Ο σύλλογος Άρης δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα αν δεν είχε μόνο 4-5 άτομα με την ίδια νοοτροπία.
Τον κύριο Πλιάκη προσωπικά δεν τον ξέρω. Πιθανότατα σε κάποιον αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου θα έχω περάσει από δίπλα του χωρίς να τον γνωρίσω. Γιατί αυτό δεν είναι κάτι που τον ενδιαφέρει. Να γίνει γνωστός αλλά να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα.
Για όσους δεν τον ξέρουν είναι ο άνθρωπος που πλήρωσε τον Μπέλ και ο Αμερικανός παρέμεινε προς το παρόν στο ρόστερ του Άρη. Γνωρίζω προσωπικά τέσσερα – πέντε άτομα που έχουν την ίδια νοοτροπία. Άτομα στα οποία προσφεύγουν διοικούντες τμημάτων του Άρη και ειδικά του Ερασιτέχνη, ζητώντας βοήθεια για τις άμεσες υποχρεώσεις.
Άτομα που ανταποκρίνονται στο «Δώσε και σώσε» με έναν και μοναδικό όρο. Να μην βγει αυτό προς τα έξω. Να μην μάθει ο κόσμος ότι βοήθησαν. Δυστυχώς για τον σύλλογο ξέρω μόνο τέσσερα – πέντε τέτοια άτομα και όχι είκοσι. Γιατί αλλιώς ο οργανισμός που λέγεται Άρης θα ήταν σε σαφώς καλύτερη μοίρα.
Το ξέρω οτι ο ίδιος το απεχθάνεται, όμως σε αυτές τις τρεις γραμμές θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη του κόσμου προς τον κ.Πλιάκη.
Στο πρόσωπο του ευχαριστούμε και τους άλλους που στα δύσκολα βοηθούν τον σύλλογο, χωρίς να θέλουν να φαίνονται και ευχόμαστε να πολλαπλασιαστούν. Για το καλό του Άρη.