Η αναγκαστική «προσαρμογή» του Μαρτίνς, στο ποδόσφαιρο της εποχής του… covid

Ανήσυχος. Σε τέτοιο βαθμό που ο Πέδρο Μαρτίνς αξιολογούσε την αναμέτρηση του Σαββάτου με τον Ατρόμητο ως μια από εκείνη που φέρουν στο πλάι της, την «ένδειξη» κλειδί για την εξέλιξη της σεζόν.

Δεν ήταν μόνο ο σεβασμός για την δουλειά του Κάναντι, ούτε για τα αποτελέσματα που προηγούνταν της φήμης της Περιστεριώτικης ομάδας. Είναι πολλά μαζί που ο τεχνικός του Ολυμπιακού έχει αυτόν τον καιρό στο μυαλό του.

Σκέψεις που τον οδηγούν σε αυτή την πολύ δύσκολη αφετηρία. Στη σεζόν που δεν προηγήθηκε κανονική προετοιμασία, που το μεταγραφικό παράθυρο έκλεισε στις αρχές του Οκτώβρη και που ο χρόνος κάθε άλλο παρά σύμμαχος μπορεί να θεωρηθεί για κάθε προπονητή που έχει συνηθίσει να ξεκινά ποντάροντας στη δουλειά του.

Το ματς με τον Ατρόμητο έγινε Σάββατο, σε μια εβδομάδα που έλειπαν 13 παίκτες από τον Ρέντη. Οι πέντε μάλιστα επέστρεψαν Παρασκευή (λόγω της απεργίας στα αεροδρόμια). Ανάμεσα τους ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί που τελικά καθάρισε και την μπουγάδα, αλλά και οι Σεμέδο και Μπα που βρέθηκαν υποχρεωτικά στην εντεκάδα.

Όπως τα έχει ο 50άχρονος υπολογίσει, ο Ολυμπιακός χρειάζεται περίπου έναν μήνα για να μπορέσει να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο. Διάστημα που θα εναρμονιστούν οι «νέοι» με το αγωνιστικό manual των παλιών, που θα προκύπτει πλέον αβίαστα αγωνιστικός ρυθμός κλπ.

Το θέμα είναι ότι το καλεντάρι αυτόν τον μήνα μοιάζει με μικρό αγωνιστικό «ναρκοπέδιο». Και θα μπορούσε να είναι και χειρότερα τα πράγματα αν δεν είχε αναβληθεί (ελέω ημερομηνιών UEFA) η αναμέτρησης της Θεσσαλονίκης με τον ΠΑΟΚ (24-25.10).

Το εικοσαήμερο που ακολουθεί περιλαμβάνει τρία ματς Τσάμπιονς Λιγκ (Μαρσέιγ εντός 21.10, Πόρτο εκτός 27.10, Σίτι εκτός 3.11) και δύο ακόμη αναμετρήσεις πρωταθλήματος (Απόλλων εντός 31.10, ΟΦΗ εκτός 8.11). Επί της ουσίας δηλαδή ο Ολυμπιακός ψάχνει αφενός μεν τον τρόπο να διατηρήσει το πάνω-χέρι στην Σούπερ Λιγκ και από την άλλη να δημιουργήσει προϋποθέσεις σε ένα άκρως απαιτητικό γκρουπ της κορυφαίας διοργάνωσης. Χρειάζονται οι Πειραιώτες μίνιμουμ δύο βαθμούς σε αυτά τα πρώτα τρία ματς για να μην βρεθούν από τα μισά του δρόμου «φαβορί» για την 4η θέση.

Ο Πορτογάλος προπονητής έχει καταφέρει ως τώρα να περάσει αυτό το πρώτο διάστημα της σεζόν δίχως αναταράξεις. Συμβαίνει κυρίως γιατί η ανασταλτική του λειτουργία αποτελεί σημείο αναφοράς: ένα γκολ παθητικό σε επτά αναμετρήσεις αν συνυπολογίσουμε και τον τελικό με την ΑΕΚ. Αυτή την εποχή το να μην δέχεσαι γκολ είναι αληθινή συνθήκη επιτυχίας. Όχι για τον Ολυμπιακό, αλλά για κάθε ομάδα στην Ευρώπη που διαθέτει στην επίθεση της την «ατομική ποιότητα». Που ξέρει πως μια συνεργασία, μια εκτέλεση, ένα «στημένο» μπορεί να προσφέρει μια νίκη.

Γίνονται απίθανα πράγματα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, σε κάθε ομάδα που παραβλέπει τις «ειδικές συνθήκες» της εποχής. Κοιτάξτε μόνο την Πρέμιερ Λιγκ. Η Σίτι δέχτηκε 5 γκολ από τη Λέστερ, η Λίβερπουλ 7 από την Άστον Βίλα, η Γιουνάιτεντ 6 από την Τότεναμ, απόψε η Τότεναμ βρέθηκε από την ασφάλεια ενός 3-0 στην κόλαση του 3-3 με τη Γουεστ Χαμ. Γκελάρει η Γιουβέντους, η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, ακόμη και η Μπάγερν. Γιατί; Διότι κανείς δεν είναι έτοιμος έπειτα από το πιο παράξενο καλοκαίρι στη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου. Και γιατί λίγοι είναι «έτοιμοι» να βάλουν νερό στο κρασί τους και να απαρνηθούν αγωνιστικές αρετές που θεωρούν δεδομένες.

Πολλοί λένε σε αυτό το ξεκίνημα για τον Χολέμπας (κυρίως) αλλά και για τον Ραφίνια. Διακρίνουν ας πούμε ότι τα δύο μπακ του Ολυμπιακού όχι μόνο δεν συμμετέχουν ιδιαιτέρως στο επιθετικό παιχνίδι αλλά με έναν τρόπο έχουν αλλάξει το παιχνίδι των νταμπλούχων. Οι γραμμές δεν βγαίνουν ψηλά, δεν προκύπτει πίεση στη βασική γραμμή άμυνας του αντιπάλου, δεν χρησιμοποιείτε το «πλάτος» του γηπέδου κλπ. Όλα σωστά. Και μάλιστα όλα τους ικανά να εξηγήσουν με έναν τρόπο και γιατί φέτος ο Ολυμπιακός σκοράρει αποκλειστικά στα δεύτερα ημίχρονα των αναμετρήσεων.

Αυτό που βλέπουν λίγοι είναι ότι με τον Ραφίνια και τον Χολέμπας η άμυνα των Ερυθρόλευκων παραμένει αξιόπιστη, παρότι δεν μένουν πιά εδώ δύο σπουδαία γρανάζια της (δεν λείπει μόνο ο Τσιμίκας, λείπει και ο Ομάρ). Δεν δέχεται φάσεις, άρα δεν δέχεται και γκολ. Σαφώς και στέκεται η γραμμή κάποια μέτρα πίσω, σαφώς και αυτό αλλάζει το «προφίλ» δημιουργίας. Τέτοια εποχή όμως δεν γίνεται να τα έχεις όλα…

Ο Ολυμπιακός σύντομα θα έχει στο αριστερό άκρο τον Βινάγκρε. Θα μπορεί με τον Ντρέγκερ να έχει σαφώς ένα ποιοτικό rotation δεξιά. Θα αλλάξουν τα πράγματα για εκείνον. Αλλά μέχρι τότε δεν γίνεται να χάνει βαθμούς.

Ο Μαρτίνς επί της ουσίας κόβει την ομάδα στα «δύο»: Σε άμυνα και επίθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα φετινά γκολ έχουν έρθει από τους επιθετικούς που πατούν περιοχή (υπάρχει μόνο ένα γκολ του Καφού στα πρώτα 13 της σεζόν ως αντίβαρο). Δεν είναι το ποδόσφαιρο που θέλει, δεν είναι το ποδόσφαιρο που τον αντιπροσωπεύει. Δεν γίνεται όμως και αλλιώς.

Χθες στην ανάπαυλα ζήτησε σε Βαλμπουενά και Φορτούνη να πάνε στο «ένας με έναν» από τα άκρα για να ανοίξουν την άμυνα του Ατρομήτου. Δεν επιστράτευσε τα μπακ για να βρει πλάτος. Για πολλοστή φορά έβαλε δύο σέντερ φορ στο αντίπαλο κουτί (με την αλλαγή του Ελ Αραμπί στο 40΄) και δύο δημιουργούς στις άκρες τους. «Θέλω να έχουμε υπομονή. Θα το πάρουμε το ματς» έλεγε στους παίκτες του πριν τους οδηγήσει στο χορτάρι για το δεύτερο μισό. Δικαιώθηκε. Με τους δύο σέντερ φορ να βάζουν και τα τέσσερα γκολ.

Θα αλλάξουν το παιχνίδι τους οι Πειραιώτες προσεχώς. Πέραν των μπακ αναμένεται και ο Μπρούμα, αναμένονται και δύο χαφ δημιουργοί από την «πίσω ζώνη» όπως ο Πέπε και ο Τιάγκο Σίλβα. Μέχρι τότε όμως το καύσιμο μετριέται σε 3ποντα. Και πρέπει απλά να γίνεται η δουλειά…