Ο Γιώργος Χελάκης… υποκλίνεται στον Φαν'τ Σιπ και στις πρωτοπόρες ιδέες του που έκαναν την Ελλάδα να είναι καλύτερη ομάδα από την… ποδοσφαιρική υπερδύναμη του Κοσόβου!
Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε. Όταν θέλεις τη νίκη και υποτίθεται ότι θες να πιέσεις για να την πάρεις το πρώτο που έχει σαν κάνεις είναι να αλλάξεις αμυντικό χαφ με αμυντικό χαφ. Κι όταν το πράγμα ζορίσει κι άλλο βγάζει το ένα δεξί μπακ που είναι στόπερ και βάζεις στη θέση του έναν άλλο στόπερ για να σου παίξει δεξί μπακ. Αυτά είναι τα καινούρια γράμματα κι όποιος δεν τα ξέρει να πάει στον Ολλανδό τεχνικό της Εθνικής να του τα μάθει. Όχι αηδίες που ξέραμε μέχρι τώρα. Βλέπεις την ομάδα σου να αστοχεί, τον σέντερ φορ σου να μην τα βάζεις και τον αφήνεις στο γήπεδο μέχρι να σπάσει η γκίνια. Γιατί; Γιατί τον άλλο σέντερ φορ που έχεις φωνάξει τον έχεις εκτός αποστολής (Κουλούρης). Τι να τον κάνεις δεύτερο σέντερ φορ σε ένα παιχνίδι που πας μόνο για τη νίκη;
Αυτά για να καταδειχτεί ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει κι όποιος έχει απορίες να πάει στον Φαντ Σιπ να του τις λύσει. Η ομάδα δεν μπορεί να βρει ρυθμό στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ο Φορτούνης μπαίνει στο τελευταίο τέταρτο. Τι να τον κάνει νωρίτερα; Ούτε καλύτερος από τον Μπακασέτα και τον Μάνταλο είναι ούτε έχει ρυθμό αφού δεν είναι βασικός στην ομάδα του. Και στο κάτω –κάτω σημασία έχει ότι στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε καλύτερα και χάσαμε ευκαιρίες. Τι σημασία έχει ότι άλλες τόσες έχασαν και οι Κοσοβάροι. Εμείς κοιτάμε τις δικές μας. Άσε που αυτοί είχαν έναν θηριώδη τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια τους που μας έπεισε το πέναλτι.
Επομένως, να είμαστε ευχαριστημένοι και να δοξάζουμε τον Φαν’τ Σιπ που καταδέχεται να μας προπονεί και τα σαΐνια της ΕΠΟ που τον έφεραν. Τελειώνει το ματς κι αρχίζει το γνωστό τροπάρι. Δεν άλλαξε τίποτα για δυο νίκες πηγαίναμε για δυο νίκες πάμε. Μάλιστα. Εδώ δεν νικήσαμε το Κόσοβο στην έδρα μας, θα νικήσουμε την Σλοβενία που είναι καλύτερη ομάδα από το Κόσοβο. Και νωρίτερα θα έχουμε νικήσει και την Μολδαβία στο Κισινάου.
Ολοι ευχόμαστε να συμβεί και μπορεί να συμβεί. Η εικόνα της Εθνικής όμως δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία. Κι αυτό γιατί η βελτίωση είναι στο κεφάλι του Φαν’τ Σιπ κι όχι στο γήπεδο. Αλλοίμονο, με το Κόσοβο παίζαμε, θα κάναμε τελικές προσπάθειες. Γκολ δεν βάλαμε για να νικήσουμε και μπαλιά της προκοπής δεν μπορέσαμε να παίξουμε. Συνεχίζοντας να εθελοτυφλούμε και να βλέπουμε το άδειο ποτήρι μισογεμάτο, το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσει κι άλλο χαστούκι.