Λάθος ερωτήσεις, λάθος συζήτηση  

Στην δημοκρατία του διαδικτύου το 24ώρο ανήκει στον Παναθηναϊκό. Χθες μια σημαντική μεταγραφή (Μαουρίσιο) και σήμερα το χρονικό ενός προαναγγελθέντος «θανάτου». Τα μάζεψε από το Κορωπί ο Ντάνι Πογιάτος. Άντεξε τρία ματς Σούπερ Λιγκ. Επίδοση που δεν τη λες και πρωτοφανή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εδώ πάντα θα υπάρχει ένα παράδειγμα που θα σου υπενθυμίζει ότι υπάρχουν και χειρότερα.

Η κουβέντα λοιπόν έχει ανάψει. Αν έκανε καλά ο ιδιοκτήτης Γιάννης Αλαφούζος, αν βιάστηκε ή αν καθυστέρησε να «τελειώσει» τον Ισπανό που ήταν στρυμωγμένος στα σχοινιά εδώ και εβδομάδες κλπ. Ο καθένας έχει την άποψη του. Και σίγουρα τα επιχειρήματα του. Το κακό όμως εδώ στα μέρη μας, είναι ότι τέτοιες ημέρες πάντα συζητάμε για τον προηγούμενο. Κακώς. Η ατζέντα αφορά πλέον στον επόμενο. Εκείνος επιλέγεται για να λύσει το «πρόβλημα». Όποιο και αν είναι αυτό.

Και αν όπως φαίνεται ο εκλεκτός είναι τελικά ο Λάζλο Μπόλονι; Τότε προκύπτει μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη καθώς ο πρώην και ο επόμενος έχουν ένα κοινό. Σε τρεις αγωνιστικές έφυγε ο Πογιάτος από τον Παναθηναϊκό, σε τρεις αγωνιστικές έφυγε τον Σεπτέμβρη και ο Ρουμάνος από τη Γάνδη. Και αν το περιβάλλον στο Τριφύλλι είναι σαφώς πιο απαιτητικό; Στο Βέλγιο οι ρυθμοί είναι ομολογουμένως διαφορετικοί: εκεί είναι στα αλήθεια «είδηση» ότι ένας προπονητής έφυγε πριν προλάβει να συνηθίσει τη θέση του στο parking του αθλητικού κέντρου.

Έμαθε ο Παναθηναϊκός γιατί η Γάνδη απομάκρυνε τον Ρουμάνο σε χρόνο ρεκόρ; Ξέρει άραγε πως τη μοναδική φορά στα 26χρόνια καριέρας που κλήθηκε να διαχειριστεί το ρόστερ και τις ιδέες κάποιου άλλου προπονητή, έφυγε από τη Λανς σε πέντε μήνες; Είναι σίγουροι πως ένας προπονητής 67 ετών που περιγράφεται ως κομματάκι ιδιότροπος θα έχει την υπομονή και το «όραμα» να δουλέψει σε βάθος μια ομάδα που επί της ουσίας ακόμη δεν έχει συσταθεί και ήδη νιώθει στο πετσί της την αποτυχία;

Από την άλλη ξέρει άραγε ο Μπόλονι πως μόλις χθες ο ιδιοκτήτης προχώρησε σε μια «προσωπική» μεταγραφή δαπανώντας ίσως το πιο μεγάλο μέρος του διαθέσιμου μπάτζετ ως τον Γενάρη; Έχει εικόνα του τι συμβαίνει στον Παναθηναϊκό που συμπλήρωσε μια δεκαετία στη μετάβαση από το ένα σχέδιο στο άλλο, δίχως αποτέλεσμα; Ξέρει πως ο υπ ατμόν τεχνικός διευθυντής προχώρησε σε καμιά 20αριά αλλαγές στο «πάρε-δώσε» και πως η νέα επίσημη γλώσσα του κλαμπ είναι τα Ισπανικά;

Αυτές είναι σίγουρα πιο ουσιαστικές ερωτήσεις. Όχι για εκείνο που πέρασε, ξαναλέμε. Για αυτό που έρχεται. Την ανάγκη του Παναθηναϊκού να μη χάσει ακόμη μια χρονιά.

Ο Μπόλονι αδιαμφισβήτητα υπήρξε χαρισματικός. Η ομάδα που έφτιαξε στη Λιέγη (Σταντάρ 2008-10 με Μποκανί, Γιοβάνοβιτς, Βίτσελ, Ντε Καμάργκο, Ντεφούρ, Φελαϊνι, κλπ), η ικανότητα του να αναδεικνύει νέους και ταλαντούχους. Τα αληθινά καλά χρόνια όμως είναι τουλάχιστον μια δεκαετία πίσω. Μόλις απολύθηκε ένας που δεν είχε ουσιαστικό παρελθόν, για να προσληφθεί κάποιος που προφανώς συντηρείται από τις αναμνήσεις. Το χάσμα των γενεών στην τελετή «παράδοσης-παραλαβής» από τον πρώην στον επόμενο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κάποτε ο Σωκράτης Κόκκαλης αλλάζοντας τους προπονητές σαν τα πουκάμισα στον Ολυμπιακό, είχε βρεθεί να πληρώνει πέντε διαφορετικούς ταυτόχρονα! Μην φανεί παράξενο σε κανέναν αν ο Γιάννης Αλαφούζος σπάσει αυτό το ρεκόρ. Αυτή τη στιγμή πληρώνει την αποζημίωση του Γιώργου Δώνη. Από αύριο θα τρέχει και η «αποζημίωση» του Ντάνι Πογιάτος. Και ο Λάζλο Μπόλονι λέει ζήτησε συμφωνία για δύο χρόνια προκειμένου να νιώσει εμπιστοσύνη. Μέχρι δηλαδή τα 69 του. Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού θα είναι 65. Ποιος ξέρει ίσως μέχρι  τότε πάρει το ποδόσφαιρο (και τα πολλά χρήματα που δαπανά σε αυτό) περισσότερο στα σοβαρά.