ΠΑΟΚ : Η εξυγίανση πονάει

Αν υπάρχει κάτι που ουδείς μπορεί να μου προσάψει, είναι ανακολουθία. Για όλα αυτά που απασχολούν την κατά καιρούς επικαιρότητα με αφορμή με διαιτητικά λάθη, έχω παραθέσει τη δική μου κοσμοθεωρία, που αφορά κάθε περίπτωση.

Δε θα κάνω γαργάρα το οφσάιντ γκολ του Πέλκα, γράφοντας σεντόνια για παρόμοιες φάσεις όπου ευνοούνται οι υπόλοιποι.

Για να φρεσκάρω και τη μνήμη σας, έχω γράψει πως με ενδιαφέρει να μη βλέπω πρόθεση των διαιτητών να σπρώξουν κάποιον, κατά τα λοιπά επιμέρους λάθη γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται.

Μια και ξεκίνησα αβαντάροντας τον εαυτό μου, να παινευτώ πως την επικοινωνιακή στρατηγική του Ολυμπιακού που την είχα πάρει χαμπάρι από την πρώτη στιγμή, προειδοποιώντας πως θα ψάχνουν με κιάλι την έννοια των υπολοίπων για να επιδοθούν είτε σε κλάψες, είτε σε κηρύγματα περί καθαρού ποδοσφαίρου.

Όταν μάλιστα τα λάθη δε χρειάζονται κιάλι αλλά είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού όπως το χθεσινό της Τούμπας, θα ξεσαλώνουν.

Όποτε ευνοούνται αυτοί βεβαίως πίνουν το αμίλητο νερό, μόλις την περασμένη Κυριακή το πανελλήνιο απόλαυσε μια ακόμα βουτιά του Φορτούνη και ελάχιστες ώρες πριν ξεσπαθώσουν για το γκολ του Πέλκα, είδαν το Σιδηρόπουλο να κλείνει τα μάτια σε δυο καραμπινάτες κόκκινες, σε Σεμπά και Μιραλάς.

Ή μήπως δεν είδαν;

Σε περίπτωση που αυτό ισχύει, μπορούν να βάλουν σε βίντεο την αποβολή του Μακ με τον Παναθηναϊκό, η φάση είναι πανομοιότυπη, με τη διαφορά πως ο Σλοβάκος αντίκρισε την κόκκινη κι έφαγε και τρεις αγωνιστικές στο κεφάλι. Ο Σεμπά που έκανε την ίδια κίνηση συνέχισε κανονικά και θα αγωνιστεί στην Τρίπολη…

Αν γινόταν το ανάποδο, οι δυο φάσεις θα έπαιζαν παντού για να καταδείξουν την εύνοια που απολαμβάνει ο ΠΑΟΚ…

Υιοθετώντας παρόμοιες μεθόδους λοιπόν, μπορώ να σας βγάλω όποια ομάδα θέλετε ως την αγαπημένη του συστήματος, δώστε παραγγελιά και θα σας ανεβάσω σίγουρα 2-3 φάσεις όπου ευνοήθηκε ο Λεβαδειακός, η Λάρισα, όποιον τραβάει ψυχή του καθενός.
Κατά τον ίδιο τρόπο μπορώ να σας βγάλω και το σφαγμένο που επιλέξετε, όλοι έχουν αντίστοιχες φάσεις που αδικήθηκαν.

Το να γίνονται λάθη είναι κάτι που συμβαίνει και θα συμβαίνει ακόμα και στα πιο προηγμένα πρωταθλήματα, εκεί όπως δε γνωρίζεις εκ προοιμίου ποιος θα τα χαρεί. Μέχρι τα μισά της περσινής το γνωρίζαμε, φέτος όχι.

Εκτός αν μπορεί κάποιος να  θυμίσει ανάλογες περιπτώσεις των περασμένων δεκαετιών, όπου ένας σαν το Σιδηρόπουλο χάρισε δυο καραμπινάτες κόκκινες σε αντιπάλους του Ολυμπιακού.

Το αυθεντικό νόημα της εξυγίανσης δεν τελειώνει εδώ, αφού χαρακτηριστικό της φετινής χρονιάς είναι πως η ΚΕΔ δε χαρίζει κάστανο πουθενά και σε κανέναν, όσοι διαιτητές διαμορφώσουν αποτέλεσμα ακόμα και χωρίς εμφανή δόλο, τιμωρούνται.

Παλιότερα οι εκδοροσφαγείς γίνονταν διεθνείς, τους επιβράβευαν δηλαδή, στέλνοντας ταυτόχρονα και το κατάλληλο μήνυμα στους υπόλοιπους για το τι πρέπει να κάνουν.
Τα ωραία δεν τελείωναν εκεί, αφού στο καπάκι ο κυρ Σάββας άρπαζε το μαρκούτσι του ρεπόρτερ, φωνάζοντας «να επενδύσετε και να φέρετε καλούς παίκτες, φτάνει με τη διαιτησία».

Ολοκληρώνοντας την αναφορά στις προηγούμενες εποχές, εξυγίανση και μόνο συνιστά  η επισήμανση της κόκκινης που δε δόθηκε σε βάρος του Φιγκείρας για την καρατιά στον Κοροβέση, μερικά χρόνια πριν το θέμα συζήτησης θα ήταν γιατί δεν τιμωρήθηκε ο δεύτερος με κίτρινη για θέατρο.

Όλα τα παραπάνω καταγράφουν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές διαφορές του χθες και του σήμερα.

Οι γαύροι μπορούν να σπαρταράν επειδή έμαθαν να έχουν αποκλειστικότητα στα «πάρε», είτε αυτά αφορούσαν κουκούτσια, είτε ολόκληρο το καρπούζι, ενίοτε και το μποστάνι, αναλόγως με την περίσταση.

Που θα πάει, θα το καταλάβουν πως αυτό που βλέπουμε σημαίνει εξυγίανση, μια και το «επί ίσοις όροις», περιλαμβάνει τα πάντα, ακόμα και τα φαλτσοσφυρίγματα.