Ο… τζόγος, η μελαγχολία με τον Ηλία κι η απουσία πλάνου

Επειδή δεν μας αρέσει να είμαστε «μετά Χριστόν προφήτες», είχαμε εξ αρχής σημειώσει ότι ήταν επισφαλής η επιλογή της ΑΕΚ να τζογάρει με το BCL. Κι εντάξει, είναι λογικό να μαζεύεις ό,τι βρίσκεις στον δρόμο σου, όμως η «Ένωση» μονοδρόμησε τα «θέλω της», δίχως να υπολογίσει ότι είχε ντεζαβαντάζ απέναντι στους αντιπάλους: Τον Ηλία Παπαθεοδώρου.

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά: ΔΕΝ φτιάχνεις ομάδα μιας χρήσης. Δεν είναι μάσκα, που τη φοράς και την πετάς η ομάδα. Άντε τώρα να τρέξεις, να βρεις περιφερειακό, αν υλοποιήσει την… «απειλή» του ο Ράις και κρεμάσει τη φανέλα του. Αλλά, αυτά -μπορεί να πει κάποιος- θα τα γράφαμε αν είχε πάρει το Κύπελλο; ΝΑΙ, τα γράφαμε πριν, θα τα γράφαμε και τώρα.

Για να πάρει το τρόπαιο, όφειλε να είναι έτοιμος. Είδατε έτοιμη την ΑΕΚ στον τελικό; Μα είναι δυνατόν να παίζεις άμυνα «under» σε Κουκ και Ρένφρο, λες κι είναι παιδάκια, που μπήκαν για πρώτη φορά να παίξουν σε κλειστό γήπεδο; Μιλάμε για έμπειρους παίκτες, με 34% και 40% τρίποντο στην καριέρα τους, παίκτες που έχουν συμμετοχές στην Ευρωλίγκα. Τι έκανε ο Ηλίας; Τους προκάλεσε να σουτάρουν; Το αποτέλεσμα το είδατε.

Δεν έπαιζε κόντρα στη Ρεάλ, ή την ΤΣΣΚΑ, όπου υπάρχουν πέντε παικταράδες στην πεντάδα, να μην μπορείς να τους μαρκάρεις, οπότε παίρνεις ρίσκα. Με εξαίρεση τον ΜακΦάντεν, οι υπόλοιποι ατομικά κινούνται μεταξύ του… «συμπαθητικού» και του «μέτριου», οπότε δεν υπήρχε λόγος να αφήνουν τα σουτ των περιφερειακών.

Το είδα ξανά και ξανά το ματς και δεν καταλαβαίνω γιατί άφηναν τους δύο να εκτελούν άνευ αντιπάλου. Στα μάτια μου η ΑΕΚ έπαιξε σαν… αουτσάιντερ. Αν ήταν εντολή να παίζουν «under», είναι ήττα προπονητή. Αν όχι, είναι… διπλή ήττα προπονητή.

Αλλά ας το δούμε και διαφορετικά. Είχε ένα πλάνο στο μυαλό του. ΟΚ, κάθε κόουτς βλέπει ένα όνειρο, έχει μια προσέγγιση στο παιχνίδι. Βλέπεις, βρε άνθρωπε, ότι μπαίνει το ένα τρίποντο μετά το άλλο, δεν έχεις «plan B»; Δεν βγαίνει το… όνειρο, πήγαινε στο δεύτερο πλάνο, άλλαξε την άμυνα, πριν δεις το ταμπλό να γράφει -20 και τους Ισπανούς να κάνουν πάρτι.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος έκανε τα πάντα για να πάρει τη διοργάνωση. Τα έβαλε με το Υπουργείο, με την Περιφέρεια, πλήρωσε χρήματα, θεωρώντας (βάσιμα) ότι μπορεί να πάρει τον τίτλο. Αν και προσωπικά δεν εκτιμώ καθόλου το Τσάμπιονς Λιγκ, οι ομάδες (και καλά κάνουν) πανηγυρίζουν κάθε τίτλο, ειδικά τους ευρωπαϊκούς. Εδώ χαίρονται το διηπειρωτικό, που ανάθεμα κι αν θυμάται ένας άνθρωπος το όνομα του αντιπάλου, το BCL δεν θα κυνηγούσε;

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ήταν στοίχημα ο Παπαθεοδώρου και το αποτέλεσμα το είδαμε. Αλλά δεν είναι μόνο ο ευρωπαϊκός τίτλος, που χάθηκε λόγω της αδυναμίας του πάγκου, να καθοδηγήσει σωστά τους παίκτες. Η ΑΕΚ μπορούσε να αφήσει αποτύπωμα ως η ομάδα που βγάζει πρωταγωνιστές στην Ευρωλίγκα. Να κάνει σημαία τον Σαντ-Ρος. Αντ’ αυτού προτίμησε να γίνει λέσχη απομάχων, η τελευταία στάση πριν την έξοδο (Ράις, Λάνγκφορντ κτλ). Είναι θέμα επιλογής…