Όταν οι Γερμανοί βρίσκουν τον (Ιταλό) δάσκαλό τους…

Λίγο με νοιάζει η κλήρωση. Περισσότερο με νοιάζει η πρόκριση. Και για τα μέτρα της ΑΕΚ στην Ευρώπη η πρόκριση είναι ιστορική. Γενικά είναι μεγάλο γεγονός όταν μια ελληνική ομάδα πετάει έξω μια γερμανική. Κι όταν μάλιστα την πετάει γιατί μέσα στο γήπεδο είναι καλύτερη, τότε το γεγονός αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Και σε τέτοιες επιτυχίες δεν πρέπει να χωρούν οπαδικά. Η πρόκριση είναι μεγάλο κέρδος για την ΑΕΚ και ευεργεσία για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τρεις ελληνικές ομάδες σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Πόσο καιρό είχαμε να ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις;

 Η Ενωση έβαλε κάτω την Βόλφσμπουργκ και την πάτησε. Ηταν καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης και τη νίκησε με ανατροπή. Της πήρε την μπουκιά από το στόμα και έκανε στους Γερμανούς αυτό που συνήθως κάνουν εκείνοι στους αντιπάλους τους. Συνολικά η εμφάνιση της ΑΕΚ ήταν εξαιρετική. Ευρωπαϊκού επιπέδου. Και η καθοδήγηση της ομάδας από τον Μάσιμο Καρέρα ήταν αναλόγου επιπέδου. Οι «λύκοι» παρά τις ελλείψεις τους ήταν φαβορί και ως τέτοιο ήρθαν στην Αθήνα. Εφυγαν νικημένοι και αναγκασμένοι να παραδεχτούν την ανωτερότητα των αντιπάλων τους. 

Η νίκη της ΑΕΚ είναι από εκείνες που θα μνημονεύονται χρόνια από τους φίλους του Δικέφαλου. Ηρθε σε μια χρονική περίοδο αμφισβήτησης και προβληματισμού. Ο Καρέρα ανακάτευε την τράπουλα για να βρει το σχήμα. Συνέχισε το ανακάτεμα και μέσα στο παιχνίδι. Ξεκίνησε την αναμέτρησης με επιθετική τριάδα Μάνταλο, Ολιβέιρα , Γκαρσία και την τέλειωσε με Λιβάγια, Μαχαίρα και Ανσαριφάρντ. Να τα λέμε αυτά για να αναδεικνύεται πως ο Ιβιτς και οι συνεργάτες του έλυσαν (φαίνεται) ένα βασικό πρόβλημα που είχε πέρσι και πρόπερσι η ομάδα: Το ανύπαρκτο βάθος στον πάγκο. 

Τώρα, με χτυπητή εξαίρεση το κέντρο της άμυνας η ΑΕΚ διαθέτει πληθώρα επιλογών από τη μέση και μετά. Τώρα που έχει μπροστά της διμέτωπο, διαθέτει και έναν κατάλληλο εξοπλισμό για να ανταπεξέλθει. Δεν πρόκειται να στοιχηματίσω ότι θα πάει μέχρι τέλους στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος αφήνοντας πίσω δυο χρονιές στις οποίες είχαν από νωρίς το τραίνο. Εχει όμως τώρα περισσότερες προϋποθέσεις για να το πετύχει. Κι έχει στον πάγκο της έναν κόουτς που δεν τρώει από τα έτοιμα αλλά το ψάχνει συνεχώς. 

Το βράδυ της Πέμπτης μας συστήθηκε ο Λιβάι Γκαρσία. Ενας ταχύτατος ανατροπέας. Ενας διαμελιστής με εκρηκτικότητας και άνεση στις προσωπικές ενέργειες. Δεν ξέρουμε ακόμα ποια είναι η σχέση που αναπτύσσει με τα δίχτυα. Όσα είδαμε όμως, είναι λόγος να περιμένουμε το επόμενο παιχνίδι του με ανυπομονησία. Ισως είναι από τις ατραξιόν της ποδοσφαιρικής χρονιάς που μόλις ξεκίνησε…