Ίσως, αυτό το «87-88» από την Στρασμπούρ, να αποδειχθεί, για την ΑΕΚ, κάτι πολύ πιο επώδυνο από μια ήττα και τον (εκτός από την περίπτωση «θαύματος») αποκλεισμό της ομάδας από την επόμενη φάσητης διοργάνωσης του Τσάμπιονς Λιγκ…
«ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΥΜΕ», με την πιο πάνω εισαγωγή, τον Μάκη Αγγελόπουλο! Η στενοχώρια του προέδρου της ΑΕΚ, για το αποτέλεσμα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενη, από όσες έχει δοκιμάσει από την ημέρα, που ανέλαβε την ηγεσία της ΚΑΕ.
ΓΙΑΤΙ δεν ήταν μόνο η αγωνιστική αποτυχία, με αντίπαλο μια γαλλική ομάδα, η οποία σχεδόν για τρία δεκάλεπτα έδειχνε έτοιμη να αποδεχόταν την καθυποταγή της. Μια ομάδα, που δεν φανταζόταν, ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο, οι γηπεδούχοι απέναντι σε στοιχειώδη αμυντικά καθήκοντα τους, θα προκαλούσαν την εντύπωση, πως είχαν αποχωρήσει από το παρκέ του ΟΑΚΑ και είχαν φύγει για κάποιο Village , σε περιοχή της Αττικής, για να προμηθεύονταν εισιτήριο για την έναρξη της προβολής της πρωτοποριακής ταινίας «1968»… Εντελώς αμαρκάριστοι έμεναν κι εξαπέλυαν τα εύστοχα- σε βαθμό παράλυσης της ΑΕΚ- τρίποντα σουτ οι Λελούπ (3-3), Λόγκαν (3-7), Μποστ(3-8). Κι εκεί κρίθηκε ουσιαστικά το αποτέλεσμα, με την τελική υπογραφή , για την καταδίκη, να την βάλει ο Κέσλι Μπάρλοου, με απονενοημένη ενέργεια του , όταν του ανατέθηκε να κάνει το τελευταίο σουτ…
ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ της έναρξης της προβολής, στις κινηματογραφικές αίθουσες, της ιστορικής , για την ΑΕΚ, ταινίας, με αναφορά στο μπασκετικό άθλο του 1968, ο Μάκης Αγγελόπουλος είχε απόλυτη ανάγκη από τη νίκη, που θα εξασφάλιζε, κατά 99% , και την πρόκριση στην επόμενη φάση. Ενώ με ανυψωμένο ηθικό θα ατένιζε και προς την βραδιά του επόμενου μήνα, όπου η ΑΕΚ θα παίξει στον τελικό του κυπέλλου, με τον Ολυμπιακό, στο Ηράκλειο.
ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ οι οικονομικές θυσίες του Μάκη Αγγελόπουλου, για να ορθοποδήσει η ομάδα, η οποία είχε τραγική περιπέτεια, στις χαμηλές κατηγορίες, σαν να την κτύπησε η ίδια κατάρα, με αυτή της αδελφής της , του ποδοσφαίρου. Θυσίες και για να υλοποιηθεί η ιδέα της δημιουργίας της ταινίας, η οποία θα μείνει διαχρονικό μνημείο στην ιστορία του μεγάλου συλλόγου.
ΣΕ ΠΟΛΥ ευαίσθητη στιγμή , η «κιτρινόμαυρη» ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στις εύλογες επιθυμίες του διοικητικού ηγέτη της. Γνωστή και η τρικυμία, πού κλυδωνίζει την διαδρομή της στο πρωτάθλημα, όταν βγαίνει από το ΟΑΚΑ , με την πρώτη εκτός έδρας νίκη να κατακτάται , μετά από χίλια βάσανα, μόλις την περασμένη εβδομάδα, στην Εύβοια.
ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ, από όλα αυτά, στο ποτήρι του γηγενούς «Ενωσίτη», Μάκη Αγγελόπουλου (με διοικητική προϊστορία και στην ΠΑΕ) «είναι πηχτό». Δεν διαλύεται, όσο και αν το ανακατέψεις, με την επίκληση των νικηφόρων αποτελεσμάτων εναντίον του Ολυμπιακού, για το πρωτάθλημα και του Παναθηναϊκού, στον ημιτελικό του κυπέλλου.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ, ο άνθρωπος, σύμφωνα με το πόσο «έχει ξεπαραδιαστεί», αν όχι και «έχει ξεζουμιστεί», να περίμενε, ακόμη και να απαιτούσε, από την ομάδα του, τη νίκη-πρόκριση. Ωστε αύριο βράδυ να πήγαινε άνετος και ωραίος σε κάποια αίθουσα και παρέα με τον σκηνοθέτη Τάσο Μπουλμέτη να παρακολουθούσαν ξανά- και ξανά την «1986». Όχι, ότι δεν θα πάει τώρα, αλλά μέσα στην σκέψη του θα στριφογυρίζει και το σκοτεινό «87-88», ενώ στην οθόνη θα παίζεται το ολόλαμπρο «89-82 επί της Σλάβιας Πράγας»! Και θα τον βασανίζει…
ΩΣ ΠΟΙΟ βαθμό ο ηγέτης της μπασκετικής ΑΕΚ θα βασανίζεται; Στενοί συνεργάτες του ίσως (!) να έχουν αρχίσει να ανησυχούν μη τυχόν και ο Μάκης Αγγελόπουλος … «αναπαραστήσει τον Κέλσι Μπάρλοου» ,στην τελευταία επίθεση του ευρωπαϊκού αγώνα» της Δευτέρας ! Όταν ο 26χρονος Αμερικανός φόργουορντ, αντί για σουτ και μάλλον γιατί σκιάχτηκε από αντίπαλο, που πήγε κατά πάνω του, άφησε τη μπάλα και μέσα στην σύγχυση του, όταν την ξανάπιασε χρεώθηκε με «βήματα»…
…ΑΝΤΙ για μπάλα, ο Μάκης Αγγελόπουλος να αφήσει, από τα «χρυσά χέρια του», την ΑΕΚ! Μετά από τόση συσσωρευμένη απογοήτευση . Αλλά κι ενώ κάποιες «βδέλλες» έχουν βαλθεί να ανταγωνιστούν «παχιές αγελάδες»!
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ πλέον ο παράγοντας- σωτήρας για τον μπασκετικό δικέφαλο «να κάνει κι αυτός βήματα». Όχι, βέβαια, αντί για σουτ, αλλά για να φύγει, να απομακρυνθεί, από τον χώρο, που ήδη έχει προσφέρει πάρα πολλά, με σχεδόν μηδαμινή ανταπόδοση, εξαιρουμένου του πανελλήνιου θαυμασμού για το … «χιλιοτρίποντο» έργο του, το πολυδάπανο «1968»!