Οι εννέα πράσινοι ήρωες του Ουζουνίδη….

Λεωφόρος λίγο μετά τις 21.30 το βράδυ. Ο Παναθηναϊκός, ο τόσο ταλαιπωρημένος από τα εσωτερικά του προβλήματα Σύλλογος, ο γεμάτος με ξένους παίκτες στο roster του πέτυχε κάτι που παραπέμπει σε άθλο της ελληνικής μυθολογίας.

Με δύο παίκτες λιγότερους για το τελευταίο δεκάλεπτο και με έναν για πάνω από είκοσι λεπτά, όχι μόνο δεν έχασε, αλλά στο τέλος χάρη στο γκολ του Χίλιεμαρκ πήρε και τη νίκη. Βέβαια για να συμβεί αυτό χρειάστηκε ο ένας εκ των βοηθών να υποδείξει παράβαση στο καθαρό γκολ που πέτυχε ο Περόνε.

Εντέλει όμως οι φιλοξενούμενοι πήραν αυτό που τους άξιζε, με την έννοια ότι αν και με δύο παίκτες παραπάνω φοβήθηκαν το ματς και δεν το κυνήγησαν.

Για τη διαιτησία θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Το Σαββατοκύριακο αυτό είδαμε απίστευτα πράγματα. Σάββατο βράδυ ο Ευαγγέλου καθόρισε το νικητή στη Νέα Σμύρνη.Την Κυριακή στην Ξάνθη ο ρέφερι επιδίωξε να γίνει αυτός ο πρωταγωνιστής και σήμερα στη Λεωφόρο με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις πήγε να τινάξει ένα φαινομενικά ήσυχο παιχνίδι στον αέρα.

Αγωνιστικά η προσπάθεια των παικτών του Μαρίνου Ουζουνίδη ήταν για μία ακόμη φορά συγκινητική. Απλήρωτοι, με αβέβαιο μέλλον,με τη Δαμόκλειο Σπάθη της πιθανής καταστροφής να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους έπαιξαν για την αξιοπρέπεια τους και τον προπονητή τους.

Ο Έλληνας κόουτς είναι αυτήν την στιγμή που μιλάμε η μόνη σωστική λέμβος στο καράβι που ονομάζεται Παναθηναϊκός. Ο τρόπος με τον οποίο μιλάει για τους παίκτες του, τα παιδιά του όπως τα αποκαλεί, δείχνει γιατί αν και τα προβλήματα είναι πολλά, αυτή η ομάδα παραμένει ενωμένη. Όσο ο Μαρίνος είναι εκεί ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβάται τίποτα.

Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει; Από το Βλαχοδήμο, που είναι πλέον παίκτης άλλης ομάδας και βάζει τα πόδια του στη φωτιά μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο;

Από το φευγάτο Μολέδο που το πάθος του ξεχείλιζε σε κάθε φάση; Από τους συνήθως ψυχρούς Σκανδιναβούς που πάλευαν σαν λιοντάρια και πανηγύρισαν σαν μικρά παιδιά τη νίκη; Είναι μοναδικό το συναίσθημα που σου βγάζει μία τέτοια νίκη. Είναι μοναδικό το δέσιμο που δημιουργεί ανάμεσα σε ομάδα και κόσμο μία τέτοια νίκη.

Όσο τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα….keep walking….