Υπάρχει μια ιεραρχία, δεν είναι ταβέρνα δηλαδή «πιάσε 12 καλαμάκια, 2 τζατζίκι και 1 λεμονίτα», για να παραγγέλνεις διαιτητές, όποτε και απ΄όπου σου καπνίσει.
Κάνοντας μια μίνι αναδρομή της παρουσίας μου αυτό το πρώτο τρίμηνο γέννησης του to10.gr, οφείλω να ευχαριστήσω τους φίλους του Ολυμπιακού για τη μοναδική πιστοποίηση των απόψεων που κατά καιρούς εκφράζω.
Μιλάμε για 100 περίπου κείμενα, χωρίς καμία απάντηση επί της ουσίας, το να αντιπαραθέτεις ύβρεις, αναθεματισμούς και κραυγές παρθένας, αποτελεί την πιο πειστική απόδειξη της ορθότητας μιας άποψης. Τόσο σύντομη καταξίωση δεν περίμενα ούτε από τα αλάνια της Θύρας 4.
Τα ωραία όμως δε σταματούν εδώ, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανέβασα άρθρο όπου υποστήριζα πως η ιδανική λύση για να λυτρωθούμε απ όσα ταλαιπωρούν το ποδόσφαιρο μας, είναι η έλευση ξένων διαιτητών.
Δεν πέρασαν παρά ελάχιστα 24ωρα και διάβασα στ’ to10 την είδηση πως η κόκκινη ΠΑΕ ζήτησε από τη FIFA τον ορισμό ξένων διαιτητών στα ντέρμπι, αντιλαμβάνεσθε θαρρώ το ρίγος συγκίνησης που με διαπέρασε.
Το ότι θα καθόριζα την επικοινωνιακή -και όχι μόνο- πολιτική του Ολυμπιακού, ξεπερνούσε ακόμα και τις πιο απόκρυφες φιλοδοξίες μου.
Το επόμενο βήμα είναι να κατέβω για δήμαρχος Πειραιά, δεσμεύομαι πως η πορεία της πόλης θα αναστραφεί διορίζοντας αντιδήμαρχο πολιτισμού τον Πάμπλο Γκαρσία, δεσμεύομαι επίσης και δωρεάν καρδιολογικό τεστ φέρνοντας τον Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς για αναπαράσταση του τρίποντου στο ΣΕΦ, ώστε να τσεκάρει ο καθένας τις αντοχές της καρδιάς του…
Εννοείται πως θα γεμίσω κάθε γωνιά του δήμου με τσουλήθρες, αφού κάθε παιδί θα ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει Φορτούνης και να παίξει στον Ολυμπιακό. Καλό θα ήταν λοιπόν, να πάρει τις βάσεις από μικρή ηλικία. Περισσότερα θα μάθετε προσεχώς, για την ώρα έχω κάποιες απορίες.
Με πρώτη και καλύτερη την ιδιότητα με την οποία ο Ολυμπιακός απευθύνθηκε στη FIFA. Μιλάμε για την παγκόσμια ομοσπονδία, που διοργανώνει το Μουντιάλ, τα Παγκόσμια κύπελλα Κ20-17, το Μουντιάλ γυναικών και το Διηπειρωτικό.
Το πιθανότερο λοιπόν μόλις έφτασε η επιστολή ήταν να πουν του ταχυδρόμου «σε λάθος διεύθυνση ήρθες παιδάκι μου, για κάτι Ολυμπιακούς και αγώνες γράφει μέσα, μ΄αυτά ασχολείται η ΔΟΕ, εκεί να παραδόσεις την επιστολή».
Ας υποθέσουμε όμως πως η FIFA έκανε δεκτό το αίτημα και όριζε διαιτητές, τι θα γινόταν με τους αντίστοιχους που θα έστελνε η ΚΕΔ, θα πήγαιναν όλοι μαζί και θα μάλωναν ποιος θα χρησιμοποιήσει τα ντουλάπια στα αποδυτήρια ή θα έριχναν κορώνα γράμματα ποιος θα σφυρίξει;
Θέλω απλώς να εξηγήσω πως σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει μια ιεραρχία, που ουδείς μπορεί να παρακάμψει. Δεν είναι ταβέρνα δηλαδή «πιάσε 12 καλαμάκια, 2 τζατζίκι και 1 λεμονίτα», για να παραγγέλνεις διαιτητές, όποτε και απ΄όπου σου καπνίσει.
Το αίτημα κατ΄αρχήν τίθεται στη διοργανώτρια αρχή που είναι η λίγκα, άπαξ κι εγκριθεί διαβιβάζεται στην ΕΠΟ που έχει την αρμοδιότητα μέσω του οργάνου της που είναι η ΚΕΔ και η οποία τελικά αποφασίζει.
Στην ουσία η λίγκα αποφασίζει, γιατί ακόμα κι αν η ΕΠΟ ήταν αρνητική (που λογικά αυτό θα γινόταν ποιος θέλει να χάσει μέρος των εξουσιών του;), καμία ΕΠΟ δε θα μπορούσε να αντισταθεί. Κι αν συναινούσε η ομοσπονδία, απευθυνόταν στην Uefa, αυτή θα κανόνιζε τα διαδικαστικά, που δεν είναι και αμελητέα. Η FIFA δε θα είχε την παραμικρή ανάμειξη.
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, αποτελεί ζήτημα ιεραρχίας κατά βάσει, είναι και το πλέον δεοντολογικό άλλωστε κι εγώ αν ήθελα να μάθω πως έκανε τη βουτιά ο Φορτούνης την Κυριακή δε θα απευθυνόμουν στον ίδιο, για λόγους λεπτότητας και τακτ.
Θα ρωτούσα τον πνευματικό του Δημήτρη Σαραβάκο, εκείνος ενέπνευσε τον Φορτούνη είναι φανερό αυτό, ήταν ο πρώτος διδάξας αφού είχε την τάση να βουτάει με τον ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως μαρκαρίσματος.
Είτε τον κλάδευες, είτε τον έσπρωχνες, είτε τον τραβούσες, από μπρος, από πίσω, από πλάγια, από παντού, είτε του τραβούσες το αυτί την ίδια κίνηση έκανε, μόνο εκείνος λοιπόν μπορούσε να ακτινογραφήσει την κίνηση του Φορτούνη.
Ο οποίος δεν έπεσε καθέτως όπως θα πέφταμε όλοι αν κάποιος σκαρφάλωσε τόσο άγαρμπα στον ώμο μας, αλλά έμεινε όρθιος και ξάπλωσε με χρόνο-καθυστέρηση σαν χρηματοκιβώτιο, λες και κάποιος τον ανέτρεψε.
Τη μεγαλύτερη απορία πάντως την κράτησα για το τέλος και αφορά τη χρονική στιγμή που επέλεξε ο Ολυμπιακός για να υποβάλλει το αίτημα του. Τα προηγούμενα χρόνια είχε και τη συντριπτική πλειοψηφία στη λίγκα και αν κρίνω από το ότι ουδέποτε καταφέρθηκε κατά της ΕΠΟ, καταλήγω πως εκτιμούσε το έργο των Γκιρτζίκη-Σαρρή.
Γιατί δεν κίνησε τότε τις διαδικασίες, όπου ήταν δεδομένο πως αρκούσε ένα νεύμα για να καταφέρει αυτό που ζητά σήμερα;
Δε θέλω να πιστεύω πως υποδηλώνει σκοπιμότητα, ανασφάλεια ή φόβο, γιατί ο πραγματικά ισχυρός δεν επιτρέπεται να φοβάται, ειδικά όταν η πρόταση του αφορά το καλό του ποδοσφαίρου.
Εγώ ας πούμε που έριξα την ιδέα στο τραπέζι – η ομάδα μου για την ακρίβεια- δεν έχω κάτι να κερδίσει από την ενδεχόμενη έλευση ξένων διαιτητών, πιστεύω όμως πως θα είναι καλό από όλες τις απόψεις για το ποδόσφαιρο, καλό που αντανακλάται και στην ομάδα μου όπως και στις υπόλοιπες.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον Ιβάν Σαββίδη, είναι αυτός που πρότεινε πρώτος τη χρήση του VAR και χάρη στη δική του εμμονή η εφαρμογή του θα ξεκινήσει από τη νέα χρονιά.
Αν ήταν χαλίφης όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν, όχι μόνο δε θα ζητούσε ένα μέσο που περιορίζει τα διαιτητικά λάθη, αλλά θα απαιτούσε την κατάργηση μέχρι και των τηλεοπτικών replay…