Έπρεπε να πάει σε δύο παρατάσεις ο Παναθηναϊκός, ή μήπως να παρατούσε το ματς με το Λαύριο;
Ήταν 30/12 όταν είχαμε ασχοληθεί με το Λαύριο. Ως εκ τούτου, δεν συντρέχουν λόγοι να επαναλάβουμε όσα είχαμε γράψει πριν από περίπου έναν μήνα. Άλλωστε -καλά να είναι οι άνθρωποι- θα μας υποχρεώσουν και τον επόμενο μήνα να ασχοληθούμε μαζί τους, οπότε ας πάμε παρακάτω.
Ο Παναθηναϊκός απέφυγε μια οδυνηρή (για το πρεστίζ του) ήττα, που όμως δεν θα του κόστιζε τίποτα στην κούρσα για την πρωτιά της κανονικής περιόδου, που προσφέρει πλεονέκτημα έδρας στην τελική φάση. Απέφυγε την ήττα, δεν απέφυγε τη φθορά.
Μετά από τη διαβολοβδομάδα, οι «πράσινοι» άφησαν ιδρώτα και δυνάμεις στο παρκέ του «Νίκος Γκάλης». Ο Σίνγκλεντον έπαιξε 34 λεπτά, άλλα τόσα ο Ρίβερς, ο Γκιστ ένα παραπάνω, ο Καλάθης 33 λεπτά. Μιλάμε για ένα από τα πιο δύσκολα… μεροκάματα, που δεν τυχαίνει ούτε σε ντέρμπι «αιωνίων».
Αν κάποιος σκεφτεί κυνικά, ήταν προτιμότερο να είχε χάσει ο Παναθηναϊκός στην κανονική διάρκεια, για να μαζέψει δυνάμεις ενόψει της Ζαλγκίρις. Από την άλλη η ήττα από το Λαύριο παραμένει «ταμπού» για τους «αιώνιους», αφήστε που τρία ανεπιτυχή αποτελέσματα δημιουργούν συνθήκες… πορτοκαλί συναγερμού.
Θα συμπεριλάβω κι όλα τα μπασκετικά φουστανελάτα τσιτάτα, περί «αθλητικού εγωϊσμού», «βαριάς φανέλας», «ομάδας που έχει χαρακτήρα νικητή» και κάντε το όσο λύσσα θέλετε. Στην παρούσα φάση θα συνταχθώ με τους κυνικούς. Σε αυτόν τον αγώνα θα προτιμούσα να ξεκουράσω παίκτες, παρά να κυνηγήσω τη νίκη.
Πολλοί μπορεί να μιλήσουν για άμυνα, όμως απέναντι στο Λαύριο δεν είναι εύκολο να παίξεις άμυνα, γιατί απλά παίζει το «μπάσκετ του χαρούμενου». Κανένα «πρέπει» δεν είχε το ματς με τον Παναθηναϊκό, ακόμα κι η πιο βαριά ήττα θα περνούσε απαρατήρητη, οπότε δεν υπήρχε άγχος, γι’ αυτό και το παραγόμενο θέαμα ήταν εντυπωσιακό.
Είναι σαν τη Λαμποράλ του Μπουρούση και του Τζέιμς, που ό,τι καλύτερο έκανε ήταν κέρδος, χωρίς να χρεώνεται με ζημιές. Οι «μεγάλες» ομάδες δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Είναι υποχρεωμένες να κυνηγούν ακόμα κι όταν γνωρίζουν ότι μοιάζουν με σκυλί που κυνηγά το λουκάνικο, το οποίο ποτέ δεν θα φτάσει.
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Όπως και να’ χει απολαύσαμε το θέαμα και μακάρι αυτή η νίκη να μην κοστίσει δυνάμεις στους παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ, που έχουν την Πέμπτη το «πρέπει» να τους… ταλανίζει.