Το παρόν και το μέλλον του Ολυμπιακού

Μπόλικο Ολυμπιακό είχαμε χτες. Όποιος είχε την άνεση, ήταν από την μία πλευρά συντονισμένος στο youtube και έβλεπε τις προσπάθειες των αθλητών του Δημήτρη Τσαλδάρη απέναντι στο Μαρούσι και από την άλλη γυρνούσε προς το συνδρομητικό για να παρακολουθήσει το δεύτερο ματς στην Βαλένθια της ομάδας του Μπαρτζώκα, αυτό απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου.

Και στα δύο, εγώ κράτησα μία εικόνα. Το παρόν και το μέλλον του Ολυμπιακού. Στην Ισπανία και την Λα Φοντέτα ξεχώρισε ο Κώστας Σλούκας και στο κλειστό του Αγίου Θωμά ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Οι δύο Έλληνες γκαρντ ήταν οι κορυφαίοι των ομάδων τους και έδειξαν πως οι Ερυθρόλευκοι έχουν θωρακίσει για τα καλά και το τώρα τους αλλά και το… μετά.

A sign of things to come for @kos_slou as he nears his second regular season EuroLeague debut with @olympiacosbc 👏#EuroLeagueisBack pic.twitter.com/gvS3G8KTNP

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) September 16, 2020

Όπως το συνηθίζω λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Κώστας Σλούκας ήταν ο λόγος για να… πετάει ο Ολυμπιακός της Ευρωλίγκας στο δεύτερο ημίχρονο με την Μπάγερν. Από τη στιγμή που πάτησε γκάζι, βρήκε διαδρόμους και είδε… ευάλωτη την άμυνα των Βαυαρών, αυτός «ζωγράφιζε» στο παρκέ και οι υπόλοιποι τον… ευχαριστούσαν που εκανε τη ζωή τους τόσο εύκολη. Είναι κάτι από την αρχή το περιμέναμε.

Ποιος δεν ήξερε στην τελική πως ο Μπαρτζώκας θα παραδώσει τα κλειδιά της ομάδας του στον Σλου; Από τα 25 λεπτά ανά ματς που είχε στη Φενέρ, ο χρόνος του ταλαντούχου γκαρντ αναμένεται να… εκτοξευχθεί στον Ολυμπιακό, καθώς θα είναι ο μαέστρος της ερυθρόλευκης ορχήστρας. Για αυτό θα δανειστώ κάτι που διάβασα στο twitter και θα πω ότι είναι εκ των φαβορί για τον κορυφαίο σε ασίστ στην διοργάνωση που έρχεται. Και θα το δούμε αυτό και στην πορεία.

Από την άλλη και στην αναπτυξιακή ομάδα των Πειραιωτών, στα πρώτα τρία δεκάλεπτα ήταν υπόθεση των ψηλών. Μελισσαράτος και Χρηστίδης έβαλαν δύσκολα στους γηπεδούχους, μέχρι να μπει για τα καλά στην εξίσωση ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Ένα παιδί που έκλεισε τα 18 του πριν περίπου ένα μήνα (22 Αυγούστου του 2002) όμως έχει… τσαμπουκά κανονικού άνδρα. Ο Τσαλδάρης είδε το νεαρό να το παίρνει επάνω του, αυτός πέτυχε δύο τρίποντα, ένα γκολ φάουλ και μοίρασε μία ασίστ-κλάσης στον Χρηστίδη και έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Ερυθρόλευκων.

Σε ένα ματς απέναντι σε παλιοκαραβάνες όπως ο 42χρονος Γκαγκαλούδης, ο Νικολαΐδης μας ανάγκασε να πούμε πως ναι, αυτός θα είναι ο παίκτης που ο Ολυμπιακός οφείλει να στηριχθεί τα επόμενα χρόνια. Και δεν υπερβάλλουμε σε κανένα σημείο. Εξάλλου αυτό είναι το πλάνο για τους Ερυθρόλευκους, οι οποίοι τον πιστεύουν περισσότερο από κάθε πρότζεκτ που ήρθε στον Πειραιά.

ΥΓ1. Το ματς με την Μπάγερν Μονάχου δεν θα ήθελα να το σχολιάσω. Όχι γιατί δεν μου άρεσε τι είδα. Κάθε άλλο. Απλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να κρίνουμε υπερβολικά τα φιλικά. Βλέπουμε μόνο κάθε παίκτη ξεχωριστά και δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για το ομαδικό κομμάτι. Κρίνουμε παίκτες όχι σύνολα.

ΥΓ2. Από το ένα τρίποντο στα δέκα. Είπαμε παιδιά, υπομονή. Ηρεμία και σιγά σιγά θα δούμε τα αποτελέσματα.

ΥΓ3. Το γεγονός ότι ο Λαρεντζάκης ήταν στο… μηδέν στα πρώτα ματς, εκτός 12άδας, χωρίς ρυθμό και μπήκε μέσα με την Μπάγερν, έβγαλε την ψυχούλα του και έδωσε τα πάντα, σίγουρα κάτι λέει. Από την πρώτη μέρα είμαι σαφής για την προσωπική μου άποψη επί του θέματος. Άπαντες κρίνονται στο παρκέ. Αυτός είναι ο καθρέφτης. Ούτε από τα highlight στο youtube, ούτε με ότι έχουμε δει στις ομάδες που έπαιζαν.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οι ομάδες είναι ρόλοι. Και οι παίκτες διαφορετικές καταστάσεις καλούνται να ζήσουν σε κάθε ομάδα που αγωνίζονται. Ο Ολυμπιακός ας πούμε δεν είναι Γαλατάσαραϊ, άρα ο Χάρισον δεν θα έχει τον ίδιο ρόλο στον Πειραιά που είχε στην Κωνσταντινούπολη. Οφείλει λοιπόν να προσαρμοστεί στα θέλω του Μπαρτζώκα…