Σωστά το είπε ο Πογιάτος. Οι βαθμοί που φεύγουν δεν γυρίζουν πίσω. Αλλά θα πρέπει να κοιτάξει κι εκείνος τι έκανε για να μη χαθούν οι βαθμοί στην Τρίπολη.
Είχε ολόκληρους μήνες ο Παναθηναϊκός για να προετοιμαστεί η νέα του ομάδα και να εμφανιστεί έτοιμη στην εκκίνηση του νέου πρωταθλήματος. Δεν είχε Ευρώπη, όπως ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός μέσα στον Αύγουστο, δεν είχε υποχρεώσεις για τελικό Κυπέλλου όπως είχε η ΑΕΚ, δεν είχε τίποτα που να τον αποσπούσε από τον έναν και μοναδικό του στόχο: να εμφανιστεί στο πρωτάθλημα σε αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση τέτοια, που θα του επέτρεπε να κάνει μια καλή εκκίνηση.
Κι όμως, κατάφερε να τα κάνει – σχεδόν – όλα λάθος. 13 Σεπτεμβρίου στην Τρίπολη και μια ομάδα που έχει νέο προπονητή από τον… Μάρτιο και τεχνικό διευθυντή που ξεκίνησε τον σχεδιασμό από τον περασμένο Ιανουάριο, δηλαδή εννιά μήνες (!) πριν, εμφανίστηκε στο πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος να αγωνίζεται με βασικό αριστερό μπακ ένα παιδί που είναι κεντρικός αμυντικός. Και που μέχρι τον Αύγουστο ακόμα και η θέση του στο ρόστερ μόνο σίγουρη δεν ήταν.
Γνώριζαν όλοι από αρχές Ιουνίου πως ο Ινσούα θα φύγει, τους πήρε χρόνο να αποφασίσουν αν θα πάρουν άλλον βασικό αριστερό μπακ ή θα στηρίξουν Χατζηθεοδωρίδη, Ζαγαρίτη και όταν αποφάσισαν πως θα πάρουν, έφεραν παίκτη στα μέσα του Σεπτέμβρη που φυσικά δεν ήταν έτοιμος για την πρεμιέρα. Και τον μοναδικό «κλασικό» αριστερό μπακ που είχε διαθέσιμο ο Πογιάτος, τον Ζαγαρίτη, τον έβαλε στο 80… φεύγα για να αλλάξει τη ροή του ματς!
Ο Παναθηναϊκός πληρώνει τα λάθη και του Ρόκα, αλλά και του προπονητή του, τα οποία φάνηκαν από την προετοιμασία. Και αν δεν τα αντιληφθεί προκειμένου να τα αλλάξει, το πρόβλημα θα μεγαλώσει πολύ νωρίς. Παραδείγματα;
Ο βασικός, αναντικατάστατος και σημαντικός για όλη την ομάδα, Χατζηγιοβάνης, φάνηκε από τα φιλικά πως δεν είναι στις βασικές επιλογές του Πογιάτος, ο οποίος προτιμούσε τον Σαβιέρ. Ο Πορτογάλος ήταν… χαμένος στην Τρίπολη κι αντί να γίνει αλλαγή στο ημίχρονο έμεινε στο ματς μέχρι το 70’ χωρίς να κάνει το παραμικρό. Γιατί ο Ισπανός «έθαψε» τον Χατζηγιοβάνη, είναι κάτι που μόνος εκείνος μπορεί να απαντήσει.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε 15 λεπτά μπάλα στην Τρίπολη και τούτο οφείλεται κυρίως στον Καρλίτος και στις ορέξεις του. Αλλά αν ο Ισπανός παραμείνει αριστερό εξτρέμ – που ΔΕΝ είναι – και δεν πάει μέσα στο «κουτί», δεν θα κερδίσει τίποτα η ομάδα από εκείνον. Αν ο Πογιάτος θέλει να χωρέσει με το ζόρι και τον Καρλίτος και τον Μακέντα, ας αλλάξει σχήμα. Ας παίξει με 3-5-2. Διαφορετικά ο ένας από τους δύο πρέπει να «χαραμίζεται», διότι κανένας τους δεν είναι εξτρέμ. Και δεν πρόκειται να γίνει στα 30.
Ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα και στον τρόπο που αμύνεται και είναι κάτι στο οποίο επίσης έχει την ευθύνη ο προπονητής του. Ο Πογιάτος θέλει από τους κεντρικούς του αμυντικούς να παίζουν ψηλά, κοντά στο ύψος της μεσαίας γραμμής. Όμως με αμυντική τετράδα Σάντσες, Βέλεθ, Πούγγουρα και Μαυρομμάτη, ήταν «εγκληματική» μια τέτοια εντολή στην Τρίπολη. Δεν έχουν την ταχύτητα για να προλάβουν την πάσα στην πλάτη. Και το πλήρωσαν ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Δεν έγινε το γκολ στο 9’ με τον Αλί Μπάμπα, έγινε στο 73’ με τον Ριέρα. Ο Ράσταβατς το διάβασε και χτύπησε ακριβώς εκεί.
Ο Ράσταβατς ο οποίος διάβασε και όλο το ματς και το διαχειρίστηκε όπως έπρεπε. Σταματώντας τον Καρλίτος στο δεύτερο μέρος, επί της ουσίας σταμάτησε όλο τον Παναθηναϊκό, που εναλλακτικό πλάνο δεν είχε. Με αποτέλεσμα η ομάδα του να μην απειληθεί ούτε δευτερόλεπτο και να βρει το γκολ της νίκης.
Με το καλημέρα ο Πογιάτος κολλάει την πλάτη του στον τοίχο. Έχει μπροστά του δύο εβδομάδες – δεν παίζει ο Παναθηναϊκός το επόμενο ΣΚ – για να διορθώσει πράγματα, να ενσωματώσει νέους παίκτες (επιστρέφει ο Αϊτόρ, θα μπει ο Σένκεφελντ, θα είναι πιο έτοιμος ο Μπουζούκης, θα είναι διαθέσιμος ο Χουάνκαρ), ίσως να αλλάξει λίγο τον τρόπο σκέψης του.
Και θα πάει στη Λάρισα για να παίξει έναν πρόωρο τελικό. Που οφείλει να τον κερδίσει. Γιατί αν ξεκινήσει με μηδέν στα δύο, η κλεψύδρα θα γυρίσει ανάποδα για τον Ισπανό πριν καλά – καλά το καταλάβει…