Ολυμπιακός : Θυμάμαι ακόμη ήταν παιδάκι…

Έτυχε και με το… καλημέρα του Βασίλη Τοροσίδη στο Ρέντη, «φρέσκος» στα ερυθρόλευκα τον Ιανουάριο του 2007 να συναντηθούμε για την πρώτη του συνέντευξη ως παίκτης του Ολυμπιακού.

Θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την συνάντηση γιατί απλά μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το θράσος του «μικρού», πόσο «ξεψάρωτος» ήταν και έτοιμος για μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Τόσοι και τόσοι στο παρελθόν (και στο μέλλον) ήρθαν με προσδοκίες στον Ολυμπιακό και πήγαν… άπατοι. Δεν ήταν μόνο θέμα το ταλέντο, δεν είναι μόνο το ταλέντο άλλωστε στο ποδόσφαιρο για να πας ψηλά. Είναι και το ποδοσφαιρικό θράσος, η προσωπικότητα και το «μέταλλο» ενός αθλητή.

Θυμάμαι τότε ο «Τόρο» μέσα σε όσα είχε πει στην συνέντευξη που είχαμε κάνει τότε για το Goal News, είχε μιλήσει για καθιέρωση στον Ολυμπιακό και για τίτλους. Για μια καριέρα ξεχωριστή.

Ο 22χρονος τότε Βασίλης ερχόταν από την Ξάνθη μετά από εντυπωσιακές εμφανίσεις και φαινόταν πως ένοιωθε έτοιμος για την μεγάλη του ευκαιρία. Δεν χρειάστηκε να περάσει μεγάλο διάστημα από το ξεκίνημα του στον Ολυμπιακό για να φανεί πως ο Kill Bill ήταν «φτιαγμένος» για σπουδαία καριέρα.

13 χρόνια μετά από τότε ο Βασίλης Τοροσίδης στο ιδανικό ποδοσφαιρικό του φινάλε. Με την ομάδα που λάτρεψε, υπηρέτησε πιστά και θα συνεχίσει να υπηρετεί. Γιατί το «σπίτι» του «Τόρο» είναι ο Ολυμπιακός.

Γυρνώντας πίσω, είμαι σίγουρος, πως θα νοιώθει «γεμάτος». Δεν πέτυχε απλά όσα ήθελε, τα ξεπέρασε.

Ένα παιδί προσηλωμένο στη δουλειά του που δεν θέλησε ποτέ να «πουλήσει» κάτι παραπάνω απλά για τις εντυπώσεις και για το… ονόρε. Αυθεντικός, πιστός, αποτελεσματικός, ουσιαστικός, εντυπωσιακός ο «Τόρο» κατάφερε να μπει στην ιστορία του Ολυμπιακό με χρυσά γράμματα. Ανάμεσα στους μεγάλους, τα «θηρία» που έχουν αναδειχθεί μέσα από τον Ολυμπιακό.

Ο Βασίλης Τοροσίδης είναι ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής την τελευταία 20ετία με διαφορά. Τα έκανε όλα με επιτυχία. Ο ποδοσφαιριστής που ήθελαν όλοι οι προπονητές.

Έπαιξε παντού γιατί είχε την κλάση και την ποιότητα να αποδίδει στο 100% όπου και αν έπαιζε. Ξεκίνησε ως δεξί μπακ, φουλ μπακ για την ακρίβεια, έπαιξε αριστερό μπακ με απόλυτη επιτυχία στην συνέχεια και εφόσον κατάφερε να «μάθει» και το άλλο του πόδι, έπαιξε αμυντικό χαφ, 8αρι, εξτρέμ, τον είδαμε και στην επίθεση όταν χρειάστηκε να πιέσει η ομάδα.

Ήταν πιστός στον Ολυμπιακό από την πρώτη έως την τελευταία του μέρα με τα ερυθρόλευκα, ζώντας συνάμα και την σπουδαία εμπειρία του εξωτερικού με την σπουδαία Ρόμα και την Μπολόνια. Έζησε μεγάλες επιτυχίες με την Εθνική, μπροστάρης στην πορεία στα καλύτερα της γαλανόλευκης μετά το 2004.

Μια καριέρα που τον αναδεικνύει στις μορφές που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα και τα γαλανόλευκα.

Γυρνώντας πίσω 13 χρόνια, σε εκείνο το απόγευμα που τα λέγαμε στις εγκαταστάσεις του Ρέντη νοιώθω πως αυτό το παιδί πήρε ότι άξιζε. Νοιώθω και τυχερός που έζησα στην εποχή του (και) στον Ολυμπιακό καθώς ο «Τόρο» δεν σταματά από την ομάδα, απλά αλλάζει θέση. Και όπως πέτυχε σε όποια θέση και αν τον έβαζαν οι προπονητές του έτσι και θα πετύχει στη νέα θέση που παίρνει στο Ρέντη για τον Ολυμπιακό.

Με τον ίδιο τρόπο που «γυάλιζε το μάτι» του πριν 13 χρόνια στην πρώτη του συνέντευξη, όπως ακριβώς «γυάλιζε» χθες στο Πανθεσσαλικό και τον τελικό με την ΑΕΚ.

MUST READ

Unify League: Η European Super League 2.0, το νέο «πραξικόπημα» του Φλορεντίνο Πέρεθ και το ποδοσφαιρικό… Netflix (vid, pic)

Υ.Γ. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω κάτι ιδιαίτερο για τον τελικό και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Νομίζω και από όσα έγραφα πριν από αυτόν «έδειχνα» τι περιμένω. Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα με διαφορά. Και το αποδεικνύει συνεχώς κάτω από όποιες συνθήκες και αν του επιβάλλουν. Τα καλύτερα έρχονται…