Η νίλα, ο Τοροσίδης και ο Φορτούνης

Άντε να είσαι ΑΕΚ τώρα, να έχεις κάνει τα πάντα, ώστε να αλλάξεις τις ισορροπίες του τελικού και να παρουσιάζεις αυτήν την εικόνα. Μια φάση από καραμπόλες και… ατελείωτα κόρνερ, απέναντι σ’ έναν Ολυμπιακό που είχε πέντε βασικούς της περσινής ενδεκάδας εκτός (Τσιμίκας, Ομάρ, Σα, Σεμέδο και Γκιγιέρμε) και έπαιξε μ’ ένα 17χρονο παιδί κάτω από τα δοκάρια και ακραία μπακ τον Μπρούνο και τον Τοροσίδη. Ούτε στο χειρότερο εχθρό μας τέτοια νίλα…

Ο Ολυμπιακός και να το έχανε αυτό το κύπελλο δεν θα έτρεχε τίποτα. Στεναχώρια σαφώς και θα υπήρχε, διότι μιλάμε για έναν τίτλο, αλλά επειδή ακριβώς είχαν αλλάξει οι ισορροπίες του αγώνα με όσα είχαν συμβεί το τελευταίο δίμηνο, θα υπήρχαν και πολλές δικαιολογίες. Βάσιμες δικαιολογίες, όχι να ‘χουμε να λέμε…

Η ΑΕΚ, όμως, με το καλημέρα της νέας σεζόν πέφτει σε μεγάλη εσωστρέφεια. Το ρόστερ από δυνατό έγινε μονομιάς για πέταμα και ακόμα και πρωτοκλασάτοι παίκτες αντιμετωπίζονται λες και είναι του σωρού. Όλα αυτά καλά είναι για τον Ολυμπιακό, διότι η Ένωση ανεξάρτητα της χθεσινής της εικόνας είναι πάντα ένας μεγάλος και υπολογίσιμος αντίπαλος (σ.σ. το μαρτυράει και η προϊστορία εξάλλου), αλλά φυσικά δεν είναι καλά για την ίδια την ΑΕΚ…

Τι κρατάω εγώ από τον τελικό; Τα δάκρυα του Τοροσίδη όταν έκανε δηλώσεις κι αφού νωρίτερα έχει αποθεωθεί από τους συμπαίκτες του, αλλά και τους πανηγυρισμούς του Φορτούνη, έστω κι αν μπήκε στον τελικό στο 89’. Ο «Τόρο», ένας παίκτης με απίστευτη ποιότητα και εξαιρετικό χαρακτήρα, είχε το τέλος που άξιζε στην τεράστια καριέρα του, ενώ ο Φορτούνης που φώναζε τα συνθήματα λες και ήταν με τους οπαδούς στην εξέδρα και αγκαλιαζόταν με όλους, έδειξε με τη συμπεριφορά του ότι ο Ολυμπιακός είναι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και ΟΜΑΔΑ πάνω απ’ όλους και όλα…

Αυτά τα ολίγα και κοιτάμε μπροστά. Το… καθυστερημένο φίνις της προηγούμενης σεζόν ήταν ιδανικό για τον Ολυμπιακό και αυτό δίνει στην ομάδα μια έξτρα ώθηση ενόψει της νέας. Τα σημαντικά ήταν και παραμένουν μπροστά…