Ολυμπιακός : Με το μυαλό, όχι με τα πόδια…

Σε δέκα βήματα απόσταση μια καριέρα που απόψε άρχισε, πλάι σε μια άλλη που ολοκληρώθηκε. Λες και έπρεπε με έναν τρόπο να χωρέσει στο ίδιο κινηματογραφικό πλάνο.

Να τους βλέπεις στο γήπεδο και να μην ξέρεις αν με έναν τρόπο υπερβατικό ο Τόρο χάρισε κάθε στάλα εμπειρίας του στον Τζολάκη και ο μικρός για αντάλλαγμα έδωσε όλα τα νιάτα του στον αρχηγό: Για μια υποδειγματική τελευταία παράσταση. Άντεξε 80 λεπτά. Όχι με τα κουράγια του. Με την ψυχή του.

Άντεξε όχι για το δικό του αντίο. Αλλά για το τέλος που άξιζε σε αυτή την ομάδα: Τον Ολυμπιακό 2019-20.

Τέτοια παράξενη μαγιά είχε απόψε ο –πλέον- νταμπλούχος στον Βόλο.

Τέτοια πνευματική ετοιμότητα που έκανε τα πάντα να μοιάζουν φυσιολογικά.

Σα να αποφάσισε να παίξει ποδόσφαιρο με το μυαλό, όχι με πόδια.

Με τον Μπρούνο δεξί μπακ και τον Σισέ ένα τέταρτο στο φινάλε να παριστάνει τον Τσιμίκα.

Με αυτή την αδιανόητη μπαλαδόφατσα τον Ραντζέλοβιτς να επιβεβαιώνει το φονικό του ένστικτο, αλλά να κάνει και ένα από τα καλύτερα «τακτικά» ματς ενός winger που ξέρει ότι η πλευρά του είναι στο σημάδι του αντιπάλου.

Με τον Ανδρέα Μπουχαλάκη να ελέγχει αποκλειστικά την κυκλοφορία στον άξονα. Και με το καθαρόαιμο που ακούει στο όνομα Μαντί Καμαρά να εξηγεί για πολλοστή φορά πως η αγωνιστική του κλίμακα είναι πολλά σκαλοπάτια πάνω από το εγχώριο επίπεδο.

Ο ένας πλάι στον άλλο. Αποφασισμένοι να υποφέρουν. Έτοιμοι να κάνουν τη δουλειά και για εκείνους που δεν ήταν εκεί: Θα έβλεπε από κάποια γωνιά ο Σάββας και θα καμάρωνε για τα «παιδιά» του.

Όχι δεν ήταν η ΕΠΟ και οι επιτροπές της. Δεν ήταν η αυτονόητη δίψα για έναν τίτλο –διψούσε προφανώς και η ΑΕΚ-. Δεν ήταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ήταν η ικανότητα ενός προπονητή, να πατά τα πόδια του στη Γη, αδιαφορώντας για δικαιολογίες.

Ο Ολυμπιακός στον Βόλο πήγε να νικήσει. Είχε ένα σχέδιο. Είχε τρομερή συγκέντρωση. Και όπως αποδείχθηκε στο απέναντι μισό του γηπέδου είχε έναν αντίπαλο που δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Νίκη που στριμώχνει ένα ακόμη τρόπαιο στο ράφι. Νίκη που επιβεβαιώνει την περσινή καθολική επικράτηση. Νίκη που φτιάχνει το κέφι για την επόμενη προπόνηση.

Γιατί αν νομίζει κάποιος πως όλα όσα συνέβησαν απόψε, έγιναν σε βάρος του project Ολυμπιακός 2020-21; Απλά δεν γνωρίζει τον Πέδρο Μαρτίνς.

ΥΓ. Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι μεγαλύτερο από το αρνητικό ρεκόρ στους τελικούς. Είναι η σκέψη πως αυτή η ομάδα δεν θα διαφέρει πολύ πηγαίνοντας στην αφετηρία για την επόμενη σεζόν.