
Ο Λουτσέσκου όχι μόνο παρουσιάζει μια ομάδα τακτικά προετοιμασμένη, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όλους τους ποδοσφαιριστές «ζεστούς».
Αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη τις ημέρες που ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται εντός έδρας, η Τούμπα σήμερα δεν ήταν το πιο θορυβώδες σημείο στην πόλη.
Το συλλαλητήριο ξεχείλιζε από όγκο, πάθος κι όπως αποδείχτηκε στην πράξη, οι περισσότεροι το προτίμησαν από την Τούμπα, που είχε αισθητά λιγότερο κόσμο από τις προηγούμενες φορές, αν και ορισμένοι επέλεξαν να το παίξουν συλλαλητήριο ημίχρονο, γήπεδο τελικό.
Δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο ο Απόλλωνας για να τρομάξει, το μόνο σημείο αναφοράς της ομάδας αποτελούσε ο προπονητής της, που έχει αποδείξει πως είναι μανούλα για μικρομεσαίες ομάδες, με το απαραίτητο συνοδευτικό πως ως πρώην προπονητής του ΠΑΟΚ θα είχε ένα λόγο παραπάνω να διεκδικήσει κάτι καλό.
Είναι επιβεβαιωμένο πως όποτε ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει ομάδες πρώην προπονητών του, οι τελευταίοι συμπεριφέρονται λες και δίνουν τον αγώνα της ζωής τους.
Ο Παράσχος βέβαια είναι τόσο χαμηλών τόνων που δύσκολα εξωτερικεύει τις επιθυμίες του, το έχει αναφέρει και σε συνέντευξη πάντως ότι το φέρει βαρέως επειδή κάποτε απολύθηκε αφού είχε όνειρο ζωής να εργαστεί στον ΠΑΟΚ.
Κατανοητό αλλά δε μπορούμε να κάνουμε κάτι κι εγώ μπορεί να ονειρευόμουν την Ιρίνα Σάικ, αλλά δε θα κρατήσω και μούτρα στον Κριστιάνο. Αποδέχομαι πως έχουμε διαφορές, με σημαντικότερη πως εκείνος είχε ανάγκη να καταφύγει στον πλαστικό.
Μια και ο λόγος για τον Παράσχο, ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι πως αν και καριερίστας σε ομάδες χαμηλού βελινεκούς, δεν αρκέστηκε ποτέ στο αντιποδόσφαιρο, οι ομάδες του πάντα είχαν κάτι δημιουργικό να παρουσιάσουν. ΄Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κατάφερε να κάνει αξιοπρεπή σταδιοδρομία, κόντρα στο μέσο Έλληνα συνάδελφό του, που είναι είδηση αν βγάλει ολόκληρη σεζόν στον ίδιο πάγκο.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο Απόλλωνας έδειξε τέτοιες προθέσεις και στην Τούμπα ποντάροντας στις κλασικές αντεπιθέσεις, που ήταν μάλιστα όμορφα δομημένες.
Κατά τα λοιπά είδαμε τη -μη παρεξηγήσιμη, εννοείται- κλειστή άμυνα, που αντιμετωπίζεται με γρήγορο πάσινγκ γκέιμ, καλές κάθετες και ποδοσφαιριστές που έχουν το ένας εναντίον ενός.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει μόνο όλα τα παραπάνω, αλλά κουβαλάει κι ένα εξίσου σημαντικό πλεονέκτημα, πως μπορεί να απειλήσει τόσο από τις πτέρυγες, όσο και από τον άξονα. Παντού είναι πλήρης.
Θα κλείσεις καλά τις επελάσεις του Μάτος όπως συνέβη σήμερα, θα σου κάνει τη ζημιά ο Κάμπος, θα μπλοκάρεις και αυτόν, θα σε γλεντήσουν από απέναντι Βιεϊρίνια-Μακ, θα βρεις τρόπο να περιορίσεις και αυτούς, θα αναλάβουν ο Πέλκας με τον Πρίγιοβιτς,
Δε γίνεται να τους εξαφανίσεις όλους και να το προσπαθήσεις δηλαδή οι παίκτες σου σύντομα θα ζαλιστούν σαν τα κοτόπουλα και θα χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους.
Αυτό το τελευταίο ο ΠΑΟΚ δεν το έχασε σε κανένα σημείο του αγώνα και πραγματικά μου αρέσει η τακτική αντιμετώπιση κλειστών αμυνών, που βλέπουμε -και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε- από όποια ομάδα επισκέπτεται την Τούμπα και όχι μόνο.
Για την ιστορία μάλιστα, ο ΠΑΟΚ δεν το έχασε ούτε στη Σουηδία με την Έστερσουντ, ούτε στη Λιβαδειά, ούτε στο Καραϊσκάκη, ούτε όπου αλλού σκόνταψε, αναφέρομαι επίτηδες σε παιγνίδια που ναι μεν δεν ανταποκρίθηκε, οι ομάδα όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ το πλάνο της.
Δε μπορώ να βλέπω γιώμες, φανερώνουν αδυναμία κι έλλειψη αυτοπεποίθησης, που πρακτικά μαρτυρούν πως στη διάρκεια της εβδομάδας δε γίνεται πραγματική προπόνηση, ο ΠΑΟΚ όπως και κάθε ομάδα ξέρει εκ των προτέρων τι θα αντιμετωπίσει, οφείλει να προσαρμοστεί αναλόγως.
Στα συν του Λουστέσκου αυτό το τελευταίο, που όσο περνάει ο καιρός δείχνει να δικαιώνει την επιμονή της ΠΑΕ να τον στηρίζει, ακόμα κι όταν οι πανηγυρτζήδικες μπαλαδόφατσες της εξέδρας, επέμεναν πως είναι ανίκανος να διαχειριστεί ένα τόσο γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ.
Ο Ρουμάνος όχι μόνο δείχνει πως το μπορεί, αλλά καταφέρνει να το κρατήσει ζεστό.
Χωρίς να έχει πάρει τη φανέλα του βασικού σπίτι του, ο Πρίγιοβιτς παραμένει on fire, χωρίς να κρυώνει κι ο Κουλούρης όμως, που σε παιχνίδια όπως αυτό της Τρίπολης ή των Ιωαννίνων ίσως είναι ξανά 11δάτος.
Συμμετοχές γράφει κι ο Τσιμίροτ χωρίς όμως να σκουριάζει ο Κάνιας, ένας από τους δυο θα είναι οι παρτενέρ του Μαουρίσιο στον οποίον ο Λουτσέσκου επέμενε σε σημείο παρεξήγησης, με την πάροδο του χρόνου ωστόσο δείχνει να βρίσκει τα πατήματα του.
Σήμερα αγωνίστηκε κι ο Σακχόφ έστω και για μερικά λεπτά, όπως κι ο Καντουρί που δεν ανήκει στην κατηγορία των παροπλισμένων επειδή προερχόταν από τραυματισμό, να μου το θυμάστε όμως πως κι αυτός θα είναι καλύτερος στο Β γύρο.
Όλοι είναι στο κόλπο λοιπόν, γιατί κανένας από τους αγώνες που υπολείπονται δε θα μοιάζουν ούτε με τον προηγούμενο, ούτε με τον επόμενο, ο καθένας θα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, οπότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.