Το ντέρμπι των «αιωνίων» μας έκανε… σοφότερους!

«Το ήθελε περισσότερο»…

Φράση-κλισέ! Την έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές και την έχουμε διαβάσει άλλες τόσες. Ένα νόημα το έχει, για να λέμε την αλήθεια, αλλά από μόνη της η θέληση δεν κάνει… δουλειά. Κι εγώ είχα θα ήθελα πολύ να παίζω στη Μπαρσελόνα, αλλά… ταλαιπωρούμαι έχοντας για συμπαίκτες τον  «τερματοφύλακα» Χαραλαμπόπουλο, τον «στόπερ» Μοιρώτσο και για «προπονητή» τον Χελάκη.

Το πάθος και η διάθεση, απόρροια της θέλησης, πράγματι μπορούν να κάνουν την διαφορά σε περιπτώσεις που αυτό που μετράει είναι η λεπτομέρεια. Ανάμεσα λοιπόν σε δύο ομάδες,  που πλέον το οικονομικό του status απέχει παρασάγγας και οι δυσκολίες της καθημερινότητας δεν μπαίνουν ούτε κατά διάνοια στη ζυγαριά, θα περίμενε κανείς τέτοιου είδους παράγοντες να μην μπαίνουν καν στην κουβέντα. Κι όμως! Αυτό που μας έδειξε το ντέρμπι των «αιωνίων» είναι πως η απόσταση που χωρίζει το αγωνιστικό κομμάτι  των δύο ομάδων δεν συνάδει με την  χαώδη διαφορά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, σε επίπεδο διοίκησης και λειτουργίας, των δύο club τα τελευταία χρόνια και ιδίως φέτος!

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού κυριάρχησαν σε όλες σχεδόν τις προσωπικές μονομαχίες, έτρεξαν περισσότερο, μόχθησαν πιο πολύ στο χορτάρι και επί της ουσίας «εξαφάνισαν» το μικρό, όπως αποδεικνύεται,  «χάντικαπ» που είχαν μπαίνοντας στο γήπεδο.

Τομέας «φυσική κατάσταση»

Όταν η διοίκηση του Ολυμπιακού αποφάσιζε να δώσει το καλοκαίρι τα «κλειδιά» τις ομάδας στον Μπέσνικ Χάσι, κόντρα μάλιστα στις επιθυμίες κυρίως των οργανωμένων οπαδών, έκανε σαφές πως η επιλογή της είχε έναν ξεκάθαρο στόχο: Την πρόκριση στους «χρυσοφόρους» ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ! Το πρόσφατο παρελθόν του Κοσοβάρου τεχνικού στην Λέγκια Βαρσοβίας, σ΄ αυτόν τον τομέα,  αποτελούσε και το διαβατήριο του για τον ερυθρόλευκο πάγκο. Οι υπολογισμοί δεν αποδείχθηκαν σωστοί! Η διοικητική εκτίμηση περί εύκολης ή με σχετική δυσκολία, διατήρησης των κεκτημένων στην Ελλάδα, έστω και παίρνοντας ένα λελογισμένο, στα μάτια της,  ρίσκο στις εγχώριες διοργανώσεις, μοιάζει να μην επιβεβαιώνεται! Οι δύο ήττες στα ντέρμπι με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και οι 3 ήττες συνολικά στις εννέα πρώτες αγωνιστικές της Σούπερ Λιγκ, πρωτόγνωρο γεγονός εδώ και κάτι παραπάνω μια εικοσαετία για την ολυμπιακή οικογένεια, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Η καλοκαιρινή «φρεσκάδα» των προκριματικών της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, αποτέλεσμα της light προετοιμασίας, είχε κόστος στην Βαρσοβία όπως και τον Πειραιά. Στην Πολωνία, η Λέγκια, ξεκίνησε με μόλις δύο νίκες στα εννέα πρώτα παιχνίδια, ασχέτως αν στο τέλος στέφθηκε πρωταθλήτρια και με μια εντός έδρας «εξάρα» από την Ντόρτμουντ και «χαιρέτησε» τον Χάσι μετά από περίπου τρεις μήνες! Ότι ακριβώς  δηλαδή συνέβη και στον Ολυμπιακό με το «στραπάτσο» από τη Σπόρτινγκ στο Καραϊσκάκη και το χαμένο έδαφος στο πρωτάθλημα.

Ο Ολυμπιακός «πονάει» πολύ σε επίπεδο φυσικής κατάστασης και αυτό κάνει τους παίκτες του να φαίνονται μαλθακοί στο ένας εναντίον ενός, αδιάφοροι, χωρίς όρεξη και διάθεση για προσφορά, ενώ στην πραγματικότητα υποφέρουν από έλλειψη ενέργειας. Ενέργεια, που ασφαλώς δεν βρήκαν ξαφνικά από το 70΄και μετά του ντέρμπι, όταν και έχασαν ευκαιρίες για ισοφάριση. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του ταλαιπωρημένου αντιπάλου, που ασυναίσθητα  οπισθοχώρησε, ήταν αυτό που τους  έδωσε μέτρα στο γήπεδο.

Παράγοντας  Ουζουνίδης!

Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή! Τον Αύγουστο του 2016 οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είχαν αντιδράσει διαφορετικά σε σχέση με το φετινό καλοκαίρι. Τότε οι «κραυγές» του ερυθρόλευκου κόσμου στην προοπτική πρόσληψης του Μαρίνου Ουζουνίδη στην τεχνική ηγεσία είχαν «φρενάρει» τις εξελίξεις και ο «γάμος» δεν έγινε ποτέ.

Ένα χρόνο αργότερα, στον πρώην  στόπερ του Παναθηναϊκού πιστώνεται σ’ ένα τεράστιο βαθμό, το γεγονός πως οι «πράσινοι» παραμένουν, τουλάχιστον, «ζωντανοί» σε αγωνιστικό επίπεδο κάνοντας μάλιστα και τις υπερβάσεις τους. Όποιος νομίζει ότι είναι… βόλτα στο πάρκο να διαχειριστεί κανείς ένα σύνολο απλήρωτων ανά διαστήματα, αγχωμένων για το μέλλον τους, δανεικών σε αρκετές περιπτώσεις και ξένων ποδοσφαιριστών και να τους βγάλει μάλιστα κατάθεση ψυχής και ποδοσφαιρικό «τσαμπουκά», εν τω μέσω χιλίων προβλημάτων, να σηκώσει το χέρι του! Κανείς, ε Πάμε παρακάτω…

Ο Ουζουνίδης αποδεικνύει πως εκτός από καλός προπονητής, έχει τις προδιαγραφές να εξελιχθεί και σ’ έναν καλό manager. Έχει κάνει «κτήμα» του τα δύσκολα, λόγω συνθηκών, αποδυτήρια του Παναθηναϊκού και έχοντας φορέσει για χρόνια τη φανέλα της ομάδας, δείχνει διατεθειμένος να προχωρήσει ως το τέλος όταν στην θέση του, άλλοι θα είχαν γίνει… Λούηδες!

Η εξουδετέρωση του Οτζίτζα και ο Μουνιέ αντί του Μολίνς

Η πίεση ψηλά στην άμυνα του Ολυμπιακού, που επιχείρησε ο Ουζουνίδης, ήταν το κλειδί για την πράσινη κυριαρχία στο μεγαλύτερο διάστημα του ντέρμπι. Ο Οτζίτζα, που αποτελεί μέχρι σήμερα τον πιο σημαντικό παράγοντα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, δυσκολευόταν να βρει χώρο και να πάρει μπάλα, με αποτέλεσμα η πρώτη πάσα στο χτίσιμο κάθε ερυθρόλευκης επίθεσης  να αποτελεί έναν τεράστιο βραχνά για τον Τάκη Λεμονή. Ο άλλος καθοριστικός παράγοντας, ο Φορτούνης, έμενε αποκομμένος από τους υπόλοιπους και όταν αποφάσιζε και το έκανε συχνά, να γυρίζει πίσω για να πάρει επιτέλους μπάλα στα πόδια του είχε να διανύσει πολλά μέτρα με αποτέλεσμα να μένει από δυνάμεις και να μην έχει την απαραίτητη ενέργεια και το καθαρό μυαλό για την τελική πάσα.

Πολλές φορές οι προπονητές κρίνονται από..… λεπτομέρειες και από μία τέτοια, η ετυμηγορία για το coaching του Ουζουνίδη θα μπορούσε σήμερα να είναι τελείως διαφορετική, αν ο Ολυμπιακός αξιοποιούσε τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν στο τέλος του παιχνιδιού και με τις οποίες θα μπορούσε να φύγει ακόμα και με τη νίκη από τη Λεωφόρο ασχέτως αν δεν την άξιζε. Η απόσυρση του εξαιρετικού Μολίνς από το χόρτο για τα… μάτια του Μουνιέ, έχει πράγματι ποδοσφαιρική λογική! Ο προπονητής του Παναθηναϊκού «μέτρησε» την κούραση των παικτών του από το διαρκές πρέσινγκ, υπολόγισε πως ο Ολυμπιακός θα ανεβάσει πιο ψηλά την άμυνα του για να πιέσει για την ισοφάριση κι έριξε έναν ποδοσφαιριστή με γρήγορα πόδια για να τρέξει στην «κόντρα». Δεν του βγήκε! Ο Γάλλος δεν μπόρεσε να κρατήσει καθόλου τη μπάλα κι  ο Παναθηναϊκός έχασε έναν παίκτη που την υποδεχόταν σωστά και την  διατηρούσε στην κατοχή του περιμένοντας τους υπόλοιπους να ανέβουν. Το αποτέλεσμα ήταν ο ολυμπιακό να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος και να επιστρατευτεί ο Βλαχοδήμος για να διατηρηθεί το προβάδισμα στο σκορ έως το τέλος.

Πόσα θέλετε για να μας τρελάνετε;

Είναι πραγματικά ανεξήγητο πως αυτός ο Καρίμ Ανσαριφάρντ που είδαμε στη Λεωφόρο και όχι μόνο, μένει στον πάγκο για να χρησιμοποιηθούν άλλοι! Ο Ιρανός παίζει μακράν το πιο ορθολογικό ποδόσφαιρο από οποιονδήποτε άλλο επιθετικό του Ολυμπιακού, είναι μέσα σχεδόν σε κάθε φάση, επιζητεί τις συνεργασίας γύρω από την περιοχή, πάει δυνατά στις μονομαχίες  και παρά λίγο να φέρει «τούμπα» το ματς μόνος του. Συμμερίζομαι τη λογική « ο προπονητής ξέρει καλύτερα», αλλά η δική του περίπτωση μοιάζει να εντάσσεται στη σφαίρα του μυστηρίου! Και άντε, να μην  είναι στην ενδεκάδα, πάει στο διάολο, να το δεχθείς, αλλά το να μην υπολογίζεται καθόλου να και να είναι μάλιστα για… μακρινό σουτ στο ξεκίνημα της σεζόν είναι αδιανόητο!

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»