Αυτοκαταστροφές και στο βάθος κάμπος

Σαν ταινία του Αγγελόπουλου: Περπάτησες, περπάτησες, περπάτησες και στο τέλος ήρθες αντιμέτωπος με το υπαρξιακό σου δράμα. Έτσι την πάτησε χθες η ΑΕΚ. Αν έμπαινε στο γήπεδο για να το οργώσει, καλύτερα θα τα είχε πάει.

Αδιανόητο ματς, αδιανόητο. Αργό από την αρχή, άνευρο, χωρίς καλή συνεργασία (μάλλον πιο έντονη ήταν η αμηχανία ανάμεσα στους παίκτες), με επιλογές Χιμένεθ που είναι σαν κακή μαγειρική, έχεις ρίξει στην κατσαρόλα τα υλικά, αλλά ξεχνάς όλα εκείνα που στο τέλος κάνουν νόστιμο το φαγητό: Τον Μασούντ, τον Λόπες και έτσι, για την τσαχπινιά, τον Γιακουμάκη.

Αντ’ αυτού, ο Μασούντ μπήκε πολύ αργά στο ματς, μετά το 68′ και ξελάσπωσε μόνο τσάτρα-πάτρα τουλάχιστον την ηθική της ΑΕΚ -δηλαδή έστρωσε φάσεις (που θα μπορούσαν να είναι) για σκοράρισμα και έτσι δεν πέρασαν οι Λαρισαίοι προς την… αντίπερα όχθη του γηπέδου και δεν φάγαμε κάνα απρόσμενο ντου.

Ο δε Γιακουμάκης, που λυσσάει να δώσει αποδείξεις ότι μπορεί να βασιστεί πάνω του τόσο στον Χιμένεθ, όσο και στην κερκίδα μπήκε 3 λεπτά πριν τη λήξη, ενώ η πρώτη αλλαγή για την ΑΕΚ ήταν ένας άχρωμος και άγευστος Κλωναρίδης στη θέση του Λιβάγια.

Οι ελάχιστες, πραγματικά ελάχιστες φάσεις που άξιζαν, δε μεταφράστηκαν σε γκολ. Μία καλή προσπάθεια Μπακασέτα, μια καλή ασίστ Λιβάγια και περίπου ως εκεί. Όλα τα υπόλοιπα ήταν κούτσα-κούτσα σ’ ανηφόρα: Στο τέλος η μάχη δόθηκε για… λευκή ισοπαλία!

Εν τω μεταξύ, η Λάρισα κράτησε τα μπόσικά της με αξιοπρέπεια, η άμυνα ήταν πολύ καλά οργανωμένη, μας χάρισε και μερικές λαχτάρες -γιατί η δική μας άμυνα ήταν το ακριβώς αντίθετο- κι έληξε ένα σημαντικό, αλλά όχι ασύλληπτα (θεωρητικά) δύσκολο ματς με 0-0, τη μέρα που η ΑΕΚ χρειαζόταν μια νίκη για βαθμολογική και ηθική απογείωση, ειδικά πριν τα κρίσιμα σερί ματς με τον Ολυμπιακό.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Είναι κάτι το τρομερό αυτή η ομάδα, αν πρόκειται να αγωνιστεί σε ματς σκληρά και δύσκολα -ίσως πιο πάνω από τις αντικειμενικές της δυνατότητες- δίνει τον καλύτερό της εαυτό και την πατάει μετά με τον Απόλλωνα Σμύρνης και την ΑΕΛ. Είναι κάτι το τρομερό και οι εμπνεύσεις του Μανόλο Χιμένεθ, που οι 2 στις 10 μπορεί να βγουν και να ξελασπώνουν εφεξής την ομάδα (όπως έγινε με την περίπτωση Μπακάκη), αλλά οι υπόλοιπες 8 είναι απλώς κακές ιδέες. Ή, πιο αντικειμενικά, σε κακιά ώρα.