Καμιά άλλη ομάδα δεν έχει στελέχωση που να της επιτρέπει να πουλάει ακριβά και να καλύπτει τα κενά που παρουσιάζονται. Ακόμα κι εκείνα που ήταν εκτός προγράμματος...
Να αφήσουμε κατά μέρος τον Ολυμπιακό. Να μιλήσουμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την διαφορά που το χωρίζει από το προηγμένο ευρωπαϊκό. Η Πορτογαλία είναι μια χώρα με τον ίδιο πάνω-κάτω πληθυσμό που έχουμε κι εμείς. Αν ρίξετε μια ματιά στα ρόστερ ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ, της Μπουντεσλίγκα και της Ισπανίας θα δείτε πάμπολλους Πορτογάλους παίκτες. Και στις μεγάλες κατηγορίες και στις μικρότερες. Ο Πορτογάλος ποδοσφαιριστής έχει δημιουργήσει καλό όνομα στο εξωτερικό και πουλιέται με ευκολία. Το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία “σαρώνεται” από σκάουτερς και τα ταλέντα φεύγουν για το εξωτερικό πριν καν προλάβουν να παίξουν με τις τρεις μεγάλες ομάδες της χώρας. Οι ομάδες εκεί ζουν κυρίως από τις πωλήσεις παικτών στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν πωλήσεις αλλά αυτό που γίνεται στην χώρα του Βάσκο Ντα Γκάμα δεν έχει καμία σχέση με όσα γίνονται στην πατρίδα μας. Εδώ, σε ακριβές τιμές πουλάει κατά βάση ο Ολυμπιακός. Κι είναι λογικό τα μάτια των μάνατζερ να είναι μονίμως στραμμένα πάνω του. Υπό την έννοια αυτή είναι και θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να μένουν στους ερυθρόλευκους παίκτες που μπαίνουν στα μπλοκάκια των μάνατζερ. Το θέμα λοιπόν δεν είναι πως θα τους κρατήσεις αλλά πως θα τους πουλήσεις σε υψηλές τιμές όταν έρθει η ώρα και με τα λεφτά αυτά να συντηρήσεις την ομάδα και θ καλύψεις τα κενά που δημιουργούνται. Απέχει πολύ από το να είναι Γιουβέντους ή Ρεάλ ο Ολυμπιακός για να μην πουλάει και μόνο να αγοράζει.
Ολα κατανοητά και η ανησυχία επίσης. Το θέμα δεν είναι να μην πουλήσεις. Το θέμα είναι αγοράζοντας και πουλώντας, πουλώντας κι αγοράζοντας, να μην ρίχνεις αλλά να σταθεροποιείς και να ανεβάζεις την αγωνιστική ισχύ της ομάδας σου. Σε αυτό τον δρόμο είναι ο Ολυμπιακός. Δρόμο που ξέρει να τον περπατήσει ο Πέδρο Μαρτίνς και οι συνεργάτες του. Δρόμο στον οποίο βαδίζουν (συμμετείχαν στη χάραξή του) ο Μοντεστό και ο Καρεμπέ. Η φετινή χρονιά είχε μια μεγάλη ιδιορρυθμία. Τελείωσε πολύ αργά (για τον Ολυμπιακό) και ξεκίνησε πολύ νωρίς. Κατά συνέπεια όλα γίνονται με μεγάλη ταχύτητα και ο λίγος διαθέσιμος χρόνος δεν είναι σύμμαχος για σίγουρες και ασφαλείς επιλογές.
Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)
Ο Ολυμπιακός ήξερε ότι θα πιάσει μεγάλη τιμή με την πώληση του Τσιμίκα αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έρθει πρόταση τριών εκατομμύρίων τον χρόνο στον Γκιγιέρμε. Εγκαιρα επιχείρησε να ανανεώσει το συμβόλαιό του αλλά έπεσε πάνω σε βράχο με πετροδολλάρια. Οταν έχεις δημιουργήσει ομάδα σε τόσο υψηλό επίπεδο ζεις με την πιθανότητα να γίνουν οι παίκτες σου μήλο της έριδος και να δέχονται απανωτές προτάσεις. Ο Ολυμπιακός μαθαίνει να ζει και να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Καμιά άλλη ομάδα δεν έχει στελέχωση που να της επιτρέπει να πουλάει ακριβά και να καλύπτει τα κενά που παρουσιάζονται. Ακόμα κι εκείνα που ήταν εκτός προγράμματος…