Το «δίποντο της δυστυχίας», ΠΑΟ, Άρης!

ΤΟ «ΔΙΠΟΝΤΟ της δυστυχίας». Δεν χρησιμοποιούμε την πιο συνηθισμένη έκφραση, δηλαδή «το δίποντο της συμφοράς», γιατί δεν κτυπάει καλά στο αυτί εκείνου, που το ακούει, ή στο μάτι εκείνου, που το διαβάζει. Με το «δυστυχία»  απεικονίζουμε  πιο καλοσυνάτα , πιο συναισθηματικά, την πραγματικότητα, η οποία μαστίζει  τους δύο ιστορικούς συλλόγους.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και μπάσκετ μαζί, στο φτιάξιμο μιας ιστορίας, που έχει πολλά κοινά σημεία. Μοιάζουν η «πράσινη» ΠΑΕ και η «κίτρινη» ΚΑΕ σαν να χρησιμοποιούν την ίδια μπάλα, σαν η εστία με τα λευκά δίκτυα  και το καλάθι με το δικτάκι να έχουν γίνει από τον ίδιο μάστορα.

ΜΑΣ ΩΘΗΣΕ στο να συνταιριάξουμε σήμερα τους δύο «δυστυχείς» η επικαιρότητα με τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Ο Άρης άφησε να φύγει από την ορθάνοικτη πόρτα του Αλεξάνδρειου ο 34χρονος διεθνής, ο οποίος στην αρχική φάση της εφετινής σεζόν ήταν ο ηγέτης της ομάδα.Υπήρξε τόσο καλός, σε απόδοση, ώστε αποτέλεσε ένα  από τους ακρογωνιαίους λίθους  στην Εθνική «εκτάκτου ανάγκης» (λόγω των «παραθύρων» της Ευρωλίγκας), που  σχημάτισε ο Θανάσης Σκουρτόπουλος.

ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ψηλά ο «αυτοκράτορας» ούτε καν αντιστάθηκε  στην αποχώρηση του θαυμάσιου παίκτη του, επειδή βρίσκεται στην πιο αδύναμη θέση της  ζωής του. Παραλυμένος οικονομικά. Έτσι έχασε και τον Βασίλη Καββαδά, που επίσης  επέλεξε για επόμενη  στέγη του το ΟΑΚΑ- σε ημέρες λειτουργίας  της ενοικίασης από την ΑΕΚ. Δικεφαλο – «κιτρινόμαυρος» και ο (πρώην σε ΠΑΟΚ,Ολυμπιακό)  Βασιλόπουλος. Αυξήθηκαν σε τρεις οι «Ενωσίτες», που προέρχονται από τον Άρη της τελευταίας διετίας, με τον (πρώην του Παναθηναϊκού)  Ξανθόπουλο να έχει προηγηθεί. Αφού δε παρά λίγο να είχε αποκτηθεί, από τους Μάκη Αγγελόπουλο- Ντράγκαν Σάκοτα και ο Γιάννης Αθηναίου, ελεύθερος από τον Ολυμπιακό, αλλά κάτι δεν πήγε καλά  πριν από την υπογραφή της συμφωνίας και ο παίκτης πείστηκε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το Αλεξάνδρειο. Τώρα, όμως, είναι κι αυτός  με το ένα πόδι  έξω από την κεντρική πόρτα…

Ο ΑΡΗΣ πιστή αντιγραφή του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Επειδή αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές  υποχρεώσεις του, δεν αντιστέκεται  στο κύμα εξόδου παικτών του. Ο,τι γίνεται και στη Λεωφόρο, μάλιστα εκεί …με παρακαλετό (!) ,από τον Βασίλη Κωνσταντίνου , το «φύγετε, για να σωθεί το δικό μας «Παναγιά Αγιάς» (…που το πήρε και το σήκωσε, από το λιμάνι του Πειραιά, ο λυσσασμένος άνεμος, κατά τα μεσάνυχτα  της Πέμπτης)!

ΟΠΩΣ ΕΦΥΓΕ ήδη π.χ. ο Γιώργος Κουτρουμπής , έτσι και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος (που διάλεξε το «8», τον αριθμό της φανέλας του Χρήστου Ζούπα). Κοινό  στην απόφαση των δύο «φυγάδων», ότι παράλληλα με το «απλήρωτοι επί μήνες» έπαιξε ρόλο και η ρήξη με τους προπονητές. Οι Ουζουνίδης και Γιαννάκης έβαλαν στο στόχαστρο της κριτικής τους , μετά  από ανεπιτυχή αποτελέσματα, τους συγκεκριμένους παίκτες.

ΠΟΛΥ πιθανό η επικριτική  αντιμετώπιση δύο απαραίτητων αγωνιστικών στελεχών  τους  να είχε αποφευχθεί, αν οι Ουζουνίδης και Γιαννάκης βρισκόντουσαν  υπό διαφορετική ψυχολογία, από την τωρινή. Λογικό, ότι έχουν επηρεαστεί κι εκείνοι, από … «την  δυστυχία», που βιώνουν οι τεράστιοι σύλλογοι τους  και η ματιά τους πότε-πότε να γίνει θολή , η δε κρίση τους να παράγει  αδικία.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ για τον «δράκο» από τη Νίκαια πρέπει να αναγνωριστεί, πως  διαφορετικά είχε νομίσει τη  επιστροφή του  στο Αλεξάνδρειο. Έστω, ότι ήταν προετοιμασμένος, από φίλους του Αρειανούς (ένας από τους οποίους ο κλασικός μπασκετάνθρωπος της Θεσσαλονίκης, Γιωργής Μπουσβάρος), πως δεν θα έβρισκε τον παράδεισο, που είχε ζήσει, ως παίκτης. Αλλά σε καμία περίπτωση, ότι θα συναντούσε αυτή την κόλαση.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Γιαννάκης κατά πολύ περισσότερο από όσο ο Μαρίνος Ουζουνίδης πρέπει να έχει απογοητευτεί από  την πραγματικότητα του «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Οι εκκλήσεις για βοήθεια, για πανστρατιά Αρειανών, προς σωτηρία του «αυτοκράτορα» πέφτει στο κενό, δεν έχει καμία ανταπόκριση. Κι αυτό σε μια κοινωνία, της Θεσσαλονίκης, που σε  σύγκριση με αυτή του Παναθηναϊκού, δηλαδή της Αθήνας, είναι πιο οικογενειακή,  ζεστή και ανθρώπινη, αθλητικά πιο συγκεντρωτική, όχι χαώδης.

ΝΑ ΞΕΡΕΙ ο κόουτς, ότι στον Άρη ακόμη και σε έτος 2017, προς 2018, εκτοξεύεται πάλι ως τ΄άστρα και «θεοποιείται», λόγω Hall of Fame , ο Νικ , όμως  στις κλήσεις-επικλήσεις-παρακλήσεις, για  «συμπαράσταση στην ομάδα μας», η αύρα-Γκάλη να καταπίνεται από τον Βαρδάρη. Το αγωνιώδες S.O.S. να σκεπάζεται από το βουητό των αφρισμένων κυμάτων του Θερμαϊκού. Εξαφανισμένοι  όλοι οι επώνυμοι, που διογκώθηκαν σε προσωπικότητες (αθλητικές και παραγοντικές) όταν έγιναν «βδέλλες» στις χρυσές αγωνιστικές εποχές του ΄Αρη, αλλά τώρα…

…ΤΩΡΑ πίνουν το καφεδάκι τους, σαν κολλητή  παρέα με τους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού , για τους οποίους  «ωρύεται» ο αγαθός Βασίλης Κωνσταντίνου και ο ήχος της φωνής του έχει χοντρύνει, όπως ο πάρα πολύ χαρακτηριστικός  της αξέχαστης ηθοποιού Σαπφούς Νοταρά! «Μπουρλότο, θα μπουκάρω μέσα», έλεγε η Σαπφώ σε μια ατάκα της, σε  ταινία, με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ…Έμμεσα αυτήν επαναλαμβάνει ο παλαίμαχος Αμαρουσιώτης μπασκετμπολίστας και  «πράσινος» τερματοφύλακας, τωρινός πρόεδρος της ΠΑΕ. Όμως, ο μόνος… που τον ακούει είναι ο συμπάσχων –συμμαχητής του, Μαρίνος Ουζουνίδης- ο «Παναγιώτης Γιαννάκης της Λεωφόρου»!