Παναθηναϊκός : Στους τίτλους δεν χωράνε ούτε εκπτώσεις, ούτε χαρακτηρισμοί

«Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό δεν ήταν φιλοδοξία μου να σώσω τις ηλιθιότητες προηγούμενων χρόνων», είπε ο Μαρίνος Ουζουνίδης χθες στη NOVA, σαν συνέχεια των όσων είχε πει λίγο καιρό πριν. Τι ακριβώς; Πως το νταμπλ του 2010 ήταν η αρχή της καταστροφής και το Κύπελλο επί Αλαφούζου η συνέχειά της.

Σωστό και εύστοχο το σχόλιο για τις ηλιθιότητες προηγούμενων ετών. Είτε αυτές αφορούσαν προπονητές (βλ. Στραματσόνι) και τα εγκλήματα αυτών, είτε διοικήσεις που άπλωναν το πόδι τους περισσότερο από εκεί που έφτανε το πάπλωμα, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να έχει φτάσει πλέον σε σημείο πτώχευσης.

Ο Ουζουνίδης και ο κάθε Ουζουνίδης είναι επαγγελματίας που κοιτάζει να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται. Το παρελθόν ανήκει σε όσους βρίσκονταν σε αυτό και κανείς δεν πρέπει να επωμιστεί τις ευθύνες όλων εκείνων που ξέφυγαν παραπάνω απ’ όσο έπρεπε.

Όμως το νταμπλ του ’10 και το Κύπελλο του ’14 δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε αρχή, ούτε συνέχεια της καταστροφής. Σύμφωνοι, πιθανότατα ο Ουζουνίδης να έχει στο μυαλό του πως αυτοί οι τίτλοι έστειλαν τα… μυαλά πάνω από το κεφάλι, με αποτέλεσμα να γίνουν οικονομικές υπερβάσεις που εν τέλει ο Παναθηναϊκός (λόγω όσων των διοικούσαν φυσικά) δεν κατάφερε να σηκώσει, αλλά κανένας τίτλος δεν μπορεί να θεωρείται και να αποκαλείται καταστροφή.

Ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό της τελευταίας εικοσαετίας, των ελάχιστων τίτλων, καμιά κατάκτηση δεν περισσεύει. Όταν θα μνημονεύουμε το νταμπλ του 2010 ή εκείνο του 2004 ή το Κύπελλο του 2014 θα πρέπει να το κάνουμε με ικανοποίηση, με νοσταλγία και με πίστη πως θα επιστρέψει η ομάδα στη διεκδίκηση και στην κατάκτηση τίτλων.

Η καταστροφή οφείλεται σε πρόσωπα και όχι σε τίτλους. Στις κούπες δεν χωράνε ούτε χαρακτηρισμοί αρνητικοί, ούτε «εκπτώσεις». Όπως δεν χωράνε και διαχωρισμοί. Είτε έχουμε να κάνουμε με το νταμπλ του 2004, επί διοίκησης Βαρδινογιάννη, είτε με εκείνο του 2010 επί πολυμετοχικότητας, είτε με το Κύπελλο του 2014 επί Αλαφούζου. Όλοι οι τίτλοι γράφονται στην ιστορία του συλλόγου και όχι στην προσωπική ιστορία του εκάστοτε επιχειρηματία.