Χίμκι – Ολυμπιακός : Άλλο χάνω και άλλο παραδίνομαι άνευ όρων

Δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι εκτός έδρας, που ο Ολυμπιακός όχι απλά χάνει, αλλά συντρίβεται. Μετά την Βιτόρια πριν μια εβδομάδα ήρθε σήμερα η Μόσχα για να δέσει το γλυκό.

Η πρώτη συντριβή άπαντες την απέδωσαν στην κακιά στιγμή, στην κακή βραδιά. Η δεύτερη – και μάλιστα στη σειρά- που θα αποδοθεί; Οι ερυθρόλευκοι παραδόθηκαν άνευ όρων στις ορέξεις των παικτών του πρώην προπονητή τους, Γιώργου Μπαρτζώκα, δεν βρήκαν λύσεις σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, ήταν τραγικοί σε άμυνα και επίθεση όποτε το αποτέλεσμα ήρθε μάλλον φυσιολογικά.

Η αποψινή ήττα μπορεί βαθμολογικά να μην κοστίζει πρακτικά τίποτα, σίγουρα όμως χτυπάει συναγερμό στις τάξεις της ομάδας. Το να χάνεις στα καπάκια,  όπως λέμε, με τον ίδιο τρόπο και να εξαφανίζεσαι από το παρκέ σχεδόν για ολόκληρο ματς δεν είναι φυσιολογικό για ομάδες επιπέδου Ολυμπιακού. Και στις δύο αναμετρήσεις ήταν απόλυτα προβλέψιμος στην επίθεση με συνέπεια να γίνει έρμαιο στις διαθέσεις των αντιπάλων του. Προσωπικά δεν ξέρω τι φταίει ή κυρίως πως μπορεί αυτό να λυθεί. Σίγουρα οι αιτίες δεν είναι απλές ούτε οι λύσεις εύκολες. Θεωρώ όμως ότι το βασικότερο πρόβλημα έγκειται στην στελέχωση του ρόστερ το προηγούμενο καλοκαίρι. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Οι ερυθρόλευκοι άλλαξαν το καλοκαίρι, με εξαίρεση τον Μιλουτίνοφ, όλους τους ξένους. Στη θέση των Χάκετ και Λοτζέσκι, δηλαδή παικτών με αξιοπρέπεια, ήρθαν ο Στρέλνιεκς και ο Τόμπσον. Καλοί αλλά περισσότερο ρολίστες παρά πρωταγωνιστές. Ο Λετονός έπαιζε σε ομάδες δεύτερης ταχύτητας και όχι επιπέδου Ολυμπιακού, που οι απαιτήσεις είναι σαφέστατα μεγαλύτερες. Ο Αμερικάνος από την άλλη ποτέ του δεν έχει κάνει πρωταθλητισμό, όποτε πως να καταλάβει το κόστος μιας ήττας για οργανισμούς όπως ο Ολυμπιακός; Αν προσθέσει κανείς σε αυτούς τον Ρόμπερτς που, κατά τη γνώμη μου, είναι τουλάχιστον λίγος για τέτοια μεγέθη και την ατυχία με Τιλί καταλαβαίνει πως η χρονιά όσο βαθαίνει τόσο θα δυσκολεύει.
Οι τραυματισμοί σαφέστατα αποτελούν μια κάποια δικαιολογία, αλλά δεν μπορούν να κρύβουν μια ζωή τα δομικά προβλήματα της ομάδας κάτω από το χαλί. Πρώτον οι περυσινοί φιναλίστ δεν μπορούν να παίξουν περιφερειακή άμυνα κόντρα σε ομάδες με ψηλά γκαρντ. Έχει πολύ κοντή περιφέρεια και αυτό δεν λύνεται μεσούσης της περιόδου. Δεύτερον με εξαίρεση τον Στρέλνιεκς και δευτερευόντος τον Γουίλτζερ δεν έχει αξιόπιστο μακρινό σουτ. Τρίτον στηρίζει πάρα πολύ το παιχνίδι του στον Σπανούλη.
Η επιστροφή του μπλόκαρε τους υπόλοιπους και δείχνει την ομάδα πολύ προβλέψιμη. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια, αλλά σίγουρα δεν είναι σύμμαχος το πρόγραμμα των προσεχών αγωνιστικών. Με δύο ματς μακριά από το ΣΕΦ, σε Βελιγράδι και Μαδρίτη  και με μόνη εντός έδρας υποχρέωση αυτή με την Φενέρ η ανασύνταξη πρέπει να είναι άμεση γιατί υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί από κάτω βαθμολογικά πριν μπει η Ευρωλίγκα στην τελική ευθεία.
Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από