Σύνορα η σαχλαμάρα δεν γνωρίζει

ΔΕΝ πρωτοτύπησε ο Ζουράρις. Τα καραγκιοζιλίκια περί «βουντού βουντού» και το «ποιός γ@μεί τον Άρη», δεν αποτελούν την εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Ο κανόνας της σαχλαμάρας, που κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο. Είτε τον εκφέρει ο μαχαλόμαγκας Πολάκης, με μαντινάδες, είτε ο διάσημος πλέον Ζουράρις, στα αλαμπουρνέζικα, αρχαία ελληνικά. Είναι η αναισθησία του αποκαλούμενου πολιτικού προσωπικού. Είναι το ύφος της Αχτσιόγλου, που ποζάρει λες και είναι η Πηνελόπη, η Κρουζ. Με τα κορόιδα, που εκλέγουν όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους, να βρίσκονται στη κατάσταση που βρίσκονται. Άλλοι, να κουτουλάνε. Άλλοι, να παραμιλάνε. Άλλοι, να είναι σε απόγνωση. Άλλοι σε εξαθλίωση και κάποιοι να ψάχνουνε σκοινί για να κρεμαστούνε.

ΣΕ ΜΙΑ χώρα διαλυμένη, χρεοκοπημένη, χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο. Και με την απόλυτη βεβαιότητα, ότι η κάθε επόμενη μέρα, θα είναι χειρότερη από τη προηγούμενη. Όλο και κάποιος καινούργιος φόρος θα μπει, όλο και κάτι θα κοπεί από μισθούς και συντάξεις, όλο και κάποια επιχείρηση θα βάλει λουκέτο. Κάθε μέρα που περνάει, αυξάνουν τα χρέη στο Δημόσιο και στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Εξ ου και η μία ρύθμιση απάνω στην άλλη. Που πάει να πει, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος.

Ο κόσμος έχει ρεστάρει κι έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Όπως ο Αλαφούζος έχει κάνει στάση πληρωμών στον Παναθηναϊκό, έτσι ακριβώς, κάποια εκατομμύρια Έλληνες, έχουνε κάνει στάση πληρωμών, σχετικά με τις υποχρεώσεις τους στο Δημόσιο. Κι αυτός ο κόσμος, που δεν θέλει λύπηση, να επιμένει να ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους.

ΟΚΤΩ χρόνια, η κατάσταση, αντί να καλυτερεύει, χειροτερεύει. Κι έπεται η συνέχεια. Οι πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται και το μόνο βέβαιο, είναι τα επόμενα (κάθε φορά) νέα μέτρα. Κάτω λοιπόν απ αυτές τις συνθήκες, Υπουργοί και Βουλευτές, επιμένουν να κάνουν πλάκα. Να αερολογούν. Να σαχλαμαρίζουν. Και δεν είναι μόνο ο Παπαδημούλης, που έχει κάνει το τουίτ σφεντόνα. Άλλη δουλειά άλλωστε, εκεί που είναι στις Βρυξέλλες, από το να σχολιάζει την επικαιρότητα, δεν έχει να κάνει. Με ένα εκατομμύριο Ευρώ στην άκρη άλλωστε, η ζωή είναι ωραία. Και οι εντός Ελλάδος αριστεροί όμως, δεν πάνε πίσω.

Ενώ ο κόσμος καίγεται, δεν είναι μόνο το νιμού που χτενίζεται. Είναι ο Πολάκης, που έχει κάνει επίσης τον πολιτικό λόγο σφεντόνα. Να τσακώνεται με τον Καμπουράκη και τον Παπαχρήστο. Να ασχολείται με τη Βίκυ Σταμάτη την οποία αποκαλεί «το φτωχό νυμφίδιο που έγινε νεόπλουτο τσουλί, ασήμαντη και άχρηστη ύπαρξη». Να τα βάζει με τον Αμβρόσιο, τον οποίο αποκαλεί φασισταριό και υμνητή της χούντας. Κι αυτός ο τύπος, πληρώνεται για να παριστάνει τον Υπουργό. Είναι ο Τσακαλώτος, που κάνει χιούμορ με τη «φυματική σαρανταποδαρούσα». Είναι ο Ζουράρις, που έχει κάνει τη σαχλαμάρα, επιστήμη.

Η ΣΑΧΛΑΜΑΡΑ ωστόσο είναι διακομματική. Βγαίνει ο Κυριάκος στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και λέει: «Μέσα στα επόμενα χρόνια, απαιτείται επενδυτική έκρηξη 100 δις». Και γιατί εκατό δις, κι όχι 80 η 120; Επειδή το νούμερο είναι στρογγυλό; Και που το είπε, τι έγινε; Και πως θα έρθουν αυτά τα εκατό δις στην Ελλάδα; Με ταχυδρομικά περιστέρια; Και ποια είναι η πλάκα; Δεν τις λένε αυτές τις σαχλαμάρες αναμεταξύ τους.

Στις ταβέρνες με την παρέα τους, ανάμεσα στα παϊδάκια στα σπληνάντερα και τα μισόκιλα. Με την ιδιότητα των Αρχηγών κομμάτων, των Υπουργών και των βουλευτών, τις αμολάνε. Όταν είχε μπατάρει το παπόρι με το πετρέλαιο κι είχε γεμίσει ο Σαρωνικός μαζούτ, τι βγαίνει και λέει την άλλη μέρα το πρωί στον Παπαδάκη, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος; ( Ο φίλος του Αλέφαντου, ο κολλητός του Τριανταφυλλόπουλου, με το τζελ στο μαλί) : «Χθές, πήγα και κολύμπησα στη Βούλα. Δεν είδα καμία κηλίδα» . Μιλάμε για ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο.

Το έχει φαίνεται, η κούτρα των ιατρών-πολιτικών, να κατεβάζει ψείρες. Πολάκης-Γεροβασίλη από τον Σύριζα, Γιακουμάτος-Κικίλιας από τη Νέα Δημοκρατία και Παπαχριστόπουλος. ΤέωςΠΑΣΟΚ, πρώην ΝΔ, νυν ΑΝΕΛ και αύριο, ξέρω γω τι. Και με την ίδια ακριβώς, ανευθυνότητα, μιλάνε και για τα σοβαρά θέματα. Όπως δεν είδε το μαζούτ στο Σαρωνικό ο Παπαχριστόπουλος, έτσι κι ο Τσακαλώτος, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στην Οικονομία. Αν είσαι σαχλαμάρας, στο ένα, θα είσαι σε όλα. Είναι δυνατόν, ο Άδωνις να είναι σαχλαμάρας, όταν πουλάει βιβλία και σοβαρός στη Βουλή; Σε πελάτες απευθύνεται άλλωστε και στη μία περίπτωση και στην αλλη.

ΕΙΝΑΙ προφανές, ότι, όλοι αυτοί οι τύποι, έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε Ζουλού. Αν όχι σε Ζουλού , σε Παπούα, η σε κάποια φυλή Πυγμαίων. Ότι η δουλειά τους σαν Κυβέρνηση και σαν Αντιπολίτευση, είναι να συζητάνε. Να περιφέρονται στα ραδιόφωνα και στα κανάλια και να λένε εξυπνάδες. Να τουιτάρουν.

Δήθεν, ότι διαφωνούν και τσακώνονται. Δήθεν, ότι οι μεν, είναι Αριστεροί και οι δε, είναι Δεξιοί . Ενώ, είναι ίδιοι, σαν σταγόνες νερού. Το επάγγελμα του πολιτικού στην Ελλάδα, έχει καταντήσει χόμπι. Κι ακόμα χειρότερα. Αυτός που κυνηγάει, αυτός που ψαρεύει, κάτι κάνει. Κουράζεται. Και στο τέλος, βλέπει το κόπο του. Αυτός που μαζεύει γραμματόσημα, έχει κάτι να σου δείξει. Όπως κι αυτός που κυνηγάει πεταλούδες με την αποχή. Ο πολιτικός, τι κάνει;

Μηδέν ευθύνη, μηδέν παραγωγή έργου. Εκτός αν θεωρείται δουλειά, η υπογραφή των νομοσχεδίων για περικοπές στις συντάξεις και αύξηση της φορολογίας. Που δεν μπαίνουν στο κόπο μάλιστα να τα φτιάξουνε. Έτοιμα, γραμμένα τους τα στέλνουνε οι θεσμοί.

ΕΠΕΙΔΗ όμως, όπως έχει πει η Μαρινέλα, «σύνορα η σαχλαμάρα δεν γνωρίζει», δεν κολώνουνε με τίποτα. Τίποτα δεν τους σταματάει. Όπως τον επαγγελματία του είδους, σύντροφο Τζανακόπουλο, που δήλωσε ρητά και απερίφραστα. «Εφικτός και επιτεύξιμος, ο στόχος για έξοδο από την Επιτροπεία, τον Αύγουστο του 2Ο18». Όταν τα Μνημόνια, που έχουν υπογράψει όλοι μαζί και με τα δύο χέρια, φτάνουν μέχρι το 2060.

Στη μουσική επιλογή, Ben Harper & Charlie Musselwite-I’m in, I’m Out,And I’m Gone.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…