Τα «κουρέλια» τραγουδούν ακόμα…

Μόλις έχει τελειώσει ένα ακόμα αιώνιο ντέρμπι. Σωστά; Λάθος, δεν είναι ένα ακόμα ντέρμπι. Είναι μια απίστευτη κατάθεση ψυχής μιας ομάδας, ενός συνόλου, μίας παρέας παιδιών που κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα σ’ έναν διαιτητή που μετά το 1-0 έκανε τα πάντα για να βάλει τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του θυμίζοντας άλλες εποχές, πήρε τη νίκη.

Ο Ουζουνίδης έστησε μαεστρικά την ομάδα του, έδεσε τον Ολυμπιακό, τον βραχυκύκλωσε και τον ανάγκασε να κάνει ένα ακόμα τραγικό εκτός έδρας παιχνίδι. Στο μεγαλύτερο μέρος του ματς οι φιλοξενούμενοι ήταν ανύπαρκτοι.

Βέβαια, δεν αρκεί μόνο η κατάθεση ψυχής. Οι πράσινοι έχουν στις τάξεις τους παίκτες εγνωσμένης αξίας και σε κάποιες θέσεις καλύτερους και ποιοτικότερους από τους σημερινούς τους αντιπάλους. Χουλτ δεν έχει ο Ολυμπιακός, Βιγιαφάνες επίσης, όπως και Μολέδο σε αξία και μέγεθος. Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι έχει μόλις 14-15 λύσεις πρώτης γραμμής, γεγονός που του δημιουργεί προβλήματα όταν εμφανίζονται απουσίες για διάφορους λόγους.

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι μία ομάδα εξαιρετικά προβληματική. Με σαφέστατο θέμα φυσικής κατάστασης, αδούλευτος στο να διασπά κλειστές άμυνες και με παίκτες στο roster του, που στο παρελθόν δεν θα πέρναγαν ούτε ως υπάλληλοι έξω από το Ρέντη. Η πρόσληψη Λεμονή έχει μακιγιάρει την κατάσταση αρκετά, αλλά ούτε ο Έλληνας κόουτς είναι θαυματοποιός, ούτε τα κόζια είναι ίδια με το παρελθόν, όπου αδυναμίες της ομάδας δεν γίνονταν αντιληπτές ελέω διαιτητικών αβλεψιών.

Ο Παναθηναϊκός με τη νίκη του αυτή απέδειξε ότι είναι ακόμα ζωντανός. Όχι για να πάρει τίτλο, αλλά σαν μέγεθος κόντρα στην οικονομική λαίλαπα που αντιμετωπίζει. Είχαμε πει ότι ο Μαρίνος είναι η μοναδική σταθερά στο Σύλλογο και ότι οι ξένοι παίκτες μέρα με τη μέρα δένονται όλο και περισσότερο με την ομάδα και τον κόσμο. Ας δουν όλες οι Παναθηναϊκάρες με φράγκα την αυταπάρνηση των παιδιών αυτών, τη δουλειά του Μαρίνου, αλλά και τη σωστή στήριξη του κόσμου, για να αποφασίσουν επιτέλους να βγουν μπροστά και να σώσουν αυτόν τον τεράστιο Σύλλογο.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο μπράβο στον κόσμο που πήγε στο γήπεδο, είτε αυτός ήταν οργανωμένος, είτε όχι. Μπράβο γιατί σεβάστηκαν την προσπάθεια της ομάδας τους, χάρηκαν τη σημασία της νίκης και δεν έδωσαν δικαίωμα σε κανέναν να διεκδικήσει αυτό που το σύνολο του κόουτς Ουζουνίδη κέρδισε στο γήπεδο, σε κάποια δικαστική αίθουσα. Όχι άλλη ήττα στα «χαρτιά»…