Τα ταλέντα του αύριο πετάνε φωτιές αλλά θέλουν και λεπτά

Αγωνιστική δράση δεν έχουμε. Εντάξει για τους ξενύχτηδες υπάρχει το ΝΒΑ, όμως κακά τα ψέματα, η regular season είναι περισσότερο για όσους παίζουν στοίχημα και περνούν με τις ώρες να παίζουν σημεία και ανατροπές.

Αυτές τις δύο εβδομάδες που πέρασαν είχαμε το Πανελλήνιο Παίδων και στη συνέχεια των Εφήβων. Από την μεριά μου προτίμησα (και λόγω Ολυμπιακού) να παρακολουθήσω το δεύτερο, επειδή θεωρώ ότι αυτά τα παιδιά πρέπει και να στηρίζονται και να παίζουν, έτσι όπως έχουν γίνει τα πρωταθλήματά μας. Αντί να παίζει ένας αμφιβόλου αξίας ξένος, ας αγωνίζεται ένας νεαρός και εξελίξιμος στην τελική. Από την Α2 και γιατί όχι και στην Basket League. Χαζοί είναι στο εξωτερικό που αγωνίζονται από τα 18 τους τα παιδιά; Σίγουρα εμείς δεν είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς.

Το σημαντικό σε αυτήν την ηλικία είναι τα παιδιά να αγωνίζονται. Να βιώνουν την αγωνιστική φθορά και να τα καταλαβαίνουν τι εστί μπάσκετ και αθλητισμός. Όχι να αναλώνονται σε προπονήσεις και ώρες… πάγκου στα ματς. Μπορεί να πετάνε… φωτιές στα παιδοεφηβικά, όμως όταν ενηλικιώνονται ή είναι κοντά στην ενηλικίωση, οι ομάδες οφείλουν να επενδύουν στο ταλέντο τους. Και για το καλό του μπάσκετ, και για το καλό τους, αφού μπορούν να αποκομίσουν έσοδα.

Ας τα αφήσουμε αυτά και να δούμε μερικά πράγματα για το τουρνουά του Αμαρουσίου και τι ξεχώρισα από εκεί.

Τα φώτα όλων μοιραία έπεσαν στο μεγάλο αστέρι του τουρνουά. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Λευτέρη Μαντζούκα. Ένα παιδί που είναι μεταξύ Προμηθέα και των υπολοίπων ομάδων που τον κοιτάνε. Είτε θα μείνει στην Πάτρα με άλλον ρόλο και χρόνο, είτε θα τον δούμε να αλλάζει φανέλα για να αναπτύξει το ταλέντο του.

Στο κλειστό του Αγίου Θωμά ήταν… μαγικός. Αλλά από την άλλη, είναι καλό να ειπωθεί πως ο νεαρός υπερταλαντούχος παίκτης ήταν σαν τον… Κόμπε στον Προμηθέα και σε αυτό το τουρνουά. Έπαιρνε το 30% των σουτ και η μπάλα κατέληγε στ χέρια του. Δεν είναι τυχαίο πως έκλεισε το Πανελλήνιο με 20,4 σουτ κατά μέσο όρο. Βέβαια μιλάμε για ένα τεράστιο ταλέντο που ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα  στο γάλα. Τελείωσε το τουρνουά με 33,6 πόντους κατά μέσο όρο παίζοντας περίπου ολόκληρα και τα πέντε ματς (36:05 λεπτά κατά μέσο όρο). Με 69% στα δίποντα που προέρχονται βέβαια από 11/15.8 προσπάθειες σε κάθε ματς έτσι; Αριθμοί που ουσιαστικά δικαιώνουν και όσα τονίζω παραπάνω. Ταυτόχρονα κατέβασε 17,4 ριμπάουντ (!) ανά ματς ενώ είχε και 4,2 ασίστ και 3,6 λάθη.

Όλο το βάρος έπεφτε επάνω του και όχι τυχαία καθώς επρόκειτο για τον απόλυτο αστέρα του Πανελληνίου Εφήβων. Σημαντικός και ο Καφέζας σε αυτό το σύνολο, ο οποίος αποχαιρετάει τον Προμηθέα και ψάχνει ομάδα στην Α2.

Τι γίνεται στον Ολυμπιακό; Δεν θα αναλωθώ στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, γιατί και καλό τουρνουά δεν έκανε και δεν πρέπει να σταθούμε σε αυτόν, καθώς έχει την Α2 και τις προπονήσεις του Ολυμπιακού που θα τον ατσαλώσουν. Δύο παιδιά μου έκαναν εντύπωση.

Ο Κολοβέρος λοιπόν ήταν ο παίκτης-κλειδί για τον Τσαλδάρη. Σε 5 παιχνίδια έπαιζε περισσότερο από κάθε Ερυθρόλευκο. Σε 29:47 ανά ματς είχε 14,6 πόντους με 39,13% στο τρίποντο και 39,5% στις βολές. Παρότι 1,84μ είχε κατά μέσο όρο 3,8 ριμπάουντ ανά ματς (τρίτος ριμπάουντερ πίσω από Τσάμη και… Νικολαΐδη), ενώ έκλεβε 3,2 μπάλες ανά ματς. Γενικότερα είναι από τα παιδιά που όσο μπόι του λείπει, τόσο καρδιά έχει. Και αυτό προσωπικά με έχει κερδίσει. Από τις Ακαδημίες του Ολυμπιακού, τον έχω παρακολουθήσει πριν καλά καλά γίνει «γνωστό» το όνομά του και μου αρέσει πως δεν φοβάται να μπει σε οποιαδήποτε φάση. Θράσος, τσαγανό και όρεξη για να βελτιωθεί. Τι καλύτερο για έναν νεαρό που είναι στα 19 του;

Ο Παναγιώτης Τσάμης ήρθε στον Ολυμπιακό την εποχή που ήρθε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Γιώργο. Ένα παιδί με ψηλά άκρα, άγουρο ακόμα που όμως έδειχνε καλά στοιχεία στις μικρότερες ηλικίες. Και αυτός του 2002, βλέπει τον κόσμο από τα 204 εκατοστά. Ένα παιδί που όσο περνάει ο καιρός προσθέτει κι άλλα πράγματα στο ρεπορτόριό του. Σιγά σιγά βάζει και το σουτ στο παιχνίδι του, είχε 4/9 σε πέντε ματς από τα 6,75μ όμως το σημαντικό είναι πως δούλεψε το ποστ παιχνίδι του και τις κινήσεις κοντά στο καλάθι. Συνολικά είχε 15 πόντους κατά μέσο όρο (25:59 ανά ματς ο χρόνος του), με 9,4 ριμπάουντ και 1,8 τάπες, με τα μεγάλα χέρια του να τον βοηθούν να αλλοιώνει προσπάθειες και να μαζεύει τα… σκουπίδια.

Είναι από τα παιδιά που… σάρωσαν στο Πρωταθλήματα του Πειραιά με το Saint Paul, βελτιώνεται και στην Α2 θα τον δούμε ακόμα περισσότερο από τη νέα σεζόν. Καλή εντύπωση επίσης και οι Τσολάκης και Οικονομόπουλος, με τον δεύτερο να έχει κάτι που σπανίζει στις μικρές ηλικίες. Το σουτ. Μακάρι να δουλέψει και στα υπόλοιπα.

Ας πάμε και στις υπόλοιπες ομάδες όμως ξεκινώντας ανάποδα. Πρώτα ο ΠΑΟΚ που ξεχώρισε για τους ψηλούς του. Από την ομάδα της Θεσσαλονίκης ξεχώρισα τον Τανούλη Γιώργο που βλέπει τον κόσμο από τα 2,10μ και τον Γιάννη Κόνσουλα (2,05 φόργουορντ). Παιδιά που διαθέτουν ύψους αλλά και μπόλικο ταλέντο. Θα μπορούσαμε να τους δούμε στην Α1; Δεν ξέρω αλλά εάν δεν μπορέσουν να παίξουν στον ΠΑΟΚ, με τα προσόντα τους, καλό είναι να δοθούν δανεικοί για να δουλέψουν και με το παραπάνω. Ο πρώτος τελείωσε το τουρνουά με 16,4 πόντους κατά μέσο όρο και 8,4 ριμπάουντ (πολλα τα 4,6 λάθη ανά παιχνίδι). Ο δεύτερος είχε 12,4 πόντους και 5,2 ριμπάουντ. Καλή εντύπωση μου έκανε και ο έτερος σέντερ των Θεσσαλονικέων, ο Αντώνης Καραγιαννίδης για τις καλές του τοποθετήσεις και τα ριμπάουντ του (10,4 ανά ματς), όπως και ο Κατσαμούρης (αδερφός με την Χριστίνα των Jasper του ΝCAA και την Μαρία Κατσαμούρη του ΠΑΣ Γιάννενα).

Τέλος αλλά από επιλογή, η ομάδα του Περιστερίου που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Το πιο… σύνολο από όλους στο Μαρούσι και η ομάδα με πλάνο και επιμονή στην άμυνα. Μέσω αυτής κατάφερε να τερματίσει στο τέλος πρώτο.. Παρότι έχασε από τον ΠΑΟΚ στην αρχή, πέρασε τα εμπόδια του Προμηθεά και του Ολυμπιακού και κατέκτησε τον τίτλο. Για τον Τζουλιάνο Τόλα τα έχουμε γράψει πριν καιρό και είναι ωραίο να διαβάσετε το κείμενο εδώ. Το ότι είναι στα 17 (21/06/03) και βρίσκεται ήδη στα 2,11μ μιλάει από μόνο του. Στο χέρι του είναι να απογειωθεί. Ο Τηλέμαχος Βησσαρίου βγήκε MVP του τουρνουά επειδή ήταν κλειδί για το ματς με τον Προμηθέα. Αξίζει να προσεχθεί, διαθέτει στοιχεία που μπορούν να δουλευτούν και στο Περιστέρι γνωρίζουν τις δυνατότητές του. Μου άρεσε πολύ το δίδυμο των Ευσταθιάδη και Παπαδημητρίου, που έβγαλαν τα κάστανα από την φωτιά πολλές φορές.

ΥΣ. Ας πάμε και λίγα στα του γυναικείου μπάσκετ. Πανεύκολα η Ηλιούπολη κατέκτησε τον τίτλο στο Πανελλήνιο Νεανίδων με την Χατζηλεοντή να κυριαρχεί σε κάθε μεριά του παρκέ. Τι να το κάνεις όμως σε ένα χρόνο και αυτή η Μποσγανά θα μας αποχαιρετήσουν για την άλλη άκρη του Ατλαντικού για να σπουδάσουν και εννοείται να παίξουν μπάσκετ. Ακόμα και στα 17 τους όμως, θα μπορούσαν να σταθούν 100% στην κατηγορία της Α1 Γυναικών. Και αν η Μποσγανά έχει ήδη ρόλο στον Κρόνο, οι υπόλοιπες μικρές και δη η Χατζηλεοντή, βρίσκονται αναγκαστικά στις μικρές κατηγορίες για να βρουν ρόλο και χρόνο. Φοβερή η ανάπτυξη στο γυναικείο μπάσκετ. Τι να πεις…

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

ΥΣ2 Παιδιά υπάρχουν, το μόνο σίγουρο είναι αυτό. Και ταλέντο. Όρεξη υπάρχει; Να τους μάθουν τα βασικά; Σκοπός ποιος είναι; Δυστυχώς οι επιτυχίες και όχι η εκμάθηση των βασικών του αθλήματος. Για αυτό βλέπαμε σε Παίδων και Εφήβων 40 λεπτά ζώνη. ΖΩΝΗ ρε γαμώτο. Ζώνη σε παιδάκια που προσπαθούν να μάθουν μπάσκετ, θέλουν να διακριθούν και να παίξουν.  Στόχος μόνο η νίκη. Βέβαια εδώ δεν τους μαθαίνουν τα βασικά. Ας τα αποφεύγουμε παιδιά αυτά και να κάνουμε τα παιδιά να αγαπούν το άθλημα πρώτα.