Ολυμπιακός : Με κάποια που δεν ξέρει να χάνει

Με φώτα σβηστά, σε χρονικό σημείο που δεν ξεχωρίζει πια κανείς αν πρόκειται για την αρχή ή το τέλος μιας σεζόν.

Παρά ταύτα ένας ειλικρινής διαχωρισμός. Ένα φαβορί. Ένα αουτσάιντερ.

Και μια σειρά από γεγονότα που ανοίγουν την ψαλίδα της διαφοράς.

Ο τραυματισμός του Σα που προφανώς και δεν είναι μια απλή υπόθεση μια νύχτα σαν αυτή που έρχεται στο Μολινό.

Η απουσία του Σεμέδο που βάζει έναν επιπλέον «άγνωστο» στην εξίσωση της βασικής γραμμής άμυνας.

Το 1-1 του Μάρτη που σαφώς και δίνει ένα κλικ παραπάνω στη Γουλβς.

Η κατάκτηση του κυπέλλου από την Άρσεναλ που αναγκάζει το συγκρότημα του Νούνο σε… Brexit, αν δεν κατακτήσει το Europa League.

Εδώ που φτάσαμε όμως ποιος λογαριάζει το manual. Οι απόντες με τους… απόντες. Ας μιλήσουν οι παρόντες. Και εκείνη η έκτη αίσθηση που ανέπτυξε ο φετινός Ολυμπιακός έξω από τα σύνορα. Εκείνη που αναστάτωσε το Λονδίνο τη νύχτα με την Τότεναμ, και το σόκαρε κόντρα στην Άρσεναλ. Έγραψε ο Guardian σήμερα σχετικά με αυτό. Για εκείνη την ανάμνηση-απόδειξη πως οι Ερυθρόλευκοι έχουν τα απαραίτητα κυβικά για τέτοιες κόντρες.

Ο Μαρτίνς το έστειλε το μαντάτο στους συμπατριώτες του που έχουν στρατοπεδεύσει την τελευταία διετία στο Γουλβερχάμπτον: «Σας ξέρουμε και μας ξέρετε. Δεν είστε καλύτεροι» ήταν σε ελεύθερη μετάφραση το μήνυμα του. Δεν το λέει για να το… πει. Το εννοεί. Το εννοούσε και τον Μάρτη, όταν το πόδι του Μπουχαλάκη άλλαξε την πορεία της μπάλας σε εκείνο το φάουλ του Νέτο αλλάζοντας την ιστορία της πρώτης αναμέτρησης και μάλλον και τις πιθανότητες.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε με δέκα από το 28΄, αλλά ήλεγξε απόλυτα την πρώτη παρτίδα. Σε τέτοιο βαθμό που πέντε μήνες μετά να νιώθεις άδικη την αφετηρία της ρεβάνς.

Η Γουλβς είναι μια μεγάλη… μικρή ομάδα που κατάλαβε πως για να σκαρφαλώσει στην ελίτ της Πρέμιερ Λιγκ χρειάζεται ποδοσφαιρικό ρεαλισμό. Δεν παίζεις με τη «φωτιά» της Λίβερπουλ, της Σίτι και των υπολοίπων διεκδικητών με τα ρόστερ των 500-800 εκατ ευρώ. Μαθαίνεις να περιμένεις. Να τρέχεις πίσω από τη μπάλα. Ενίοτε να υποφέρεις.

Το έκανε τόσο καλά που από την championship στρογγυλοκάθισε άμεσα στην 7η θέση του ranking. Όχι μια χρονιά, αλλά δύο. Πέρσι σαν έκπληξη. Φέτος με τη θλίψη πως ο Ιούλης της χάλασε την τέλεια έξοδο με τρεις ήττες στα τελευταία έξι ματς, όταν είχε έξι στα προηγούμενα τριάντα-δύο.

Το έκανε τόσο καλά που σχημάτισε ποδοσφαιρικό δεδικασμένο: Στο δικό της μονοπάτι πάτησε φέτος η Σέφιλντ. Αυτό το ποδόσφαιρο όμως, με την άμυνα των 5 και τους wingers που ψάχνουν το transition στους ανοιχτούς χώρους ταιριάζει γάντι όταν απέναντι είναι κάποιος καλύτερος σου.

Όταν αντιμετωπίζεις κάποιον που δεν ρισκάρει, τότε το σενάριο διαφοροποιείται. Και ενίοτε συμβαίνουν ματς σαν του Καραϊσκάκης. Θα ήταν δώρο μια τέτοια επανάληψη.

Η Γουλβς στην Premier League δεν έκανε περισσότερες νίκες από τη Μπέρνλι και τη Σαουθάμπτον που τερμάτισαν στο 10-11, δεν σκόραρε περισσότερο στην έδρα της από την 16η Γουεστ Χαμ.

Είχε όμως όσες ήττες έκανε η Σίτι όλη τη χρονιά (9). Είχε λιγότερες από τη Τσέλσι, τη Λέστερ και τη Τότεναμ που τελείωσαν από πάνω της στη βαθμολογία. Είναι μια ομάδα που ξέρει καλύτερα να μην χάνει, από το να νικά.

Δεν χαρακτηρίζεται από την διαχρονική αφέλεια της Άρσεναλ, ή το «μπλαζέ» ύφος των πραγματικά ισχυρών. Έχει όμως αδυναμίες στο παιχνίδι κατοχής. Στον τρόπο που ανεβάζει τις γραμμές της στο «set» παιχνίδι. Και αυτή είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της βραδιάς.

Μιας νύχτας που ο Ολυμπιακός την περιμένει είκοσι χρόνια. Μιας νύχτας που του αξίζει.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν θα ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα ακόμη και αν όλα τα κομμάτια του παζλ ήταν στη θέση τους. Αλλά ποιος νοιάζεται. Τέτοιες νύχτες τις απολαμβάνεις. Για να έχεις να κουβεντιάζεις στην επόμενη πτήση που ποιος ξέρει, ίσως να προσγειώνεται στην Κολωνία.