Φενέρμπαχτσε – Παναθηναϊκός : Η διαφορά αντιμετώπισης από τη διαιτησία έφερε την ήττα

Τέλος πριν από λίγο στην αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Φένερ στην Πόλη. Οι πράσινοι δεν τα κατάφεραν τελικά και έχασαν ματς και διαφορά, αφού το τελικό αποτέλεσμα ήταν με πέντε πόντους υπέρ των Τούρκων ενώ το αντίστοιχο του πρώτου γύρου με δύο υπέρ της ελληνικής ομάδας. Σε ένα παιχνίδι που οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ προσπάθησαν πολύ, εμφανίζοντας το καλύτερο πρόσωπο τους κόντρα σε τοπ ομάδα της διοργάνωσης εδώ και καιρό, η ήττα ήταν αποτέλεσμα αρκετών παραμέτρων, αγωνιστικών και μη.

Πάγια θέση μου, όσοι τουλάχιστον είστε πιστοί ακροατές των εκπομπών ή αναγνώστες των κειμένων, ξέρετε πως είναι ο μη σχολιασμός διαιτητικών αποφάσεων και κυρίως το να μην θεωρώ τους διαιτητές υπεύθυνους για μια ήττα, ένα άτυχο αποτέλεσμα. Υπάρχουν όμως πάντα και οι εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ειδικά αν κάτι επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια ως πρακτική ή ως σχέδιο.

Η Ευρωλίγκα είναι μια διοργάνωση που φαίνεται πως έχει παιδιά και αποπαίδια. Μοιάζει σαν να έχει χωρίσει τις ομάδες σε γκρουπ διαιτητικής αντιμετώπισης. Στο πρώτο, το ισχυρό, δηλαδή των αγαπημένων παιδιών της διοργανώτριας αρχής υπάρχουν η Φενέρ, η Ρέαλ, ο Ολυμπιακός και φυσικά η παντοδύναμη ΤΣΣΚΑ. Στο δεύτερο, αυτό της λεγόμενης δεύτερης ταχύτητας, ανήκουν ο Παναθηναϊκός, η Μακάμπι, η Μπαρτσελόνα και οι υπόλοιποι Ισπανοί που συμμετέχουν κάθε χρόνο στην Ευρωλίγκα. Στο τρίτο είναι όλοι οι υπόλοιποι που συνήθως βρίσκονται για να συμπληρώνουν το πρωτάθλημα.

Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι οι ομάδες του πρώτου γκρουπ ευνοούνται σκανδαλωδώς ή ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των άλλων από κάποια ανώτερη δύναμη που διαφεντεύει το κομμάτι της διαιτησίας. Απλά αυτό που γίνεται νομίζω πως είναι απολύτως ξεκάθαρο σε όποιον γνωρίζει έστω και τα βασικά του αθλήματος. Μην περιμένετε να τα ακούσετε αυτά από τους λεγόμενους ειδικούς του μπάσκετ και ο λόγος είναι προφανής. Για να τα κάνουμε πενηνταράκια και να μην κάνετε άσχετους συνειρμούς με το μυαλό σας πάμε να δούμε μερικά πράγματα.

Οι ομάδες που ανήκουν στο πρώτο γκρουπ αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τόσο εντός όσο και εκτός έδρας, Όταν παίζουν μεταξύ τους τα παιχνίδια γίνονται στα ίσια και τα κουκούτσια μοιράζονται ισομερώς. Με απλά λόγια δεν αδικούνται ή σωστότερα δεν υπάρχει πρόθεση να βγουν παραπονούμενες. Η διαφορετική αντιμετώπιση έγκειται κατά βάση σε τρία πράγματα. Πρώτον στον τομέα της άμυνας. Τους επιτρέπεται να παίζουν δυνατά, στα όρια του φάουλ, με δυναμικά μαρκαρίσματα τόσο στο γήπεδο τους όσο και μακριά από αυτό. Δεύτερον όταν τα παιχνίδια οδεύουν προς το τέλος σχεδόν πάντα τα αμφισβητούμενα τα παίρνουν εναντίον οποιοδήποτε αντιπάλου. Τρίτον παροιμιώδης είναι η ευκολία με την οποία δίνονται οι τεχνικές ποινές και τα αντιαθλητικά στους αντιπάλους τους ανεξαρτήτως σε πιο σημείο του ματς βρισκόμαστε σε αντίθεση με ότι ισχύει για τους ίδιους.

Τελειώνοντας και επειδή μια ήττα ποτέ δεν είναι αποτέλεσμα μιας μόνο παραμέτρου οι πράσινοι πλήρωσαν το πολύ κακό τέταρτο δεκάλεπτο που έκαναν. Έχασαν την συγκέντρωση τους, απώλεσαν πολλά ριμπάουντ, σκόραραν ένα πόντο από βολή στα πρώτα πέντε λεπτά της περιόδου και έκαναν πολύ κακές επιλογές στην επίθεση συνολικά. Απλά ένα καθαρό καλάθι και φάουλ του Νικ μεταφράστηκε σε απλό φάουλ χωρίς βολές και ένα καθαρό φάουλ του Βέσελι στον Παππά μετά από κλέψιμο στον αιφνιδιασμό σε κόψιμο κάτι που φαντάζομαι κόστισε στη τελική έκβαση του ματς.

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

Καταλάβατε τώρα γιατί οι ερυθρόλευκοι πέρασαν από την Πόλη ενώ οι πράσινοι δεν θα πέρναγαν ποτέ παρά μόνο αν έκαναν το παιχνίδι της ζωής τους; Νομίζω πως πια ήρθε η ώρα για την διοίκηση του Παναθηναϊκού να ανοίξει έναν ουσιώδη διάλογο με την διοργανώτρια αρχή και να θέσει τους προβληματισμούς που έχει απαιτώντας να λαμβάνει την αντιμετώπιση που του αξίζει βάση τίτλων και μεγέθους.