Που να έβριζε στ’ αλήθεια, κιόλας, ο Ζουράρις. Τι θα γινόταν;

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρξε τέτοιο μέγα ζήτημα στον Ολυμπιακό με τον Ζουράρι.  Να πω οι Αρειανοί, άντε. Να προσβληθούν –κι αυτοί αρχικώς (βλέπε και πιο κάτω). Αλλά οι Ολυμπιακοί, εξ αρχής, από πού κι ως πού;

Το περιβόητο «βουντού» σύνθημα, αναφέρεται σε γνωστή σεξουαλική στάση αφορούσα το ανδρικό μόριο. Μεγάλο, μικρό, στραβό, ίσιο, σκληρό ή μελάτο, πάντως υπάρχει τέτοιο. «Στεατοπυγικό ‘’υποσύστημα’’», όμως, δεν υπάρχει. Υπάρχει στεατοπυγία.

Στέαρ=λίπος, ξύγκι. (Εξ ου και «κήτειον στέαρ», το σπαρματσέτο, καθώς και διάφορες χημικές ενώσεις, όπως π.χ. «στεατικό οξύ», «στεατική αλκοόλη», «στεατική γλυκερόλη» και άλλες, που χρησιμοποιούνται συχνά στα καλλυντικά και κυρίως τις αλοιφές).

Και πυγός=κ@λος. (Εξ ου και «πυγολαμπίδα» το έντομο που λάμπει από τον πωπό, αλλά και «καλλίπυγος» ή και «εύπυγος» -βλέπε Τζένιφερ Λόπεζ, Μπιγιονσέ, Μάγκυ Χαραλαμπίδου και άλλας λαμπράς περιπτώσεις ευμεγεθών τε και ωσαύτως καλλιγράμμων οπισθίων).

Στεατοπυγία είναι, συνεπώς, η υπερβολική εναπόθεση λίπους στην περιοχή των γλουτών, για να το πούμε πολιτικώς ορθά. Η χοντροκωλίαση, για να το πούμε πολιτικώς ελληνικά. Απεικονίζεται συχνά σε προϊστορικά ειδώλια γυναικείων θεοτήτων της γονιμότητας και στην παθολογική της μορφή, συχνά συνοδεύεται και από μακρονυμφία, δηλαδή, από ασυνήθιστα μεγάλα γεννητικά όργανα. Γυναικεία γεννητικά όργανα…

«Στεατοπυγικό σύστημα» ή υποσύστημα, ωστόσο, είναι κάτι οξύμωρο. Ανύπαρκτο. Δύο μάγουλα έχει κάθε κ@λος. Όσο παραγιομισμένα και να ‘ναι, «σύστημα» δεν το λες. Ούτε «υποσύστημα» ακόμη κι αν συνυπολογίσεις και τους μηρούς και εξετάσεις το κοινώς λεγόμενο (και συχνά αξιοθαύμαστο) «κ@λόμπουτο».

Και να ήταν, όμως, υποσύστημα κάποιου είδους, εκεί που εδρεύει, ασφαλώς και δεν θα το συνδέαμε με πράξη ενεργητική και ενίοτε εκδικητική στη λαϊκή κουλτούρα, ούτε βέβαια με λειτουργία ουσιαστική για την αναπαραγωγή του είδους όπως αυτή που έχει δώσει η φύση στο μεζεακό –sic- ανδρικό σύστημα.

Συνεπώς, αν είπε κάτι που είχε πραγματικό νόημα και δεν ήταν τέλεια ασυναρτησία, ο Ζουράρις,  δεν ήταν ότι αποπειράθηκε να καταστήσει εγκύους 10.000 οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά ότι τους έχει εναποθέσει κοντά στα πισινά του! Να συνωστίζονται εκεί τόσοι άνθρωποι ίσως λέει κάτι –κατά την άποψή μου, όχι καλό- για το γούστο τους. Αλλά βρισιά κατά του συλλόγου εν γένει δε νομίζω ότι συνιστά.

Με άλλα λόγια, ο Ζουράρις παραιτήθηκε από υφυπουργός Παιδείας, επειδή… Ουπς. Σόρυ. Ξέφυγα εγώ, μάλλον, τώρα. (Διότι αν ΔΕΝ είναι ύβρις το «Ζουράρις» και «υφυπουργός Παιδείας» στην ίδια πρόταση, τι είναι; )

Ύβρις ή όχι, πάντως, για να ολοκληρώσουμε, υπό μία έννοια ο Ζουράρης παραιτήθηκε από τη θέση του για λόγους παρόμοιους μ’ αυτούς που τη χάρισαν: επειδή στην Ελλάδα ουδείς μπαίνει γενικώς στον κόπο να ελέγξει τι ακριβώς λέει πραγματικά ο άλλος –πολύ δε περισσότερο όταν ο «άλλος» είναι ένας ρωποπερπερήθρας (ρώπος = ευτελούς αξίας πράγμα και πέρπερος = χαζολόγημα, φλυαρία), που όσα αραδιάζει έχουν μια σοβαροφανή αύρα αρχαιοελληνικής «σοφίας». Τόσης, ώστε να τον καλούν κάθε τόσο να μιλάει και να γίνει γνωστός, διάφοροι ασόβαροι ραδιοφωνιτζήδες και τηλε-ρωποπερπερήθρες. (Μην πω τηλεκύντεροι και ψάχνουμε πάλι στα λεξικά; ) )

Όμως, τι ψάχνω να βρω, τώρα; Ακόμη κι όταν αναφέρθηκε μέσα στη Βουλή στα «πρησμένα (από τους Ούνους – Γερμανούς) μέζεα του στεατοπυγικού υποσυστήματος των Ελλήνων» ο Ζουράρης, ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να ψάξουν να βρουν τι ακριβώς μπορεί να είπε. Κακώς.

Διότι αν έστω «μέζεα» είναι μια όντως υπαρκτή γλωσσική μορφή του γνωστού ομηρικού «μήδεα» (αχαμνά), όταν αυτά διογκώνονται σε κάποιο «στεατοπυγικό υποσύστημα», πρακτικώς αυτό τι σημαίνει;

Σημαίνει ότι κάποια αχαμνά (ξένα, προφανώς, διότι τα δικά μας τα βλέπουμε μπροστά μας και ανήκουν σε… γνωστό δικό μας σύστημα) πρήζονται πολύ κοντά στον χοντρό πισινό μας. Αν έχουν φτάσει στον πισινό μας, τα ξένα «μέζεα», όμως, αντιλαμβάνεστε τι ξένο έχει φτάσει πιο πριν και πού, ναι;
Και ούτω καθεξής, με τον Ζουράρη…

Όπως τη σπουδαία Δέσποινα Στυλιανοπούλου, την έβαζαν συχνά οι σεναριογράφοι στις παλιές ελληνικές ταινίες να πετάει «κοτσάνες» τύπου «βρέθηκα στο χείλος της Αναβύσσου», ή «πώς το λέξατε αυτό;» ή «παρευρέθησαν σώοι και ευλαβείς», ή «δεν εκφράζεσαι ορθίως», έτσι και ο Ζουράρις πετάει αρχαιοελληνικούρες νομίζοντας, ενίοτε, ότι θίγει κιόλας κάποιους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα… βρίζεται μόνος του.

Και υπό αυτή την έννοια, ούτε οι φίλοι του Άρη θα έπρεπε να παρεξηγηθούν. Όταν ένας άνθρωπος μπερδεύει τόσο εύκολα το αναπαραγωγικό σύστημα με κάποιο… φανταστικό, δικό του που, πάντως, εδρεύει έτσι κι αλλιώς στην αντίθετη πλευρά του σώματος, λογικό δεν είναι να έχει απορίες όπως αυτή που εξέφρασε για τους «κίτρινους»;

ΥΓ: Πέρα από πλάκα και διάθεση για χαμόγελο, πάντως, τώρα: Ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που όχι μόνον έγινε βουλευτής, αλλά στη συνέχεια έγινε και υφυπουργός και μάλιστα… Παιδείας, δε θέλω να το σχολιάσω καθόλου.

Μιλάει από μόνο του, αλλά, φευ, όχι ως μοναχικό περιστατικό. Το τι έχει φιλοξενήσει τα χρόνια της μεταπολίτευσης η Βουλή, αλλά και η Ευρωβουλή ακόμη, δεν περιγράφεται. Μιλάμε για απίθανες περιπτώσεις –οι περισσότερες απ’ τις οποίες δεν παραιτήθηκαν κιόλας, έστω για τα μάτια του κόσμου…