Κουράστηκε ο κόσμος, αντέδρασε η FIBA

Η FIBA έδειξε διάθεση τήρησης των νόμων, καθώς τα ΒΑΝ ήταν εξ’ αρχής δεσμευτικά για τις μεταγραφικές κινήσεις των ομάδων (εντός κι εκτός συνόρων), όμως υπήρχε ανοχή, σιωπηρή αποδοχή των μεταγραφών παικτών, που δεν χρειάζονταν «letter of clearance», έτσι ώστε από τη μια να υπάρχει η απειλή και να μην «φεσώνουν» παίκτες, προπονητές και μάνατζερ, από την άλλη άφηναν ένα παραθυράκι, ώστε να μην καταδικάζονται οι ομάδες σε αφανισμό. Πλέον, υπάρχει τάση αυστηροποίησης, κάτι που αξίζει να μελετήσουμε.

Πρώτη απλή (ενδεχομένως κι απλοϊκή) σκέψη: Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς. Κάποια στιγμή οι ΚΑΕ πρέπει να αντιληφθούν ότι οι υπογραφές τους είναι δεσμευτικές και πως δεν μπορούν να κοροϊδεύουν πολλούς για πολύ καιρό. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε τη φτωχοποίηση των ομάδων, από την άλλη δεν μπορούμε να καμωνόμαστε ότι δεν μας βλέπουν, λες κι η Ελλάδα είναι απόμακρο νησί, σ’ ένα σπορ πλήρως παγκοσμιοποιημένο.

Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι έκαναν λάθος υπολογισμούς. Κανείς δεν τους περιμένει στη γωνία, με το υποδεκάμετρο στο χέρι. Υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι δεν αγαπούν το σπορ, δεν έχουν διάθεση να ξοδέψουν, αλλά εκμεταλλεύονται στο έπακρο την αναγνωρισμότητα που προσφέρει, αλλά κι ευκαιρίες για εξουσία και πλουτισμό. Γιατί ΝΑΙ, από το μπάσκετ ελάχιστοι κερδίζουν, αλλά όπου υπάρχουν χρήματα, υπάρχουν και καιροσκόποι.

Επίσης, ορισμένοι έβαλαν το χέρι στην τσέπη και θαρρούν πως αγόρασαν τη γνώση του σύμπαντος, ότι έγιναν σοφοί του αθλήματος. Η απόφαση της FIBA αναδεικνύει το πόσο σοβαρό πρέπει να είναι το scouting, καθώς τα λάθη (πλέον) πληρώνονται και πληρώνονται άμεσα, από τη στιγμή που κόβεται η πίστωση.

Το φαινόμενο «αλλάζω ξένους σαν τα πουκάμισα» θα πάψει να είναι προσφιλής τακτική, καθώς οι ομάδες θα πληρώνουν αν όχι πιο ακριβά, σίγουρα πιο άμεσα τις αλλαγές. Άρα, πρέπει να γίνεται καλύτερη επιλογή προπονητή, ο οποίος θα ξέρει να διαλέξει και κυρίως να βελτιώσει τους ξένους, όχι να τους αλλάζει κατά το δοκούν. Οι «ξένοι τσουβάλια» θα αποτελούν πλέον βαρίδια για τις ΚΑΕ και τον προϋπολογισμό τους.

Θα ξεχωρίσουν οι μάνατζερ, εκείνοι που προσφέρουν υπηρεσίες κι εκείνοι που απλά στέλνουν τη λίστα δεξιά κι αριστερά. Οι ομάδες χρειάζονται τους καλούς κι αξιόπιστους ατζέντηδες, οι οποίοι αποκτούν ζωτικό ρόλο και θα αποβάλλουν (θέλοντας και μη) τους… τυχάρπαστους. Λίγοι θα μείνουν, δηλαδή.

Με τη δαμόκλειο σπάθη να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των παραγόντων, ο σταθερός ελληνικός κορμός μειώνει το ρίσκο και την επισφάλεια. Όλοι, από τον πρόεδρο μέχρι τον γυμναστή, καλούνται να δουλέψουν πάνω σε παίκτες, στους οποίους θα διαγνωστούν ιχνοστοιχεία ταλέντου, ώστε να πάρουν το μάξιμουμ, με το μίνιμουμ του κόστους. Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη η πολλή και σκληρή δουλειά. Όλων!…

Όλα αυτά, ας μην γελιόμαστε, δεν προέκυψαν μόνο από την απόφαση της FIBA. Κι ο κόσμος έχει κουραστεί, το προσφερόμενο θέαμα αγγίζει τα όρια του αδιάφορου, οι παίκτες κι οι προπονητές κουράστηκαν να κυνηγούν τους παράγοντες και να ζητιανεύουν τα δεδουλευμένα, οι παράγοντες κουράστηκαν να κάνουν τα χατίρια των κόουτς και των ατζέντηδων. Γενικώς, το δυσλειτουργικό σύστημα κούρασε, οπότε πρέπει να αλλάξει…