
Η υποκρισία του ραδιοφώνου που έκανε τη συνέντευξη, η υποκρισία των υπολοίπων ΜΜΕ, η υποκρισία του κοινού και η προσπάθεια μιας μηδενικής οντότητας να αποκτήσει υπόσταση.
Ο απόηχος της συνέντευξης Ζουράρι, ανέδειξε δυο βασικά πράγματα.
Το πρώτο είναι η υποκρισία ολόκληρης της κοινωνίας μας με πρώτο και καλύτερο τον ραδιοφωνικό σταθμό που δόθηκε η συνέντευξη, ο οποίος μετά το ντόρο θυμήθηκε να βγάλει ανακοίνωση παίρνοντας αποστάσεις από τα λεγόμενα του τέως υφυπουργού.
Η αφετηρία της υποκρισίας εντοπίζεται στην αρχική απόφαση ακόμη, η σκέψη και μόνο να δοθεί λόγος στο Ζουράρι, που είναι και ιστορικά τεκμηριωμένο πως όποτε ανοίγει το στόμα του αμολάει π@π@ριές κάποιες εκ των οποίων χοντροκομμένες, δείχνει τη σκοπιμότητα, αφού όπως εξηγούσα χθες θεωρεί πως προκαλώντας κερδίζει πόντους.
Για ποιο λόγο άλλωστε να κάνεις συνέντευξη στο Ζουράρι ως αθλητικό ραδιόφωνο, για θέματα παιδείας;
Στόχος ήταν να γίνει αυτό που τελικά συνέβη, οπότε οι ανακοινώσεις είναι πιο ψεύτικες και από την ανάρτηση του Νταλάρα για τον Πανούση.
Σα να μου λες πως έδωσες βήμα στον Σημίτη και ζήτησες εκ των υστέρων συγγνώμη για την ηχορύπανση που προκάλεσαν τα σαρδάμ του, ή έκανες παλιότερα συνέντευξη στο συγχωρεμένο Μάκη Ψωμιάδη και απολογείσαι επειδή τα μπιπ που ακούστηκαν ήταν περισσότερα από τη Συγγρού σε ώρα αιχμής.
Σημίτης χωρίς σαρδάμ, Big Mac χωρίς μπινελίκια, όπως και Ζουράρις χωρίς π@π@ριές δεν υπάρχουν, οπότε τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Η ανακοίνωση περί αποστάσεων βγήκε με καθυστέρηση, μέχρι να μετρήσουν τις αντιδράσεις οι υπεύθυνοι του σταθμού έτριβαν τα χέρια τους από τις διαστάσεις που έπαιρνε η συνέντευξη, ο στόχος είχε επιτευχθεί, μαζί με τον Ζουράρι θα έκαναν κι εκείνοι το κομμάτι τους.
Εκτός αν θέλετε να πιστέψουμε πως ουδείς από τους υπεύθυνους δεν είχαν γνώση αυτών που ακούστηκαν στο ραδιόφωνο τους και τους τα μετέφεραν εκ των υστέρων οι ακροατές.
Ας παραιτηθούν τότε, να αναλάβουν τη διεύθυνση οι ακροατές.
Για την ιστορία τέλος, να επισημάνω πως με το φόβο του ΕΣΡ σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό με το που ακούγεται η πρώτη συλλαβή από μπινελίκι ο ηχολήπτης κλείνει τη γραμμή, στην περίπτωση μας όχι μόνο δε συνέβη κάτι τέτοιο αλλά και αυτός που έκανε τη συνέντευξη δεν εγκάλεσε το Ζουράρι, προφανώς χάρηκε κερδίζοντας τα 15 λεπτά δημοσιότητας που είχε προβλέψει ο Άντυ Γουόρχολ.
Η δεύτερη πλευρά της υποκρισίας έχει να κάνει με αυτό που έγραψα προηγουμένως για την επιλογή του σταθμού σ΄ένα πρόσωπο που γνώριζε εκ των προτέρων πως θα προκαλέσει, κάτι που δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο ΜΜΕ. Δεν υπήρχε ραδιοφωνικός, τηλεοπτικός σταθμός εφημερίδα ή site που θα έλεγε όχι σε ένα τέτοιο δώρο, όλοι θα ήθελαν να γίνουν θέμα συζήτησης, ακόμα κι αν προκαλούσαν την κοινή γνώμη.
Αν όχι με τον Ζουράρι που ενδεχομένως να μην ταυτιζόταν με την γραμμή τους με κάποιον σαν κι αυτόν, με ποιο σκεπτικό νομίζετε πως έκαναν καριέρα στα τηλεοπτικά παράθυρα ο συγχωρεμένος Ευάγγελος Γιαννόπουλος ή ο Παναγιώτης Ψωμιάδης;
«Φώναξε τους να αραδιάσουν καμμιά μ@λ@κία, να γελάσει ο κόσμος να ανεβάσουμε νούμερα με τα νούμερα! Άσε που με το χαρακτήρα που έχουν είναι πιθανό να τους ξεφύγουν χοντράδες για τα εσωκομμματικά και να βγάλουμε λαβράκι…».
Υποκρισία υπάρχει και στο κοινό εννοείται, είναι προφανές αυτό για περισσότερους από έναν λόγους.
Κατ’ αρχήν γιατί αν το κοινό δε διψούσε για… Ζουράριδες, δε θα έβρισκαν βήμα να μιλήσουν.
Και το ακόμα πιο σίγουρο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία τη βρίσκει με νούμερα τύπου Ζουράρι, είναι δεδομένο μάλιστα πως σε περίπτωση που κάποιος Αρειανός ή Ολυμπιακός έλεγε κάτι αντίστοιχο για τον ΠΑΟΚ ή τον Παναθηναικό, οι πρώτοι που σήμερα σκούζουν, θα φτιάχνονταν ασύστολα. Μπορεί να μην το παραδέχονταν δημοσίως, αυτή είναι όμως η αλήθεια.
Το δεύτερο σκέλος μετά το κεφάλαιο της συνολικής υποκρισίας, έχει να κάνει ακριβώς με το κομμάτι των αντιδράσεων, εξηγούσα και χθες πως σε επίπεδο ΜΜΕ και οπαδών είναι αποδεκτές, παρά τα υποκριτικά χαρακτηριστικά τους.
Μετά την ανακοίνωση του Καρυπίδη, ακολούθησαν ανακοινώσεις της ΠΑΕ «ο Άρης», της ΚΑΕ, του ΑΣ, των συνδέσμων, μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας που εκδίδουν, όλα αυτοί για ένα «ποιος τον γ@μ@ει τον Άρη» που είπε ο Ζουράρις.
Απομένει να τοποθετηθούν δημοσίως η Ντόρτμουντ, ο σύνδεσμος των βετεράνων του έπους της Περούτζια και η Μπόκα που μετά το δέος που ένιωσαν οι ποδοσφαιριστές της παίζοντας στο Μπομπονέρα της Ευρώπης, παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο πρωτάθλημα της Β εθνικής.
Δεν υπάρχει προηγούμενο, εξηγούσα και μετά το παιγνίδι με τη Μπόκα πως αυτή είναι διαχρονικά η τακτική τους, όντας η οντότητα του τίποτα ψάχνουν αφορμές για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, παίζουν φιλικό με την Κ20 της Μπόκα, μόνο και μόνο για να αυτοικανοποιηθούν διαβάζοντας σε δικά τους ΜΜΕ πως έκαναν την Ευρώπη να παραμιλάει.
Η άλλη διέξοδος είναι να βραβεύουν το Γκάλη ανά δεκαπενθήμερο, οπότε μια καλή επιλογή θα ήταν να δώσουν και μια πλακέτα στο Ζουράρι, που τους έβγαλε από την αφάνεια!
Στους εκτός Θεσσαλονίκης νομούς, οι περισσότεροι θα νόμιζαν πως λόγω και της ιδιότητας του ο Ζουράρις αναφέρεται στον Άρη Σπηλιωτόπουλο, πόσοι να θυμούνται άραγε πως υπάρχει ομάδα με τέτοιο όνομα;
Έβγαλε και η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανακοίνωση, μόνο που στον Πειραιά έχουν ανοιχτό μέτωπο με την κυβέρνηση, για λόγους που ξεφεύγουν των συνηθισμένων ποδοσφαιρικών πλαισίων.
Αυτοί πρέπει να χρωστάνε χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αν δεν καθάριζε ο Κοντονής να αγωνιστούν βισματικά στη Β χωρίς να έχει εκκαθαριστεi η ΠΑΕ που πτώχευσαν για δεύτερη φορά σε μια δεκαετία, θα συνέχιζαν να παίζουν ντέρμπι με τη Θύελλα Φιλώτα.