Εθνική Ελλάδος: Κρατάει την εικόνα, πετάει το αποτέλεσμα (vids, pics)

Η Εθνική Ελλάδος πήγε στην Βικτώρια του Καναδά με στόχο να διεκδικήσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Ένα ρόστερ που μετρούσε εφτά απουσίες βασικών παικτών, έφτασε μια ανάσα από την επίτευξη του μεγάλου στόχου.

Οι παίκτες του Ρικ Πιτίνο υπερέβαλλαν εαυτό και μπόρεσαν να δημιουργήσουν ένα αξιόμαχο σύνολο που πάλεψε και παραλίγο να εξασφαλίσει το εισιτήριο για το τελικό τουρνουά μετά από 13 χρόνια. Μετά όμως από τρεις πολύ ελπιδοφόρες εμφανίσεις, η Εθνική κράτησε το χειρότερο για το τέλος.

Μια «αγνώριστη» Επίσημη Αγαπημένη εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων και κονιορτοποιήθηκε από την Τσεχία στον τελικό με 97-72. Το ταξίδι ολοκληρώθηκε άδοξα και το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρέμεινε ανολοκλήρωτο.

Η Εθνική επιστρέφει στην βάση της, γνωρίζοντας πως, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία για να λάβει μέρος στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού. Έμεινε έτσι και πάλι με τις μνήμες του 2008 και τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου.

Πάντα ένα τουρνουά βοηθά στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Η Ελλάδα μπορεί να έμεινε με άδεια χέρια αλλά αν μάθει από τα λάθη της, έχει πιθανότητες να βγει κερδισμένη την επόμενη φορά

Πάμε να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στα πεπραγμένα της Εθνικής, ξεχωρίζοντας δύο θετικά και δύο αρνητικά από όσα είδαμε.

Τα θετικά στοιχεία της Εθνικής

• Το σημάδι του προπονητή 

Ο Ρικ Πιτίνο δεν είναι τυχαίος στο χώρο του μπάσκετ. Θρύλος του παγκόσμιου μπάσκετ, με εμπειρίες και παραστάσεις πρώτου μεγέθους. Ο Παναθηναϊκός τον έφερε στην Ευρώπη και ο Αμερικανός φρόντισε να αφήσει και εδώ το στίγμα του.

Ωστόσο ο 68χρονος «έφηβος» ήθελε μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και επέλεξε την Ελλάδα για να κάνει ντεμπούτο και σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων. Φρόντισε με το έργο του να αποδείξει πως η Επίσημη Αγαπημένη δεν θα αποτελούσε απλώς μια αγγαρεία και εμφάνισε στο παρκέ ένα σύνολο έτοιμο για όλα. Γρήγορο και άμεσο παιχνίδι, πολλές επιθέσεις, σκληράδα στην άμυνα και πνεύμα αυτοθυσίας. Παρουσίασε κάτι εντελώς διαφορετικό από το συνηθισμένο και ξεπερασμένο ελληνικό στυλ.

Μπορεί ο τελικός στόχος να μην επετεύχθη αλλά δεν μπορούμε να μην είμαστε ευχαριστημένοι από την γενική εικόνα. Ο αγώνας απέναντι στην Τσεχία ήταν το κύκνειο άσμα του στον πάγκο της Εθνικής, με τον Πιτίνο να αποχωρεί, γνωρίζοντας πως έδωσε τα πάντα με σκοπό να πετύχει η Ελλάδα κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο, αν συνυπολογίσουμε τις απουσίες που είχε στο τουρνουά.

• Στυλ παιχνιδιού, διαφορετικό από το συνηθισμένο

Ο Πιτίνο είχε τις ιδέες για το μπάσκετ που θα έπαιζε η Ελλάδα, αλλά αν δεν έβλεπε την διάθεση και το κέφι των διεθνών για να τις μεταφέρουν στο παρκέ, δύσκολα θα βλέπαμε την εικόνα που παρουσίασε η Εθνική. Λένε πως τα στατιστικά είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα, αλλά οι αριθμοί αποδεικνύουν το γρήγορο και αλέγρο μπάσκετ που είδαμε σε αυτούς τους τέσσερις αγώνες.

Οι 87,3 πόντοι και οι 20 ασίοτ ανά αγώνα ήταν απόρροια του στυλ που υπηρέτησαν οι παίκτες του Πιτίνο, καθώς οι πολλές επιθέσεις έδιναν την ευκαιρία για μεγαλύτερο σκορ και δημιουργία. Μόνο δύο ομάδες είχαν καλύτερα νούμερα σε όλα τα Προολυμπιακά Τουρνουά. Μπορεί να υπήρχαν σημαντικές απουσίες αλλά το σωστό μοίρασμα των ρόλων και ο πλουραλισμός στην επίθεση, βοήθησαν να μην φανούν μέσα στο γήπεδο. Πέντε παίκτες της Εθνικής είχαν διψήφιο μέσο όρο πόντων, με τον Λαρεντζάκη να αναδεικνύεται σε πρώτο σκόρερ της ομάδας με 13,8 πόντους. Ακολούθησαν οι Σλούκας με 13, ο Μήτογλου με 12, ο Παπαγιάννης με 11,8 και ο Καλάθης με 11,5.

Στη δημιουργία ο άσος της Μπαρτσελόνα τελείωσε το τουρνουά με 6,5 ασίστ, με τον Σλούκα να έπεται με 5,5. Η Εθνική απέβαλλε το σκεπτόμενο και απαρχαιωμένο παιχνίδι που την ακολουθούσε και έδειξε πως μπορεί να εμφανίσει και μια πιο σύγχρονη εκδοχή.

Τα αρνητικά στοιχεία της Εθνικής

• Το 3 στα 11 στα νοκ-άουτ

Αυτό που μένει πάντα στο τέλος είναι το ποιος θα πετύχει. Η Εθνική τα τελευταία πολλά χρόνια έχει ξεχάσει πως είναι να πετυχαίνεις και θα πρέπει σύντομα να ανασυνταχθεί και να μπει και πάλι στις σωστές ράγες. Οι απουσίες υπήρχαν αλλά δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία για μια ακόμη άσχημη κατάληξη.

Από το 2009 και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας έχει κυλήσει αρκετός χρόνος. Τα Προολυμπιακά Τουρνουά δείχνουν να μην είναι το φόρτε της Ελλάδας, που μετά την Βενεζουέλα και την Ιταλία, δεν μπόρεσε για τρίτη σερί φορά να πάρει την πρόκριση. Μια πέμπτη θέση και ένας αποκλεισμός στα προημιτελικά στα δύο τελευταία Ευρωμπάσκετ δεν μπορούν να χρυσώσουν το χάπι.

Τα νοκ άουτ παιχνίδια συνεχίζουν να αποτελούν μια ανοιχτή πληγή, με την Επίσημη Αγαπημένη να μετρά τρεις νίκες σε έντεκα αντίστοιχες περιπτώσεις. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και οι συγκυρίες δείχνουν να μην βοηθούν την κατάσταση. Είναι κρίσιμο να μην συνηθίσουμε στην αποτυχία, γιατί όταν κάτι σε καλύπτει, είναι δύσκολο να το βγάλεις από πάνω σου.

• Έλλειψη βάθους, λύσεων και ταλέντου

Ο Ρικ Πιτίνο είχε προειδοποιήσει πως το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ αναμένεται δυσοίωνο και δύσκολα μπορεί κάποιος να τον αμφισβητήσει. Τα πεπραγμένα στην Βικτώρια ήρθαν για να επιβεβαιώσουν τα λόγια του Αμερικανού. Πέρα από τους πέντε παίκτες που αναφέρθηκαν προηγουμένως και οι οποίοι τράβηξαν το επιθετικό κουπί, κανένας άλλος δεν φάνηκε αντάξιος των απαιτήσεων.

Ο Γιαννόπουλος μπορεί θεωρητικά να αποτελούσε τον καλύτερο σουτέρ του ρόστερ αλλά οι 3,3 πόντοι και το 23,5% στα τρίποντα δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στην προσπάθεια πρόκρισης στο Τόκιο. Ο Χρυσικόπουλος έχασε την εμπιστοσύνη του Πιτίνο και ανάγκασε τον Αμερικανό είτε να χρησιμοποιεί περισσότερο από όσο θα ήθελε τον Μήτογλου είτε να χρησιμοποιεί στο τέσσερα τον Κασελάκη, πράγμα που δημιουργούσε πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Ο Καββαδάς έδωσε τις μάχες του κάτω από την μπασκέτα, ενώ ο Κατσίβελης επικεντρώθηκε κυρίως στο αμυντικό κομμάτι. Αμφότεροι πρόσφεραν ανάσες στους βασικούς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις η απουσία αυτών ήταν παραπάνω από εμφανής.

Αντετοκούνμπο και Ρογκαβόπουλος λογίζονταν κυρίως ως ο 11ατος και ο 12ατος παίκτης του ρόστερ, αν και ο νεαρός φόργουορντ έδειξε απέναντι στην Τσεχία ότι ίσως άξιζε περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Το πλαίσιο όμως δεν αλλάζει. Το έλλειμμα ταλέντου είναι σημαντικό και δεν μπορούσαν πέντε παίκτες (Λαρεντζάκης, Μήτογλου, Σλούκας, Καλάθης, Παπαγιάννης) να οδηγήσουν μόνοι τους την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Επιμέλεια: Κώστας Γουλάρας