Ο «μύθος» Ρικ έκανε αυτό που δεν τόλμησε κανείς στο ελληνικό μπάσκετ

Η «λάθος» ήττα της εθνικής ομάδας στην Κίνα, έχει στενέψει τον δρόμο της φιλοδοξίας σε τεράστιο βαθμό. Και είναι αλήθεια πως όπως έχουν πλέον τα πράγματα έπειτα από μόλις δύο «παρτίδες» η Ελλάδα σχεδόν έχασε τον ορίζοντα της 8άδας που ήταν για τους περισσότερους ο «αντικειμενικός στόχος». Το νέο format του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος έχει μετατρέψει την πρώτη φάση των ομίλων σε σημαντικότερη από τη δεύτερη. Από τη στιγμή λοιπόν που χάσαμε από τους Βραζιλιάνους, πλέον όλα είναι πολύ δύσκολα.

Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή ψάχνουμε τρεις νίκες στη σειρά. Αύριο με τη Νέα Ζηλανδία για την πρόκριση στους «16». Και έπειτα την επικράτηση τόσο επί των ΗΠΑ, όσο και επί της Τουρκίας. Με βάση τις πιθανότητες; Είπαμε το πράγμα είναι πλέον χλωμό.

Αυτά όμως είναι λόγια. Είναι σενάρια. Είναι πιθανότητες. Είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει επ ουδενί να αγγίζει αυτές τις ώρες την ομάδα. Εκείνη κρατά την τύχη στα χέρια της. Εκείνη πρέπει να βρει τρόπο αντίδρασης. Και προφανώς εκείνη χρειάζεται στήριξη. Το «κράξιμο» στον Θανάση Σκουρτόπουλο δεν θα τον κάνει… Ίβκοβιτς. Το πιθανότερο είναι να τον «αποτελείωσε». Αντίστοιχα και τα σκληρά λόγια για τους παίκτες. Φτάσαμε σε σημείο να αμφισβητούμε τον Γιάννη. Να κριτικάρουμε τον Καλάθη και τον Πρίντεζη.

Και όσο για τον «αιωνόβιο» Βασιλακόπουλο και τις επιλογές του, που λες και έχουν κολλήσει το ρόλοι στα χρόνια του Κώστα Πολίτη και του Ευθύμη Κουμιουρτζόγλου; Παραβιάζεις ανοιχτές πόρτες…

Η εμφάνιση απέναντι στα γερόντια της Βραζιλίας ήταν τραγική. Σε όλα τα επίπεδα. Τακτικά, πνευματικά, αγωνιστικά. Έγινε όμως. Και πλέον δεν αλλάζει. Το τουρνουά όμως συνεχίζεται. Και θέλει αυτοπεποίθηση. Θέλει στήριξη. Θέλει μια καλή κουβέντα. Αναζητά κανείς δύο λόγια από τους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ και δεν βρίσκεις; Που είναι ο Γκάλης και ο Γιαννάκης; Ο Φάνης και ο Φασούλας; Που είναι ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης; Που είναι όλοι εκείνοι που τέτοιες ιστορίες τις έχουν ζήσει, τις έχουν περάσει, και κυρίως τις έχουν… ξεπεράσει;

Αν δεν γουστάρουν τον Βασιλακόπουλο; Είναι κατανοητό. Το εθνόσημο όμως δεν είναι του γερο-σωλήνα. Και αυτή η εθνική ομάδα ανήκει στους ίδιους.

Σε τελική ανάλυση, ας αποτύχουν πρώτα και έπειτα ας δεχθούν όλοι την κριτική που θα τους αξίζει. Τώρα ακόμη έχει… πόλεμο. Και στον πόλεμο αν δεν στηρίξεις τον διπλανό σου, το πιθανότερο είναι να χάσεις.

Αυτό λοιπόν που δεν έκανε κανείς από τον αφρό του ελληνικού μπάσκετ; Το έκανε ο μύθος που πέρασε από τα μέρη μας για λίγους μήνες και σίγουρα μας αγάπησε περισσότερο, από ότι τον αγαπήσαμε εμείς. Ο μεγάλος Ρικ Πιτίνο. Ο ζωντανός Θρύλος που διαβάζοντας τις… εξυπνάδες του Άτσα Πέτροβιτς για τον τρόπο που οι Βραζιλιάνοι… κλώτσησαν τον Γιάννη, βγήκε μπροστά. Όχι γιατί μας έχει ανάγκη. Αλλά γιατί το νιώθει. Γιατί, στη ζωή του έχει χάσει τόσα ματς που ξέρει τον μοναδικό τρόπο να πας στο επόμενο. Με αυτοπεποίθηση.

Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Σε τελική ανάλυση στον αθλητισμό για να νικήσει κάποιος, πρέπει να χάσει κάποιος άλλος. Το θέμα δεν είναι αν θα πέσεις. Αλλά πως θα σηκωθείς. Ο μεγάλος Ρικ λοιπόν έκανε αυτό που έπρεπε.  Θέλησε να μιλήσει απευθείας στο μυαλό του Γιάννη: «Η Βραζιλία νίκησε την Ελλάδα με έναν πόντο στο φινάλε και ο προπονητής της είπε ότι τις… έβρεξαν σε έναν από τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη. Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι ότι ποτέ δεν θα έκανε ένα τέτοιο σχόλιο. Είναι πολύ ταπεινός. Δείξε το παιχνίδι σου κόντρα στην Νέα Ζηλανδία μεγάλε!» έγραψε στα social media.

Μακάρι να το είχαν κάνει και άλλοι.

Το έκανε εκείνος. Και τον ευχαριστούμε.

Τα social media στα μέρη μας, είναι πεδίο… βολής. Πολλώ δε μάλλον σε ότι αφορά στον αθλητισμό. Όλοι κράζουν όλους. Ο αθλητισμός όμως είναι κάτι άλλο. Και ειδικά το μπάσκετ; Προσέφερε χαρές που ίσως καν να μην τις αξίζουμε. Δεν βλάπτει λοιπόν μια καλή κουβέντα. Από εκείνους που λατρεύτηκαν σαν Θεοί και που άλλαξαν τη ζωή τους χτυπώντας μια μπάλα.

Μεγάλε Ρικ. Δίδαξε τους…