Ο Σκόπι Πίπεν ήταν το στήριγμα του Τόνι Κούκοτς

Λίγες ώρες πριν την προβολή των δύο επόμενων επεισοδίων του «The Last Dance», το ΝΒΑ είχε καλεσμένο τον Τόνι Κούκοτς στο «Q&A» του στο Twitter και η αλήθεια είναι ότι βγήκαν ορισμένες ατάκες που θα συζητηθούν από τον Κροάτη φόργουορντ.

Ο άλλοτε παίκτης των Σικάγο Μπουλς αναφέρθηκε στην δύσκολη διετία που είχε στην ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν όταν ακόμα ήταν… φρέσκος στην λίγκα, ενώ αναφέρθηκε και στο πως τον «αγκάλιασε» και προστάτεψε ο Σκότι Πίπεν.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για το πώς έβλεπε αγώνες του ΝΒΑ, όταν ακόμη αγωνιζόταν στην Ευρώπη: «Δεν υπήρχε η δυνατότητα να δούμε πολλά παιχνίδια τη δεκαετία του 1980. Αγοράζαμε βιντεοκασέτες με τον Λάρι Μπερντ, τον Μάτζικ Τζόνσον και άλλους παίκτες, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος μόλις που είχε ξεκινήσει την καριέρα του. Τους παρακολουθούσαμε και μελετούσαμε τις κινήσεις τους, το πώς έπαιζαν. Τα πρώτα παιχνίδια που είδα ζωντανά από το ΝΒΑ πήταν οι τελικοί μεταξύ των Ντιτρόιτ Πίστονς και τον Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, όπως και οι τελικοί Ντιτρόιτ Πίστονς με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Φυσικά όταν με επέλεξαν στο ΝΒΑ Draft, άρχισα να παρακολουθώ τους Σικάγο Μπουλς και φυσικά όλους τους τελικούς που έπαιξαν. Ξυπνούσα στις 3 και στις 4 τα ξημερώματα για να δω τους αγώνες των playoffs. Ειδικά από τη στιγμή που ήξερα ότι θα γινόμασταν συμπαίκτες, αν αποφάσιζα να πάω στο ΝΒΑ».

Για το αν οι Σικάγο Μπουλς του 1995/96 ήταν η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών: «Είμαι χαρούμενος που μας βάζουν στην συγκεκριμένη κατηγορία. Σίγουρα υπήρχαν οι Μπόστον Σέλτικς, οι Λος Άντζελες Λέικερς και οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, αλλά από τη δική μου ματιά μου άρεσε πολύ που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Ήταν ένα σύνολο με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, που κατάφεραν να ενωθούν και να έχουν τον ίδιο στόχο. Έτσι, καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε μια εξαιρετική χρονιά, μία από τις καλύτερες όλων των εποχών. Φέραμε τον ενθουσιασμό, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στους φιλάθλους σε όλον τον κόσμο. Ακόμα και σήμερα μιλούν όλοι για εκείνη την ομάδα, ως μια από τις καλύτερες όλων των εποχών».

Για το πόσο βοήθησε την ψυχολογία και αυτοπεποίθησή του το γεγονός πως έβαλε αρκετά μεγάλα και νικητήρια καλάθια, όταν ήταν rookie: «Ήταν μια στενάχωρη και δραματική χρονιά γιατί ο Μάικλ (Τζόρνταν) είχε χάσει τον πατέρα του και είχε αποφασίσει να αποχωρήσει. Από την πρώτη μέρα ένιωσα να έχω έναν ιδιαίτερο δεσμό με όλους τους συμπαίκτες μου. Μιλούσαμε για το μέλλον χωρίς τον Μάικλ (Τζόρνταν) και τη νέα σεζόν που ερχόταν. Ειλικρινά μπορώ να πω ότι ο Σκότι (Πίπεν) ήταν εκείνος που με βοήθησε περισσότερο, ειδικά την πρώτη και τη δεύτερη χρονιά μου στους Σικάγο Μπουλς. Ο Τζον Πάξον και ο Μπιλ Κάρτραϊτ επίσης, ο Μπι Τζέι Άρμστρονγκ και Χόρας Γκραντ. Ήταν ωραίο να παίζω μαζί τους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο Φιλ Τζάκσον μού έδωσε την ευκαιρία να πάρω κάποια από τα τελευταία σουτ από νωρίς σε εκείνη τη σεζόν. Πίστεψε ότι μπορώ να ευστοχήσω και αυτό διότι είχα παίξει σε μεγάλα παιχνίδια στην Ευρώπη. Με εμπιστεύτηκε και -ευτυχώς για μένα- τα έβαλα. Σίγουρα μου έδωσε τεράστια ώθηση όσον αφορά την αυτοπεποίθησή μου και ένιωσα ότι οι συμπαίκτες μου με εμπιστεύονταν περισσότερο και έψαχναν να μου δώσουν τη μπάλα στο τέλος».

Για τον Φιλ Τζάκσον και την τριγωνική επίθεση: «Αν όχι ο καλύτερος προπονητής, σίγουρα είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές που είχα στην καριέρα μου. Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ότι προσέγγιζε κάθε έναν όχι μόνο ως παίκτη, αλλά και ως άτομο. Προσπαθούσε να μπει στο κεφάλι σου και να δει τι συμβαίνει ακριβώς. Την ίδια ώρα έψαχνε κάποια πράγματα ώστε να δει εάν θα αντιδρούσες θετικά. Ήθελε να σε κρατάει συγκεντρωμένο σε κάθε προπόνηση. Στην αρχή είχα κάποιο πρόβλημα όσον αφορά την ινδιάνικη κουλτούρα του ερχόμενος από την Ευρώπη, αλλά με τον καιρό προσαρμόστηκα. Μου άρεσε να παίζω την τριγωνική επίθεση, μου την εξήγησε πολύ καλά. Προφανώς και είχε δουλέψει την τριγωνική επίθεση με τον Τεξ Γουίντερ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ήταν το καλύτερο σύστημα που έχω παίξει ποτέ. Σε γενικές γραμμές ήταν το άτομο που ήθελες να κάνεις παρέα, πολύ έξυπνος, γενναιόδωρος και μου άρεσε πολύ να παίζω για εκείνον».

Για τη μεγαλύτερη αλλαγή που έπρεπε να κάνει στο ΝΒΑ, προερχόμενος από την Ευρώπη: «Ήταν πιο γρήγορο και πιο δυνατό το παιχνίδι στο ΝΒΑ, με καλύτερους αθλητές, όπως επίσης και τα πολλά παιχνίδια που έπρεπε να παίξω σε μικρό χρονικό διάστημα. Παίζεις τέσσερα – πέντε παιχνίδια την εβδομάδα και για κάποιον που έρχεται για πρώτη φορά από την Ευρώπη στο ΝΒΑ, οι πρώτες δύο σεζόν είναι εξαντλητικές. Από εκεί και πέρα, στο ΝΒΑ έπρεπε να μάθω να παίζω σε διαφορετικές θέσεις γιατί στην Ευρώπη ήμουν μόνο σμολ φόργουορντ ή πόιντ φόργουορντ. Όμως όταν πήγα στους Σικάγο Μπουλς, έπρεπε να μάθω να παίζω και στο «4» με πλάτη στο καλάθι -ακόμα και σέντερ σε κάποιες περιπτώσεις. Έπρεπε να βάλω κιλά, οπότε ναι, δεν ήταν εύκολο. Παρόλ’ αυτά κατάφερα να το διαχειριστώ».