Μπορεί ο κόσμος να είναι συγκλονισμένος από τον κορωνοϊό, όμως για τη Βανέσα και την οικογένεια του Κόμπι, ο χρόνος σταμάτησε νωρίτερα.
Εντάξει, καθημερινά χάνονται χιλιάδες άνθρωποι κι όλες οι ζωές έχουν την ίδια βαρύτητα, όμως για τη Βανέσα η ζωή του Κόμπι και της Τζίτζι μετρούσαν περισσότερο. Όπως για κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την αναγνωρισιμότητα, τα χρήματα ή την ηλικία, τα δικά του πρόσωπα, η οικογένειά του είναι πάνω απ’ όλα κι απ’ όλους.
Η σύζυγος του αδικοχαμένου Μπράιαντ έζησε το πρώτο Πάσχα δίχως τον Κόμπι και την κόρη της. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορούσε να θρηνήσει, γιατί μαζί με τη Ναταλία (τη μεγαλύτερη κόρη), προσπαθούν να κάνουν πιο εύκολα διαχειρίσιμα τα πράγματα για τις μικρές, Μπιάνκα και Κάπρι, θέλοντας να μην ανατρέψουν την παιδικότητά τους.
Δύσκολο το Πάσχα για τη Βανέσα, ένας Γολογοθάς, που δεν φαίνονταν πριν από λίγο καιρό, που έμοιαζε με εφιάλτη, τον οποίο ζει καθημερινά.