Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μαγεύει εντός κι εκτός γηπέδου

Ζήτησε το… στέμμα. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς δεν το αρνήθηκε, του έβγαλε το καπέλο, κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση. Επί της ουσίας τον… έχρισε βασιλιά. Κι αν έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι για να νικήσεις το θηρίο, πρέπει να μπεις στη φωλιά του και να του ξεριζώσεις την καρδιά (λίγο μακάβριο), ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έκανε αυτό ακριβώς.

Μετά τη νίκη των Μπακς επί των Λέικερς (111-104), όλος ο κόσμος μιλά για τον πιο γνωστό Έλληνα του πλανήτη, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μιλούν οι σχολιαστές, μιλούν οι απανταχού φίλοι του ΝΒΑ, μίλησε -χρησιμοποιώντας και στοιχεία κινησιολογίας- ο ΛεΜπρον Τζέιμς.

Ο ίδιος ο Γιάννης έδειξε γιατί έχει γίνει ίνδαλμα. Γιατί δεν είναι όλα πόντοι και καρφώματα. «Δεν είναι εύκολο όταν κερδίζεις το βραβείο του MVP και 60 ματς στην κανονική περίοδο. Εγώ κανονικά δεν έπρεπε να είμαι εδώ. Δεν ήμουν ποτέ το νούμερο ένα στο ντραφτ, ο Λεμπρόν και ο Ντέιβις ήταν, δεν περίμενα ποτέ να αντιμετωπίζω αυτά τα δύο «ιερά τέρατα». Όμως είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ και περνώ αυτή τη διαδικασία. Θέλω να γίνομαι συνεχώς καλύτερος και να βοηθώ την ομάδα μου. Οι νίκες και η βελτίωση μού δίνουν χαρά» δήλωσε.

Άλλος στη θέση του θα είχε καβαλήσει ολόκληρο τον καλαμώνα και θα ζητούσε να τον σηκώνουν σε ασπίδα, ως άλλος Μαζεστίξ (ο αρχηγός του Γαλατών, στο χωριό του Αστερίξ). Ο ίδιος μένει ταπεινός, δείχνοντας πως ακόμα μέσα του βλέπει με δέος αυτόν, που λίγο πριν είχε κερδίσει στα… ίσα. Δείχνοντας ότι αγαπά αυτό που κάνει, ότι ζει για να παίζει μπάσκετ.

Είναι απρόσφορο μέσο να επιχειρήσουμε να απαριθμήσουμε πόσα πράγματα κάνει καλά (τέλεια, ίσως) ο Γιάννης. Αυτό που είναι το δυσκολότερο κι αυτό που συνιστά τη μεγαλύτερη των επιτυχιών του, είναι ότι παραμένει ανεπηρέαστος από τον θόρυβο που γίνεται γύρω από το όνομά του. Λες και δεν αφορά τον ίδιο, λες και δεν είναι δικά του τα επιτεύγματα. Αλήθεια, πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό, σε ολόκληρο τον κόσμο;

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Ο Γιάννης κατακτά την Αμερική. Κάθε φορά και μια… πολιτεία, κάθε φορά ανεβαίνει επίπεδο, λες και παίζει video game. Γίνεται διαρκώς καλύτερο, ψηλώνει όταν βρίσκεται μέσα στις τέσσερις γραμμές και συρρικνώνει το «εγώ» του μόλις βγει έξω από αυτές. Αν έμενε μόνο στο πρώτο, θα ήταν καλή… παρέα, για όσους ψάχνουν ενδιαφέροντα βιντεάκια στο youtube. Επειδή κάνει και τα δύο εξίσου καλά είναι πρότυπο, είναι παράδειγμα προς μίμηση.