Με 2-0 των Raptors η ιστορία των τελικών αλλάζει. Με 1-1 δίχως Ντουράντ η «αυτοκρατορία» αντεπιτίθεται. Όπως και να έχει; Αυτή η νύχτα μοιάζει η κρισιμότερη του φετινού πρωταθλήματος.
Και κάπου εδώ μια ενδιαφέρουσα διαχωριστική γραμμή. Μπορούν οι Raptors στα αλήθεια να διεκδικήσουν τον τίτλο του πρωταθλητή; Ή ο Στεφ Κάρι και η παρέα του θα τους περιορίσει στη χαρά της συμμετοχής; Ναι, είμαστε ακόμη στην αρχή της διαδρομής των τελικών, αλλά το GAME 2 μοιάζει ίσως το σημαντικότερο της σειράς. Αυτό που ξεκινά στις 03.00 τα ξημερώματα στο Τορόντο. Γιατί αν οι γηπεδούχοι κάνουν το 2-0 τότε… ανάβουν φωτιές. Γιατί αν οι Warriors κάνουν το 1-1 δίχως τον Ντουράντ τότε πνίγουν στο… αίμα την όποια ιδέα της επανάστασης.
Με δύο λόγια; Η πιο μεγάλη μάχη ως την επόμενη αυτή που έχουμε μπροστά μας. Και για να δούμε αν το Τορόντο που είναι ικανό για κάτι που ένα χρόνο πριν φάνταζε απίθανο. Τότε που έδιωχνε από τον πάγκο του τον «προπονητή της χρονιάς» Ντουέιν Κέισι. Όταν αποφάσιζαν να «σπάσουν αυγά» αποχαιρετώντας και τον Ντεμάρ Ντε Ρόζαν παίρνοντας ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Να τον ανταλλάξουν με τον Καουάι Λέοναρντ ο οποίος έναν χρόνο μετά –τώρα δηλαδή- θα ήταν ελεύθερος να διαλέξει την επόμενη ομάδα του. Το έχει αγοράσει χρόνια εκείνο το σπίτι στην Καλιφόρνια. Ήταν σχεδόν βέβαιο τη στιγμή της ανταλλαγής ότι super star «που κάνει πράγματα που έχει κάνει μόνο ο Τζόρνταν» όπως έλεγε προ ημερών ο Ντοκ Ρίβερς θα έκανε μόνο μια στάση στο Τορόντο. Και θα επέστρεψε στη Δύση, πιθανότατα για τους Clippers (ναι, του Ντοκ Ρίβερς).
Το Τορόντο έπαιξε «επιθετικά» όλη τη σεζόν. Για αυτή τη μια χρονιά. Για αυτή την ευκαιρία να φτάσει ως τους τελικούς. Για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Απόψε κρίνονται πολλά. Ίσως το ίδιο το «σχέδιο». Η προσθήκη του Μαρκ Γκασόλ (επίσης ελεύθερος σε μερικές εβδομάδες) ήταν ακριβώς σε αυτό το πνεύμα. Του Ισπανού που στον πρώτο τελικό μπορεί να μην πήρε τη δόξα του Πασκάλ Σιάκαμ, αλλά «πόνεσε» στα αλήθεια τους Warriors (20π., 7 ριμ). Με τον Ντε Μάρκους Κάζινς σκιά του εαυτού του (3π, 8΄), ο Στιβ Κερ έριξε πάνω του τον Λούνει, προσπάθησε με τον Μπελ αλλά δεν έγινε τίποτα.
Όπως δεν έγινε τίποτε για την σύγχρονη αυτοκρατορία του Όκλαντ, και στα τρία φετινά ματς κόντρα στους Raptors. Οι Καναδοί κέρδισαν και τις δύο φορές στην κανονική περίοδο. Έκαναν και το 1-0 στους τελικούς. Δεν είναι πια μια σύμπτωση που επαναλαμβάνεται ο τρόπος που κυριαρχούν στα ματς με τους Warriors. Στον πρώτο τελικό το Τορόντο υποχρέωσε τους πρωταθλητές σε 17 λάθη και από αυτά πρόσθεσαν 24 πόντους στο κοντέρ τους. Στην οικονομία του ματς ο τελικός κρίθηκε από αυτούς τους αριθμούς.
Από την άλλη, οι Warriors ήταν έξω από τα νερά τους. Ο Σιάκαμ τον Ντέιμοντ Γκριν «τον καλύτερο αμυντικό στην ιστορία» κατά τον Κλέι Τόμπσον τον έκανε… γιο-γιο. Δεν είναι οι 32 πόντοι μόνο. Είναι κυρίως εκείνο το εξωφρενικό 14/17 εντός παιδιάς. Το ματς της ζωής του. Την ίδια στιγμή η επιλογή στην άμυνα ήταν να του δώσει χώρο. Να του δώσει το σουτ. Ο Γκριν μπορεί να έκανε τριπλ νταμπλ (από δέκα σε πόντους, ριμπάουντ, ασίστ) είχε όμως 2/9. Και κυρίως είχε εκείνες τις… δεύτερες σκέψεις με τη μπάλα στα χέρια που μείωσε την ταχύτητα στην επίθεση. Χωρίς τον Ντουράντ στο παρκέ, το σχέδιο του Τορόντο δύσκολα θα αλλάξει. Το θέμα είναι αν θα αλλάξει η αντίδραση του Γκόλντεν Στέιτ. Αλλιώς… έχουμε τελικούς. Και μάλιστα σπουδαίους.