Τρεις μπασκετμπολίστες που διαφοροποίησαν δραματικά το παιχνίδι τους

Κάθε καλοκαίρι – την περίοδο δηλαδή που το ΝΒΑ διανύει επίσημα την περίφημη offseason – ορισμένοι εκ των κορυφαίων αθλητών του πλανήτη, επιστρέφουν στα γυμναστήρια και τα γήπεδα της γειτονιάς του, προσπαθώντας να προσθέσουν νέα στοιχεία στο ρεπερτόριο τους. Άλλωστε η διαρκής βελτίωση αποτελεί αναγκαία συνθήκη, ώστε να «επιβιώσεις» για πολλές σεζόν στο δύσκολο περιβάλλον της αμερικάνικης λίγκας.

Μερικοί επιλέγουν να δουλέψουν στο μακρινό σουτ – άλλοι να εμπλουτίσουν τις κινήσεις τους με πλάτη στο καλάθι. Ποιοι είναι όμως οι αθλητές, που διακρίνονται για τους δραματικούς μετασχηματισμούς στο παιχνίδι τους; Στο σημερινό κείμενο θα εξετάσουμε μαζί, τις τρεις πιο χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις.

Blake Griffin. Θυμάστε την εποχή κατά την οποία ο μοναδικός ρόλος του Griffin στην επίθεση των Clippers, ήταν να καρφώνει λόμπες και να πηδάει πάνω από τους αντιπάλους του; Από ότι φαίνεται αυτά τα χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η ιδιαίτερη προσωπικότητα του, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σχεδόν μόνιμη ένταση που επικρατούσε ανάμεσα σε εκείνον και τον οργανισμό του Los Angeles.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις γροθιές που εξαπέλυσε ενάντια στο μάνατζερ εξοπλισμού της ομάδας ή τις κατηγορίες της πρώην συντρόφου του; – στη μήνυση που υπέβαλε, αναφέρετε ότι ο Blake διατηρούσε κάκιστες σχέσεις με τον Chris Paul και τους περισσότερους συμπαίκτες του. Όλα αυτά βέβαια μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν. Τη φετινή σεζόν ο πρωταγωνιστής μας κατέγραψε νούμερα καριέρας στο σκοράρισμα, ανέλαβε ηγετικές πρωτοβουλίες στους Detroit Pistons, ενώ έφτασε στο σημείο να εκτελεί επτά τρίποντα ανά αγώνα (υπάρχουν χρονιές που δεν δοκίμαζε ούτε ένα).

Eric Gordon. Τα χρόνια που αγωνιζόταν στους Clippers, o Gordon αποτελούσε έναν τελείως διαφορετικό παίκτη – έμοιαζε κυριολεκτικά με έναν Harden «τσέπης». Η βασική του επιδίωξη ήταν να επιτεθεί στο ζωγραφιστό με ντρίμπλα, με σκοπό είτε να τελειώσει την φάση με lay up, είτε να κερδίσει κάποιο φάουλ. Επιπλέον διακρινόταν για το σουτ μέσης απόστασης, ενώ χρησιμοποιούσε αρκετά και το step back.

Οι πολυάριθμοι τραυματισμοί αλλά και η μετακόμιση του στους Rockets, τον έχουν μετατρέψει σε κάτι όχι απαραίτητα χειρότερο, όμως σίγουρα αγνώριστο. Πλέον λειτουργεί περισσότερο ως απειλή μακριά από την μπάλα, έχοντας ανεβάσει κατακόρυφα τις προσπάθειες του για τρεις. Ενδεικτικά τις τελευταίες δύο σεζόν, δοκιμάζει περίπου 8,8 τρίποντα ανά αναμέτρηση, με τα τρίποντα να αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 1/3 των συνολικών του σουτ.

Brook Lopez. Μια φορά και έναν καιρό, ο αμερικανός Center αποτελούσε έναν κλασικό, παραδοσιακό ψηλό. Επιτιθόταν σχεδόν αποκλειστικά με πλάτη στο καλάθι και στηριζόταν στις επαφές ώστε να σκοράρει ή να κερδίσει φάουλ. Το 70% των πόντων του προερχόταν από τα τρία μέτρα και μέσα, ενώ στις πρώτες έξι σεζόν τις καριέρας του δεν είχε ευστοχήσει σε απολύτως κανένα τρίποντο. Φέτος στους Bucks, η συμπεριφορά του φαντάζει ολότελα διαφορετική.

Μόλις το 27% των προσπαθειών του λαμβάνουν χώρα κοντά στο καλάθι. Ο Lopez τις έχει αντικαταστήσει με το τρίποντο, καθώς εκτελεί πάνω από έξι περιμετρικό σουτ σε κάθε αγώνα. Ένας αληθινός σουτέρ, με ύψος 2.13 εκατοστά.