Τορόντο Ράπτορς – Φιλαδέλφεια 76ερς: Εκεί κρίθηκε το game 1 (vids)

Οι Toronto Raptors αποτελούν έναν οργανισμό ο οποίος εδώ και πολύ καιρό, βρίσκεται ένα βήμα πριν χαρακτηριστεί καθολικά ως ένας αληθινός διεκδικητής του τίτλου. Το αγωνιστικό του τμήμα είναι εμφανώς εξαιρετικό, παρόλα αυτά η απόσταση ανάμεσα σε μια απλώς πολύ καλή ομάδα και σε ένα σύλλογο που μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις το πολυπόθητο δαχτυλίδι, είναι συνήθως μεγαλύτερη από ότι φαίνεται.

Η αυτογνωσία είναι μια σπάνια αρετή, καθώς οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου οδηγούν συχνά σε απογοητεύσεις και αναίτιες διαφοροποιήσεις μιας δυνητικά επιτυχημένης στρατηγικής. Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι Sixers αντιπροσωπεύουν ένα ενδεικτικό παράδειγμα έλλειψης αυτογνωσίας. Η διάχυτη αίσθηση που κυριαρχεί στο εσωτερικό τους πως ίσως φέτος να είναι η χρονιά τους, δεν δικαιολογείται πουθενά από τον καθρέπτη του γηπέδου. Έχω την εντύπωση ότι κόντρα τους Raptors τους περιμένουν ορισμένες δυσάρεστες εκπλήξεις.

Καταρχάς το Toronto αποτελεί μια φανταστική αμυντική ομάδα. Gasol/Anunoby/Green/Ibaka/ Siakam και φυσικά ο Kawai Leonard είναι παίκτες που δεν υστερούν σε τίποτα στα μετόπισθεν, διαθέτοντας όλα τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόκληση. Έχουν την δυνατότητα να αμυνθούν κυριολεκτικά σαν μία γροθιά, ενώ ταυτόχρονα να ανταποκριθούν σε ικανοποιητικό βαθμό στο προσωπικό τους μαρκάρισμα. Βέβαια στη σειρά κόντρα στην Philadelphia το έργο τους είναι ακόμη πιο εύκολο, εξαιτίας των δομικών επιθετικών προβλημάτων της παρέας του Joel Embiid.

Καλός και χρυσός ο Simmons, όμως δεν μπορεί να σουτάρει. Κατά συνέπεια δεν έχει άλλη επιλογή από το να ανοίξει τον ρυθμό, ελπίζοντας να πιάσει την άμυνα του αντιπάλου στον ύπνο. Οι Raptors φυσικά έχουν επιστρέψει, με τον Αυστραλό να τραβάει απότομα χειρόφρενο για να μην τρακάρει επάνω στα σώματα. Στη συνέχεια κανείς δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή ιδέα, ως προς τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Αίσχος.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε, είναι η μονομαχία ανάμεσα στον Marc Gasol και τον Joel Embiid. Παρά την σχετικά προχωρημένη ηλικία του, ο Ισπανός Center – ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει κατακτήσει το βραβείο του αμυντικού της σεζόν το 2013 – τα κατάφερε περίφημα απέναντι στον Καμερουνέζο.

Ο Gasol αντιπροσωπεύει έναν τρομερά physical αθλητή, ο οποίος μπορεί να ματσάρει στα ίσια τα πολλά κιλά του JoJo, δίχως να παραχωρεί το παραμικρό εκατοστό στο Post. Επιπλέον είναι πανέξυπνος – παρατηρείστε ότι δεν «τσιμπάει» επουδενί στις διαδοχικές προσποιήσεις του αντιπάλου του, παραμένοντας διαρκώς μπροστά του μέχρι την τελική εκτέλεση. Διόλου τυχαία, ο Καμερουνέζος σουτάρει στις μεταξύ τους αναμετρήσεις με το φτωχό 38%. Αίσχος νούμερο δύο.

Πριν κλείσουμε οφείλουμε φυσικά να σταθούμε και στον απόλυτο πρωταγωνιστή του αγώνα, που δεν είναι άλλος από τον σπουδαίο Kawai Leonard. Ο Αμερικανός wing σμπαράλιασε κυριολεκτικά το σύνολο των αμυντικών πλάνων που είχαν καταστρώσει οι Sixers (45 πόντοι), επιλέγοντας την αγαπημένη του ζώνη του midrange για να συνδεθεί νωρίς με το καλάθι.

Η αμυντική τακτική που ακολουθεί ο Brett Brown, «επιβάλλει» στους ψηλούς του να μένουν αρκετά μέσα ώστε να προστατεύσουν τη ρακέτα – προσφέροντας έτσι αρκετά μέτρα σε μπασκετμπολίστες όπως ο Leonard, για να εκτελέσουν από μέση απόσταση. Τις περισσότερες φορές ένα απλό screen στη μπάλα ήταν ικανό, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ελεύθερο σουτ.

Με δεδομένη την μετακόμιση του μπαμπούλα Lebron James στη Δύση, οι Raptors έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν πως φέτος, ο δρόμος προς τους τελικούς του ΝΒΑ είναι ουσιαστικά ορθάνοιχτος. Το εμπόδιο των Sixers είναι λογικά πολύ χαμηλό για να απειλήσει τις φιλοδοξίες τους.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι