Το φαινόμενο James Harden

Τα τελευταία 24ωρα έχει ξεσπάσει μια έντονη διαδικτυακή συζήτηση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σχετικά με το μπασκετικό φαινόμενο που ονομάζεται James Harden. Είμαι βέβαιος ότι το ιδιαίτερο χρονικό σημείο δεν σας προξενεί καμία εντύπωση – άλλωστε η αγνή αγάπη των φιλάθλων για τον αθλητισμό, έχει την τάση να υπερβαίνει τις «καταναγκαστικές» νόρμες της καθημερινότητας. Κοντολογίς θα επιμένουμε να κουβεντιάζουμε για μπάσκετ, σε οποιαδήποτε πιθανή κοινωνική περίσταση: στην δουλειά, στο μάθημα, στο σπίτι, ακόμα και στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Τίποτα δεν είναι ικανό μας περιορίσει – κάτι που προσωπικά με διασκεδάζει αφάνταστα. Για εμένα οι αθλητικές αναλύσεις στο timeline μου που βρίσκονται ανακατεμένες με τις ευχές για το νέο έτος, είναι κυριολεκτικά ανεκτίμητες.

Αφορμή λοιπόν για την έναρξη της συζήτησης, στάθηκε η νέα καταπληκτική εμφάνιση του Harden κόντρα στους Grizzlies την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ο Μούσιας κατόρθωσε να καταγράψει άλλο ένα εκπληκτικό triple double: 43 πόντοι, 10 rebounds, 13 assists – νούμερα βγαλμένα χωρίς αμφιβολία από κάποιο video game. Η αντιπαράθεση εδράζεται στην συχνότητα με την οποία μετακομίζει στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Στην εν λόγω αναμέτρηση εκτέλεσε 27 ολόκληρες ελεύθερες βολές, με τους επικριτές του να υποστηρίζουν ότι ο αριθμός είναι υπερβολικός και τελικά πληγώνει το ίδιο το παιχνίδι. Προσωπικά δεν συμφωνώ με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό –παρόλα αυτά αντιλαμβάνομαι πως οι συνεχόμενες βολές δεν αποτελούν και το καλύτερο θέαμα για τον εξωτερικό παρατηρητή/θεατή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Ο μήνας Δεκέμβριος ανήκει αδιαμφισβήτητα στον πρωταγωνιστή μας. Κατά την διάρκεια του σκοράρει κατά μέσο όρο 36,4 πόντους. Για να ξανασυναντήσουμε παρόμοια επίδοση, πρέπει να ταξιδέψουμε μέχρι το μακρινό 1986 και τον σπουδαίο Michael Jordan. Η στατιστική του στους τελευταίους 11 αγώνες προκαλεί δέος: 39,7 πόντοι, 8,5 assists, 6,3 rebounds. Οι Rockets έχουν κερδίσει τους 10 εξ’ αυτών. Αδιανόητο. Στο αντίστοιχο διάστημα έγινε ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που καταφέρνει να σκοράρει 35+ πόντους και να μοιράσει τουλάχιστον 5 assists, σε οκτώ σερί αναμετρήσεις. Τα ρεκόρ βέβαια δεν σταματούν εδώ:

•  Αποτελεί έναν από τους μόλις τρεις ενεργούς μπασκετμπολίστες με 30+ πόντους σε 10 συνεχόμενα παιχνίδια (οι άλλοι δύο είναι οι Lebron/Durant).
• Ισοφάρισε την θρυλική επίδοση των Bryant/Jordan που κρατάει εδώ και 30 χρόνια, πετυχαίνοντας 400 πόντους σε διάστημα 10 αγώνων.
• Επίσης ισοφάρισε το προ διετίας επίτευγμα του Russel Westbrook, πραγματοποιώντας τέσσερις συνεχόμενες εμφανίσεις των 40+ πόντων.
• Κάνει πλέον παρέα στον Stephen Curry, ως οι μοναδικοί παίκτες στα χρονικά του αθλήματος, με τουλάχιστον 5 εύστοχα τρίποντα σε επτά σερί ματς.
• Έχει κατορθώσει να σκοράρει τουλάχιστον 40 πόντους, κόντρα στις καλύτερες πέντε άμυνες του ΝΒΑ. Η μοναδική ομάδα που απουσιάζει από την λίστα είναι οι Milwaukee Bucks (3η αποτελεσματικότερη άμυνα), απέναντι στους οποίους αγωνίζεται την επόμενη εβδομάδα.

Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν – ο τύπος διανύει τρομακτικό φεγγάρι και δικαίως συμπεριλαμβάνεται πια στην κουβέντα, για το βραβείο του πολυτιμότερου της σεζόν. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η κριτική που δέχεται από τα media είναι κάπως ανεδαφική. Δηλαδή σε ποιον φίλαθλο δεν αρέσει να παρακολουθεί τα παρακάτω στιγμιότυπα;

Ας περάσουμε τώρα και στο θέμα των ελεύθερων βολών. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα «γιατί εκτελεί τόσες πολλές βολές», πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε ότι η πιο επικίνδυνη ικανότητα του, είναι η τρομερή του ευστοχία στις προσπάθειες μετά από ντρίμπλα. Όπως απεικονίζεται στον πίνακα, ειδικά φέτος ο Harden σπανίως σουτάρει για τρεις αν δεν έχει προηγηθεί ντρίμπλα (κόκκινες στήλες).

Το step back τρίποντο φυσικά αποτελεί το σήμα κατατεθέν του. Είναι χαρακτηριστικό πως δοκιμάζει κατά μέσο όρο 11 τέτοια σουτ ανά παιχνίδι – με διαφορά τα περισσότερα στην λίγκα –  σκοράροντας 11,7 πόντους με ποσοστό 39%. Το γεγονός δημιουργεί τον απαραίτητο συνδυασμό σεβασμού/φόβου στους αντιπάλους, οι οποίοι αναγκάζονται να τον επιτηρούν από πολύ κοντά σε καταστάσεις απομόνωσης, με την ελπίδα να αποτρέψουν  το τρίποντο. Το πρόβλημα είναι ότι ο πρωταγωνιστής μας αντιπροσωπεύει ουσιαστικά μια ψυχρή, υπολογιστική μηχανή. Διαβάζει τέλεια τις προθέσεις του αμυντικού και αντιδρά αναλόγως. Αν του αφήσουν έστω και μερικά εκατοστά χώρου, θα σουτάρει για τρεις μετά από ντρίμπλα. Σε αντίθετη περίπτωση θα εφορμήσει προς το καλάθι.

Εδώ βέβαια ξεκινούν τα πραγματικά ζητήματα για την άμυνα. Όταν μαρκάρεις τον Μούσια, είναι υποχρεωτικό να διατηρείς συνέχεια τον κορμό και τα άκρα σου σε κάθετη στάση – κάτι που μεταξύ μας φαντάζει πρακτικά αδύνατο. Απαγορεύεται να προσπαθήσεις να ακουμπήσεις την μπάλα. Την στιγμή που θα κατεβάσεις έστω και λίγο τα χέρια σου, εκείνος θα κλειδώσει τα δικά του από κάτω και θα οδηγήσει τους διαιτητές να σφυρίξουν φάουλ. Η τεχνική του είναι αψεγάδιαστη – προφανώς έχει προπονηθεί ατελείωτες ώρες, ώστε να φτάσει στο σημείο να επιβραβεύεται τόσο συχνά με βολές.

Χθες το βράδυ παρακολούθησα προσεκτικά όλες τις επίμαχες φάσεις στην αναμέτρηση με τους Grizzlies. Κατά την άποψη μου, υπάρχουν μόλις δύο αμφισβητούμενα σφυρίγματα – σύνολο δηλαδή πέντε άδικες ελεύθερες βολές. Οι υπόλοιπες 22 είναι καθαρά φάουλ. Ο Harden δεν απολαμβάνει ειδική μεταχείριση από τους διαιτητές – απλώς η ιδιαίτερη κίνηση του και το κλείδωμα των χεριών, δεν αφήνει καμία επιλογή στον αμυνόμενο. Ενδεχομένως έχει ανακαλύψει κάποια δυσλειτουργία στο μπασκετικό Matrix. Ο τρόπος που κερδίζει βολές μπορεί αρχικά να ξενίζει στο μάτι, όμως οι παραβάσεις είναι στην πλειοψηφία τους κανονικές.