Για τους τραυματισμούς στο μπάσκετ Part 3

Φορώντας τις ιατρικές μας ρόμπες και θέλοντας να εντοπίσουμε την αφετηρία της επιδημίας με την κωδική ονομασία «DNP-rest» που πλέον έχει εξαπλωθεί για τα καλά στο ΝΒΑ, θα πρέπει πρώτα να γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω. Βρισκόμαστε στις 29 Νοεμβρίου του 2012. Ο Gregg Popovich, προπονητής των San Antonio Spurs παίρνει την απόφαση να ξεκουράσει τους τέσσερις από τους πέντε πρώτους σκόρερ της ομάδας του (Duncan, Parker, Ginobili, Green), σε έναν αγώνα απέναντι στους Miami Heat του Lebron, στέλνοντας τους μάλιστα την ίδια μέρα με επιβατική πτήση στο σπίτι. Εκείνη την βραδιά, οι Spurs παίζανε το  τέταρτο παιχνίδι τους τις τελευταίες πέντε μέρες και το 11ο εκτός έδρας για τον μήνα Νοέμβριο (6ο συνεχόμενο εκτός έδρας). Με βάση όλα όσα έχουμε συζητήσει μέχρι εδώ, η κίνηση του Popovich δεν είναι μονάχα σωστή, αλλά μάλλον επιβεβλημένη. Παρόλα αυτά το ΝΒΑ είχε διαφορετική άποψη. Ο αγώνας μεταδιδόταν σε εθνική εμβέλεια και η απόφαση του coach Pop προκάλεσε δυσαρέσκεια στους κύκλους της λίγκας, προκαλώντας την αντίδραση του τότε κομισάριου David Stern. Ο Stern δήλωσε πως τέτοιες ενέργειες είναι «απαράδεκτες» και δρουν ενάντια στα συμφέροντα του πρωταθλήματος, τιμωρώντας τον με βαρύτατο πρόστιμο. Ο προπονητής του San Antonio απάντησε με την γνωστή του κυνικότητα, πως η στρατηγική του είναι «απολύτως λογική». Ο Gregg Popovich λοιπόν, αποτελεί αδιαμφισβήτητα τον patient zero της εν λόγω επιδημίας. Fast Forward πέντε χρόνια μετά. Στις 11 Μαρτίου του 2017, ο Steve Kerr επιλέγει να κρατήσεις εκτός 4 από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του (Curry, Thompson, Iguodala, Green), στον αγώνα απέναντι στους Spurs. Μια εβδομάδα αργότερα, την ίδια οδό ακολουθεί και ο Tyronn Lue (James, Irving, Love) ενάντια στους Los Angeles Clippers. Τα δύο αυτά περιστατικά, αποτελούν συμπτώματα της ίδιας επιδημίας. Τα τελευταία χρόνια η τακτική και συγκροτημένη ξεκούραση των αθλητών, έχει γίνει συνήθεια όλων των οργανισμών της λίγκας, σε μια απόπειρα να τους προστατεύσουν από την κούραση και τους τραυματισμούς.

Είναι χαρακτηριστικό, πως από το 2012 μέχρι σήμερα, καταγράφεται μια τρομακτική άνοδος στο ποσοστό των DNP-rest, της τάξης του 668% συνολικά. Ειδικότερα, η φετινή σεζόν αποτελεί χρονιά-ρεκόρ στον συγκεκριμένο τομέα, με 200 τέτοιες περιπτώσεις να έχουν ήδη παρατηρηθεί πριν από τον μήνα Μάρτιο. Με άλλα λόγια: ρεκόρ στην ξεκούραση των παικτών και ταυτόχρονα τους λιγότερους τραυματισμούς από το 2005. Η ευεργετική σχέση μεταξύ των δύο, είναι σαφής. Το δεύτερο ενδιαφέρον συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε, είναι πως οι προπονητές σήμερα επιλέγουν να αφήνουν εκτός τους μπασκεμπολίστες τους ολοένα και πιο νωρίς, ακόμα και στους δυο πρώτους μήνες της σεζόν. Το γεγονός αυτό έρχεται σε αντίθεση με την φιλοσοφία που επικρατούσε γύρω από το ζήτημα επί δεκαετίες, μια φιλοσοφία που όριζε πως η ξεκούραση πρέπει να λαμβάνει χώρα τους τελευταίους μήνες ή αγώνες της χρονιάς, λίγο πριν τα playoffs. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στις μέρες μας, όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήμα.

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο οργανισμός του San Antonio βρίσκεται σταθερά στην πρωτοπορία αυτής της μεγάλης αλλαγής. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, από το 2006 έχουν καταγραφεί 609 διαφορετικές DNP-rest περιπτώσεις. Ο Popovich είναι υπεύθυνος για τις 113 από αυτές, παραπάνω από διπλάσιες σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον coach και δύο φορές περισσότερες συγκριτικά με αρκετές ομάδες του ΝΒΑ (σαν σύνολο).

Μελετώντας τον τελευταίο πίνακα, παρατηρούμε πως περιλαμβάνει αρκετά ονόματα που προέρχονται από την προπονητική μήτρα των Spurs. Είναι τυχαίο; Δεν νομίζω.

Ας περάσουμε τώρα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, που δεν είναι άλλοι από τους παίκτες. Προσωπικά, πάντοτε με ιντρίγκαρε το γεγονός πως ο Lebron James δεν έχει τραυματιστεί ποτέ στην καριέρα του (επίσης δεν έχει χάσει ποτέ παιχνίδι playoffs). Ψάχνοντας να βρω στο διαδίκτυο, στοιχεία σχετικά με τις μεθόδους προπόνησης και αποκατάστασης που χρησιμοποιεί, κατάφερα να ανακαλύψω ελάχιστα πράγματα (εκτός φυσικά από ανούσιες πληροφορίες του στιλ: τρώει σπαράγγια μετά από κάθε παιχνίδι). Δεκάδες άρθρα αναλυτών σε διαδίκτυο και εφημερίδες, ανέφεραν ακριβώς το ίδιο πράγμα: Ξέρουμε επί της ουσίας πολύ λίγα για αυτόν. Το κέντρο αποκατάστασης που επισκέπτεται κάθε χρόνο στο Miami, έχει σε μόνιμη βάση κλειστές τις πόρτες του στους δημοσιογράφους. Όλοι οι ειδικοί (γιατροί, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές κτλ) που έχουν συνεργαστεί με τον James, αρνούνται επανειλημμένα να τοποθετηθούν δημόσια. Ακόμα και το ακριβές σωματικό του βάρος, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό στην Αμερική. Ο καθένας μας μπορεί να βγάλει όποιο συμπέρασμα επιθυμεί από όλα αυτά. Ποια είναι όμως εκείνα που γνωρίζουμε; Γνωρίζουμε πως έχει παίξει αμέτρητα παιχνίδια στην καριέρα του με μεγάλο χρόνο συμμετοχής, πως ταξιδεύει συνέχεια και το κυριότερο, μεγαλώνει (33 πλέον). Όσο εξελιγμένες και να είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, ακόμα και αυτός δεν μπορεί να παρακάμψει εντελώς την ανάγκη του οργανισμού για ξεκούραση. Ο James – τον οποίο θεωρώ έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο – έχει αντιγράψει τον τελευταίο καιρό την στρατηγική των Spurs, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πολύ ψηλά στην λίστα με τα career DNP-rest και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Στην πρώτη θέση φιγουράρει ο εμβληματικός Tim Duncan, ενώ στις πρώτες πέντε θέσεις συναντάμε τρεις μπασκεμπολίστες τoυ San Antonio. Κατά συνέπεια, έχουμε την δυνατότητα να βγάλουμε μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

It’s a trade off (about resting players). You want to see this guy in this one game? Or you want to see him for three more years in his career? And do you want to see him in the playoffs because he did not get hurt, because maybe he got rest?

– Gregg Popovich

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

Ο Duncan αγωνίστηκε για 19 ολόκληρες σεζόν στο ΝΒΑ, ενώ ο 40άρης Manu Ginobili, θα επιστρέψει του χρόνου για μια ακόμη φορά στα παρκέ. Η ίδια ακριβώς προσέγγιση, θα πρέπει να ισχύσει όχι μονάχα για τον Lebron, αλλά για όλους τους μπασκεμπολίστες της λίγκας. Αν θέλουμε σαν φίλαθλοι, να τους απολαμβάνουμε για περισσότερα χρόνια στα γήπεδα, είναι απαραίτητο να συμμετέχουν σε λιγότερα παιχνίδια. Μοιάζει αντιφατικό, αλλά είναι η αλήθεια. Θυμηθείτε τον Isiah Thomas (των Pistons), έναν από τους σούπερ ήρωες του πρωταθλήματος την δεκαετία του 80. Ο Thomas αγωνίστηκε σε παραπάνω παιχνίδια μετά τα 31 του έτη, από οποιονδήποτε άλλον αθλητή πριν από αυτόν. Ένα πραγματικό τέρας της φύσης που σπάνια έμενε εκτός και συχνά αγωνιζόταν όντας τραυματίας. Σταμάτησε το μπάσκετ μόλις στα 32 του, αφού διέλυσε εντελώς τον αχίλλειο του τένοντα. Ας συγκρίνουμε λοιπόν την πορεία του με αυτή του Duncan, τον άνθρωπο με τα περισσότερα ρεπό (DNP-rest) στην καριέρα του, που κατάφερε να παίζει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο μέχρι τα 40 του. Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές, την οδό του Duncan.