Ο Giannis και το… αμυντικό τείχος του Milwaukee

Ακόμα και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής των Milwaukee Bucks δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερο ξεκίνημα από το σύλλογο του. Η ξέφρενη πορεία των Ελαφιών συνεχίζεται χωρίς περισπασμούς, με τους Toronto Raptors να είναι απλώς το τελευταίο χρονικά θύμα τους. Για να καταλάβετε πόσο πραγματικά σπουδαίες είναι οι επιδόσεις τους, αρκεί να σημειώσουμε πως οι επτά νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία του franchise – για να ξανασυναντήσουμε κάτι αντίστοιχο απαιτείται να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω, μέχρι την σεζόν 1971-72 τότε δηλαδή που στην ομάδα αγωνιζόταν ακόμα ο Kareem Abdul-Jabbar! Οι αλλαγές που μετέφερε το καλοκαίρι στις αποσκευές του ο Mike Budenholzer φαίνεται ότι έχουν πιάσει για τα καλά τόπο.

Οι Bucks μετά από πολύ καιρό παίζουν ξανά σύγχρονο και αποτελεσματικό μπάσκετ. Σουτάρουν ασταμάτητα τρίποντα (45  ανά αγώνα/3^η θέση στο ΝΒΑ), έχοντας ταυτόχρονα ελαττώσει αρκετά τις midrange προσπάθειες. Τρέχουν ασταμάτητα στο ανοιχτό γήπεδο (Pace = 106,07/6^η θέση), φροντίζοντας έτσι να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα σπάνια προσόντα του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Εμφανίζουν επιτέλους επιθετική πολυφωνία στην ανάπτυξή τους. Συμπερασματικά φαίνεται να ακολουθούν με προσήλωση ένα συγκροτημένο πλάνο, δίχως να απαιτούν μονίμως από τον Γιάννη να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά. Να μην ξεχάσω επίσης να σας αναφέρω, ότι όλα αυτά τα καταφέρνουν με το δίδυμο Αντετοκούνμπο/Middleton να επιβαρύνεται με μόλις 30 λεπτά σε κάθε αναμέτρηση (πέρσι το αντίστοιχο νούμερο ήταν 37). Στο Wisconsin πάμε καλά.

Δυο λόγια για την εξαιρετική άμυνα  

Προσωπικά το στοιχείο που μου έχει προξενήσει την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι η εξαιρετική λειτουργία του οργανισμού στα μετόπισθεν. Το Milwaukee διαθέτει αυτή την στιγμή την δεύτερη καλύτερη άμυνα σε ολόκληρη την λίγκα (προηγούνται μόνο οι Celtics) – γεγονός που αδιαμφισβήτητα διαδραματίζει τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Οι παίκτες του Budenholzer αμύνονται υποδειγματικά στα περιμετρικά screen – πιέζουν ασφυκτικά τον αντίπαλο χειριστή με μοναδικό σκοπό να του απαγορεύσουν το τρίποντο. Ταυτόχρονα ο εκάστοτε ψηλός συνήθως τοποθετεί το κορμί του στα νοητά όρια του ζωγραφιστού (drop back), έχοντας ως κύριο μέλημα του να προστατεύσει το καλάθι.

https://streamable.com/l697k

Το αποτέλεσμα είναι πλήρως ευεργετικό. Ο επιθετικός συχνά οδηγείται σε ένα midrange σουτ μετά από ντρίπλα – μια προσπάθεια που στην πραγματικότητα ελάχιστοι έχουν την ικανότητα να εκτελέσουν με συνέπεια. Ρίξτε μια ματιά στα shooting charts των Orlando και Minnesota αντίστοιχα. Προσέξτε τον υπερβολικό αριθμό των χαμένων midrange σουτ. Η τακτική των Ελαφιών δουλεύει στην εντέλεια.

Ενδεχομένως να θυμάστε την κουβέντα που κάναμε πριν λίγο καιρό για την στατιστική αξία (value) του κάθε σουτ. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που ένας σύλλογος πυροβολεί αδιακρίτως από την περιφέρεια, ενώ αναγκάζει τους αντιπάλους του να σουτάρουν από το ύψος του midrange; Υποθέτουμε ότι:

• Η ομάδα Α εκτελεί αποκλειστικά τρίποντα
• Η ομάδα Β αποκλειστικά τρίποντα

Τότε -με δεδομένο πως 3>2 – υπολογίζουμε (με την βοήθεια των μαθηματικών) πως για να προκύψει ακριβώς η ίδια παραγωγή πόντων η Α πρέπει να σουτάρει με ποσοστό 50%, ενώ η Β μόλις με 33%. Σκεφτείτε τώρα ότι η περιφερειακή επίδοση της παρέας του Γιάννη αγγίζει το 38%. Ξαναλέμε στο Wisconsin πάμε καλά.