Heart of the Monster (vids)

Αν θέλαμε να αποτυπώσουμε στο πρόσωπο ενός παίκτη τις βιβλικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο άθλημα του μπάσκετ την τελευταία πενταετία, τότε αυτός που θα διαλέγαμε μάλλον θα ήταν ο Draymond Green. Όταν το 2012 άφηνε το κολλέγιο για να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ, αποτελούσε μια κλασική περίπτωση αυτού που οι Αμερικάνοι ονομάζουν tweener. Ένας μπασκετμπολίστας παγιδευμένος ανάμεσα στις θέσεις. Δεν διέθετε το ύψος και τον όγκο για να παίξει στο ποστ, αλλά ούτε την ταχύτητα και την ντρίπλα για να αγωνιστεί στην περιφέρεια. Πως ακριβώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις έναν τέτοιο αθλητή;

Έξι χρόνια μετά όλα αυτά βέβαια μοιάζουν σαν ένα κακόγουστο αστείο. Ο ερχομός του Steve Kerr στον πάγκο των Πολεμιστών απελευθέρωσε τον Green, που πολύ γρήγορα εξελίχθηκε από ένα απλό pick δεύτερου γύρου στην ραχοκοκαλιά της καλύτερης (ίσως) ομάδας όλων των εποχών. Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί την μεγάλη του αξία. Η ικανότητα του να μαρκάρει ως ψηλός και να επιτίθεται ως κοντός έχει φέρει τα πάνω κάτω στην αμερικάνικη λίγκα, καθώς έχει κατορθώσει σχεδόν μόνος του να επαναπροσδιορίσει  ολοκληρωτικά τα συμβατικά μαρκαρίσματα. Ο Draymond αποτελεί τον καταλύτη της Death Lineup, τον αρχηγό των πέντε καβαλάρηδων της μπασκετικής αποκάλυψης. Με αυτόν στο παρκέ οι Warriors μπορούν να παίζουν μια ιδιότυπη άμυνα ζώνης με αλλαγές σε όλα τα screen (είτε στην μπάλα είτε μακριά από αυτήν), που αποδεικνύεται μέχρι στιγμής άλυτος γρίφος για τους αντίπαλους προπονητές. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε ως βασικός, το Golden State τερματίζει σταθερά στην πρώτη τριάδα στις κατηγορίες ‘’opponent FG%’’ και ‘’opponent points per shot’’.

Η σωματοδομή και τα μακριά του χέρια του επιτρέπουν να αμύνεται απέναντι στον οποιοδήποτε, ανεξάρτητα από την θέση στην οποία παίζει. Το χαμηλό κέντρο βάρους του τον καθιστά κυριολεκτικά ακλόνητο εμπόδιο στο ποστ. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο επιτιθέμενος· κανένας δεν μπορεί να τον σπρώξει κοντά στο καλάθι.

Το ίδιο συμβαίνει όταν ανεβαίνει στην περιφέρεια. Χρησιμοποιώντας το footwork και τα γρήγορα του πόδια καταφέρνει να μένει σταθερά μπροστά από τους αντίπαλους guards, αναγκάζοντας τους σε άστοχα σουτ και κακές επιλογές. Όπως καταλαβαίνετε, το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς αδυνατεί να πει από μόνο του όλη την ιστορία.

Ο Green παρόλα αυτά δεν αποτελεί απλώς ένα εξαιρετικό αμυντικό. Είναι η καρδιά και το μυαλό των πρωταθλητών. Ο τύπος που καθοδηγεί τους συμπαίκτες του στα μετώπισθεν, τους τοποθετεί στα κατάλληλα σημεία και αλλάζει μαζί τους στα screen, ώστε να μην δημιουργούνται εύκολα mismatch.

Η μεγάλη πλάκα είναι ότι δεν αναλαμβάνει πολύ συχνά το μαρκάρισμα του πιο επικίνδυνου αντιπάλου. Η λειτουργικότητα του εκτινάσσεται στο ύψη, όταν είναι ελεύθερος να κυκλοφορεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ, παρεμβαίνοντας όπου παρουσιαστεί ανάγκη. Ο Steve Kerr τον εμπιστεύεται απόλυτα σε τέτοιες καταστάσεις, καθώς η αίσθηση που έχει για το παιχνίδι είναι πραγματικά αξιοζήλευτη.

Στην πρώτη φάση επιτηρεί από κοντά τον McCollum αγνοώντας επιδεικτικά τον Harkless (o προσωπικός του αντίπαλος), ο οποίος σουτάρει σχετικά άσχημα από το τρίποντο. Για την ακρίβεια δεν τον αγνοεί απλώς, αλλά βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό σημείο του γηπέδου. Στην δεύτερη συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Αρχικά φράζει τον διάδρομο στον Turner, επιστρέφει στον Harkless όταν αυτός κόβει προς το καλάθι και στη συνέχεια μετατρέπεται σε Center αναλαμβάνοντας τον Vonleh.

Τα αμυντικά του ένστικτα είναι τόσο ανεπτυγμένα που του δίνουν την δυνατότητα να διαβάζει έγκαιρα την πρόθεση της επίθεσης, γλιτώνοντας την ομάδα του από εύκολους πόντους. Στο παρακάτω βίντεο μετά το λάθος του Thompson βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο αντιπάλους. Αφού απαγορεύσει το τρίποντο στον Lillard, γνωρίζει πως στην συνέχεια θα επιχειρήσει να πασάρει στον Vonleh που ακολουθεί την φάση. Το αποτέλεσμα; Ένα εκπληκτικό κόψιμο και ένας βρυχηθμός που ενδεχομένως ακούστηκε μέχρι το Portland. Στο επόμενο στιγμιότυπο τα βάζει μόνος του με όλη την πεντάδα των Blazers. Προσωπικά δεν έχει δει ποτέ κάτι παρόμοιο. Μυαλό, οξυδέρκεια, πειθαρχία, αθλητικά προσόντα. Με μια λέξη Draymond Green.

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Που κατατάσσεται λοιπόν ο πρωταγωνιστής μας σε σχέση με τους Duncan, Moutombo, Olajuwon, Rodman τους κορυφαίους δηλαδή αμυντικούς στην ιστορία του αθλήματος; Κατά την γνώμη μου είναι ήδη πιο πλήρης από όλους, αν και κάθε εκτίμηση αυτή την στιγμή κρίνεται κάπως πρόωρη. Έχει ακόμα αρκετά χρόνια μπάσκετ μπροστά του για να δικαιώσει ή να διαψεύσει τις προσδοκίες. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι Warriors θα συνεχίσουν να κοιμούνται για πολύ καιρό με τις πόρτες ξεκλείδωτες. Διαθέτουν τον Draymond Green για να τους προστατεύει.