Ο Ντάμιαν Λίλαρντ αποχαιρέτησε το Πόρτλαντ και τους Μπλέιζερς.
Ο Ντέμιαν Λίλαρντ είναι πλέον συμπαίκτης του Γιάννη, στην πιο ηχηρή μεταγραφή του φετινού καλοκαιριού στο ΝΒΑ. Ο «Dame» αποχωρεί από το Πόρτλαντ μετά από 11 χρόνια παρουσίας στα οποία προσέφερε μαγικές στιγμές και μερικά ιστορικά «clutch shots» στους φιλάθλους των Μπλέιζερς.
Ο 33χρονος άσος, αποχαιρέτησε τους φιλάθλους και την ομάδα με ανάρτηση στα social media στην οποία αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «αυτό δεν είναι αντίο, αλλά εις το επανιδείν» καθώς τονίζει πως θα έρθει ξανά η ημέρα που θα φορέσει τη φανέλα των Μπλέιζερς.
Διαβάστε επίσης: Το έχει ξανακάνει ο Ευαγγέλου- Πέναλτι έξω από την περιοχή στον Παναθηναϊκό και στο Καραϊσκάκη (vid)
Η ανάρτηση του Λίλαρντ στην πλατφόρμα Χ αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Θέλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτό δεν είναι αντίο, αλλά εις το επανιδείν. Τα λόγια μου ήταν πάντα από την καρδιά όταν πρόκειται για σας. Θεωρώ το Πόρτλαντ σπίτι μου και αυτό δεν θα αλλάξει. Έχω περάσει ολόκληρη την ενηλικίωσή μου εδώ και έκανα τόσους πολλούς φίλους που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Οι στιγμές στο γήπεδο του μπάσκετ, όσο υπέροχες κι αν ήταν, δεν συγκρίνονται καν με την εμπειρία που είχα με όλους εσάς. Ο τρόπος που με αγκαλιάσατε από την πρώτη μέρα δεν έδωσε άλλη επιλογή από το να ανταποδώσω την αγάπη χίλιες φορές, και δεν το μετανιώνω ούτε λίγο. Οφείλω να ομολογήσω ότι με στεναχωρεί να βλέπω μερικούς ανθρώπους να αλλάζουν στάση όταν ζήτησα να με ανταλλάξουν χωρίς να γνωρίζουν τα γεγονότα επειδή είμαι πραγματικά ένας από εσάς.
Ελπίζω να έρθει μια μέρα που θα μπορέσουμε να βρεθούμε μαζί και να αναπολήσουμε τις υπέροχες στιγμές καθώς δεν θα τις ξαναζήσουμε – τουλάχιστον όχι όπως ήταν. Ήμουν μικρός, νέος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, περήφανος, ανταγωνιστικός, λάτρης του Πόρτλαντ, μεσαίου μεγέθους πόιντ γκαρντ που όλοι δεν μπορούσατε να χορτάσετε.
Τώρα είμαι μεγαλύτερος και βγαίνω από την πόρτα, μια πόρτα που πάντα προσευχόμουν να οδηγήσει στην απόσυρση, όχι σε άλλη ομάδα. Δεν φεύγω με τίποτα άλλο πέρα από την αγάπη για τους οπαδούς και αυτή την πόλη. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
Καθώς τελειώνει αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου, κοιτάζω πίσω και συνειδητοποιώ πόσο ξεχωριστό ήταν. Ακόμα και αυτή τη στιγμή, νιώθω λυπημένος που ποτέ δεν καταφέραμε αυτό που τόσο πολύ ήθελα.
Δεν κλαίω πολύ, αλλά ξέρω ότι η αγάπη μου για σας είναι αληθινή γιατί μάλλον δάκρυσα αυτή τη στιγμή. Το show στο Πόρτλαντ πρέπει να συνεχιστεί με ή χωρίς εμένα. Πιστεύω ότι θα έρθει μια μέρα που θα φορέσω ξανά τη φανέλα των Μπλέιζερς και ελπίζω, μέχρι τότε, να με συγχωρέσετε που ράγισα τις καρδιές σας μαζί με τη δική μου».