ΠΑΟΚ: Τα «κλειδιά» της πρόκρισης στον τελικό του Κυπέλλου

Ο ΠΑΟΚ είναι ξανά εδώ! Οι Θεσσαλονικείς επέστρεψαν σε ένα μεγάλο τελικό μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά ότι ο σύλλογος έχει αναπτύξει μια μοναδική ικανότητα να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που συναντά μπροστά του. Ξέρετε στην τελευταία ανάλογη περίσταση, ήμουν περίπου 10 ετών. Όπως αντιλαμβάνεστε δηλαδή οι καταστάσεις που βιώνουν οι νεότερες γενιές, είναι σαφώς πρωτόγνωρες.

Ας τις εκμεταλλευτούμε σωστά, έτσι ρε παιδί μου για αλλαγή. Ας συνειδητοποιήσουμε καταρχάς πόσο τυχεροί είμαστε που παρακολουθούμε την πορεία αυτής της σπουδαίας ομάδας, την οποία έχει κατασκευάσει με πολύ κόπο ο Ηλίας Παπαθεοδώρου. Δεν είναι καθόλου εύκολο για οποιοδήποτε οργανισμό, όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του, αλλά και να υλοποιήσει τους στόχους του με δεδομένα τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δικέφαλος. Ήρθε ο καιρός η πόλη να αγκαλιάσει την προσπάθεια και του μπασκετικού τμήματος. Άλλωστε το αξίζει και με το παραπάνω.

Ο ημιτελικός έκρυβε εξαρχής ένα σωρό κινδύνους. Η Κύμη αποτελεί ένα καλοπροπονημένο σύνολο με εξαιρετικούς Αμερικανούς, η οποία κυνηγούσε με την σειρά της την πρόκριση. Βέβαια από ότι φάνηκε, κανείς στον ΠΑΟΚ δεν είχε όρεξη για περιττά αστεία. Οι Θεσσαλονικείς εμφανίστηκαν με το μαχαίρι στα δόντια, κυριολεκτικά από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Βασίστηκαν ξανά στις σταθερές που έχουν οικοδομήσει κατά την διάρκεια της φετινής σεζόν, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Με την βοήθεια της σκληρής τους άμυνας αλλά και της πειθαρχίας που επέδειξαν στη δική τους επίθεση, κατάφεραν να χτυπήσουν συστηματικά τις αδυναμίες της Κύμης οικοδομώντας μια διαφορά ασφαλείας που διατηρήθηκε μέχρι τη λήξη.

Κυκλοφόρησαν με υπομονή την μπάλα απέναντι στη ζώνη των γηπεδούχων, αναγκάζοντας την άμυνα να μετακινείται συνεχώς στο πλάτος του παρκέ, ώστε να βρεθεί το ελεύθερο σουτ.

Επιτέθηκαν από την εσωτερική γωνία – ένα εκ των αδύναμων σημείων της ζώνης – με τον Χρυσικόπουλο, συνδέοντας έτσι την αδύνατη πλευρά με την υπόλοιπη ροή της επίθεσης τους.

Σούταραν για μια ακόμα φορά με πολύ καλά ποσοστά από την περίμετρο (38,5%), δημιουργώντας τους κατάλληλους χώρους για τις εφορμήσεις των περιφερειακών και το παιχνίδι με πλάτη του Χρυσικόπουλου. Είναι μεγάλη υπόθεση για μια ομάδα σαν το Δικέφαλο, να διαθέτει μπασκετμπολίστες που να μπορούν να ευστοχήσουν σε σουτ μετά από ντρίμπλα. Το γεγονός αυτό, περιορίζει σημαντικά τις επιλογές της αντίπαλης άμυνας. Ειδικά το step back τρίποντο του Κόνιαρη είναι πραγματική απόλαυση.

Τέλος δούλεψαν καταπληκτικά το pick n roll, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο το spacing που προκύπτει από την διαρκή περιφερειακή απειλή.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Επόμενη στάση ο τελικός του Κυπέλλου την Κυριακή. Η διαφορά επιπέδου συγκριτικά με τον Παναθηναϊκό είναι ασφαλώς μεγάλη, όμως κανένας αγώνας δεν τελειώνει πριν το τελευταίο σφύριγμα. Όλοι μας έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.