Ανάλυση: Πού θα κριθεί το αιώνιο ντέρμπι

Φτάσαμε λοιπόν στην περίφημη 13/2. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συγκρούονται με φόντο το Κύπελλο, σε μια αναμέτρηση με έντονο άρωμα Ευρωλίγκας. Μπορεί η δεύτερη κατά σειρά εγχώρια διοργάνωση να μην διαθέτει την αίγλη της κατάκτησης του πρωταθλήματος, όμως μια επικράτηση επί του αιώνιου αντιπάλου προσφέρει πάντοτε πολλαπλά ψυχολογικά οφέλη στον νικητή. Αμφότεροι οι μονομάχοι επιθυμούν διακαώς το θετικό αποτέλεσμα, για διαφορετικούς βέβαια λόγους ο καθένας.

Οι Πράσινοι πληρώνουν τα λάθη του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού, βλέποντας το μεγάλο στόχο της οκτάδας να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Πολύ λογικά έχουν στραφεί στις υποχρεώσεις τους εντός Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τα κεκτημένα που με τόσο κόπο έχουν χτίσει όλα τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη οι Ερυθρόλευκοι βιώνουν μια ιδιαίτερη κατάσταση. Προέρχονται από τρεις συνεχόμενες ήττες, ενώ η δημοσιοποίηση του ηχητικού έχει δημιουργήσει μια μικρή αναστάτωση στα πέριξ του οργανισμού. Οι νίκες αποτελούν πάντοτε το καλύτερο αντίδοτο στο τοξικό κλίμα.

Που αναμένουμε να κριθεί το παιχνίδι; Νομίζω πως οι συνθήκες έχουν διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να παρακολουθήσουμε ένα κλασικό αιώνιο ντέρμπυ, βγαλμένο κατευθείαν από το πρόσφατο παρελθόν. Αμυντική ένταση, σχετικά ελεγχόμενος ρυθμός, χαμηλό σκορ. Είναι δεδομένο πως η άμυνα θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της αναμέτρησης. Παρόλα αυτά, κατά την ταπεινή μου γνώμη οι δύο ομάδες κατεβαίνουν στο κλειστό του ΟΑΚΑ με ελαφρώς διαφορετικές αγωνιστικές επιδιώξεις.   

Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει σαφέστατο επιθετικό πρόβλημα. Είναι χαρακτηριστικό πως διαθέτει την τέταρτη χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκας, καθώς σκοράρει μόλις 94,5 πόντους ανά 100 κατοχές. Τα κουκιά είναι σε μεγάλο βαθμό μετρημένα. Η απουσία αξιόπιστης περιφερειακής απειλής εγκλωβίζει τον Νικ Καλάθη, επιτρέποντας στον αντίπαλο να κλείσει προς τα μέσα ρισκάροντας το περιμετρικό σουτ. Κατά συνέπεια οι χώροι μειώνονται, το ζωγραφιστό γεμίζει με κορμιά και οι διάδρομοι προς το καλάθι παραμένουν φραγμένοι.

Στα δικά μου μάτια το Τριφύλλι δεν έχει άλλη επιλογή, από το να δοκιμάσει να προσδώσει ένα φρενήρη ρυθμό στον αγώνα, με σκοπό να σκοράρει εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Έπειτα από κάθε καλή άμυνα, το μόνο πράγμα που πρέπει να βρίσκεται στο μυαλό των Πρασίνων είναι το πώς θα προλάβουν ανοργάνωτη την άμυνα των Πειραιωτών. Αυτή θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι και η απάντηση στη κυριαρχική παρουσία του Nikola Milutinov. Ο δυσκίνητος Σέρβος γίγαντας, θα είναι λιγότερο αποτελεσματικός σε ένα παιχνίδι υψηλών κατοχών.

Από την πλευρά του Ο Ολυμπιακός έχει να επιλύσει δύο βασικά ζητήματα. Το πρώτο αφορά τον ευαίσθητο τομέα της ψυχολογίας και σχετίζεται με την επιθετική του παραγωγή. Ο σύλλογος τοποθετείται στην δέκατη θέση στην κατηγορία του Ortg, σκοράροντας 97 πόντους ανά 100 κατοχές. Ο εν λόγω αριθμός βέβαια, έχει επηρεαστεί καθοριστικά από τις άθλιες επιδόσεις στο τρίποντο – οι Ερυθρόλευκοι σουτάρουν με 19,5% πίσω από το τόξο, στις πέντε τελευταίες αναμετρήσεις.

Κάποια στιγμή ο διακόπτης θα γυρίσει και τα ποσοστά θα παλινδρομήσουν στο μέσο όρο της σεζόν (περίπου 37%). Επομένως η περιφερειακή εκτέλεση δεν πρέπει επουδενί να περιοριστεί. Το δεύτερο προκύπτει από όσα κουβεντιάζαμε για τον Παναθηναϊκό. Οι φιλοξενούμενοι οφείλουν να ελέγξουν τον ρυθμό, εκμεταλλευόμενοι την ξεκάθαρη υπεροχή τους στην frontcourt (Milutinov/Πρίντεζης). Απαγορεύεται να επιτρέψουν στον αντίπαλο να τρέξει. Ούτως η άλλως στο ντέρμπυ του Ιανουαρίου, ο David Blatt παρουσιάστηκε απόλυτα προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει τις σύνθετες άμυνες του Rick Pitino.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα στο μισό γήπεδο. Μένει φυσικά να δούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Κώστας Παπανικολάου. Με δεδομένη την αδιαθεσία του Έλληνα wing, ο ΑμερικανοΙσραηλινός coach ρισκάρει αρκετά με την χρησιμοποίηση του Briante Weber. Ίσως βέβαια να ποντάρει στο στοιχείο του αιφνιδιασμού. Ο χρόνος θα δείξει.