Σα να ξεκίνησε τώρα η σεζόν…

Όλοι οι αθλητές θέλουν να παίζουν. Μακριά από το σπίτι τους, μέσα στα γήπεδα, να περνάνε ώρες με το αγαπημένο τους σπορ. Αυτό που η μοίρα τους διάλεξε να ακολουθήσουν μέχρι να μην συμφωνεί το κορμί τους και να σταματήσουν μία και καλή να χύνουν τόνους ιδρώτα στους αγωνιστικούς χώρους.

Αυτήν την περίοδο τα πάντα βρίσκονται σε αγρανάπαυση. Στο μπάσκετ, που οι χώροι είναι και κλειστοί λόγω του αθλήματος, ακόμα πιο δύσκολα. Δειλά δειλά κάποιες ομάδες έχουν ξεκινήσει προπονήσεις. Ατομικές, με μπάλα ή χωρίς, και με προοπτική σιγά σιγά να ξεκινήσουν σε ομαδικό επίπεδο να γυμνάζονται.

Νοητικά άπαντες θέλουν να παίξουν ξανά. Εξάλλου με το που ακουμπάει την μπάλα ένας παίκτης μπάσκετ, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι να την… αναπαύσει στο καλάθι. Από την άλλη όμως το… σώμα το ρώτησε κανείς; Είναι τόσο εύκολο να μπορέσουν οι αθλητές αυτού του επιπέδου και της σωματικής διάπλασης να επιστρέψουν στα παρκέ τόσο άμεσα; Σίγουρα όχι και γι αυτό προαπαιτείται μία περίοδο προετοιμασίας για να επανέλθουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Καμία σχέση με το επίπεδο βέβαια που ήταν πριν την διακοπή της χρονιάς ελέω πανδημίας.

Υπάρχουν αθλητές που υποστηρίζουν πως εάν συνεχιστεί η αγωνιστική δράση, το θέαμα που θα δούμε, θα είναι κάκιστο. Αυτή είναι και η άποψη που κυριαρχεί.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των παικτών που πάτησαν και πάλι παρκέ, νιώθει ευλογημένο που επέστρεψε σε αυτήν την διαδικασία. Είπαμε όμως. Αυτό είναι καθαρά πνευματικό και ψυχολογικό. Σωματικά, όσο και να έχει γυμναστεί κάποιος αυτό το διάστημα που υπήρξε η διακοπή, το πρώτο πράγμα που λέει είναι πως είναι λες και ξεκίνησε τώρα η σεζόν. Μία προετοιμασία στα μέσα του Μάη, χωρίς ξεκούραση και αποσυμπίεση (το σημαντικό για επιβαρυμένους οργανισμούς), αφου το να κάθεσαι σπίτι δεν έχει το ίδιο ακριβώς όφελος από το να ηρεμείς όντας σε κανονικές διακοπές.