Όλοι στην Ευρωλίγκα, παρακμάζουν τα πρωταθλήματα

Στο ρεπορτάζ που γράψαμε πριν λίγες ώρες, ο Υπουργός Αθλητισμού του Ισραήλ εναντιώθηκε στην απόφαση της Μακάμπι να επιλέξει την Ευρωλίγκα, από το πρωτάθλημα της χώρας. Δεν γνωρίζω τον Μίγκι Ρέγκεβ, αλλά μου μοιάζει ως διαδήλωση αμνοεριφίων υπέρ της χορτοφαγίας, τις παραμονές του Πάσχα. Τσάμπα κόπος, κατά το κοινώς λεγόμενο.

Θα ήθελα να αποφύγω την αναφορά στον Γιώργο Βασιλακόπουλο κι όσα είπε στην τελευταία εμφάνισή του για την Ευρωλίγκα. Τα γεγονότα δείχνουν πόση απόσταση έχει από τα πράγματα. Κοίτα να δεις που δεν το απέφυγα τελικά, πρέπει να μου λείπει κάποιο ένζυμο κι έχω αλλεργική προσέγγιση σε αναχρονιστικές δηλώσεις.

Πάμε στην ουσία: Θυμηθείτε πως εδώ είχαμε γράψει, τον πρώτο καιρό του #mexritelous ότι ο Ολυμπιακός δείχνει τον δρόμο, τον οποίο πολλοί θα ακολουθήσουν. Δεν είχαμε ούτε γυάλινη σφαίρα μπροστά μας, ούτε κληρονομικό χάρισμα διαθέτουμε, αν ήταν δεν θα αφήναμε τα… 4άρια στο ΤΖΟΚΕΡ κι αν γράφαμε τέτοια ώρα θα ήταν από επαγγελματική διαστροφή κι όχι από βιοπορισμό. Είναι απλό και το βλέπει όποιος δεν έχει παρωπίδες.

Τα εθνικά πρωταθλήματα χάσκουν. Μοιάζουν μουχλιασμένα, δίχως ιδέες, δίχως ενδιαφέρον, με ομάδες δύο και τριών ταχυτήτων, που δεν μπορούν ούτε ανταγωνιστικές να είναι, ούτε θέαμα να προσφέρουν. Γιατί κάποιος να θέλει να μείνει εκεί; Συνυπολογίστε την τοξικότητα του περιβάλλοντος, τα πενιχρά έσοδα (συνήθως είναι μικρές, συνοικιακές αγορές) και προσθέστε τα ξένα προς τις ομάδες κέντρα αποφάσεων, όσον αφορά στην επιλογή των διαιτητών, για να έχετε τη μεγάλη εικόνα.

Ο Ολυμπιακός αρχικά, η Μακάμπι τώρα, προοδευτικά θα έρθουν κι άλλοι, όσοι βρεθούν στο δίλημμα. Η Ευρωλίγκα κερδίζει δίχως να ιδρώσει τη μάχη. Για να είμαστε απόλυτα συνεπείς ανάμεσα στη σκέψη και στη γραφή, τα πρωταθλήματα χάνουν. Κι αυτά πέφτουν αμαχητί, δίχως μια προσπάθεια να αλλάξουν το τοπίο. Βλέπουν το τρένο να έρχεται και κάθονται στις ράγες. Δεν υπάρχει σωτηρία…

Όποιος θελήσει να επιβιώσει, όποιος θέλει να παίξει στο μπασκετικό Survivor, πρέπει να σκεφτεί «out of the box». Να κάνει μοντέρνα πράγματα, να δώσει… σέξι εικόνα στο προϊόν, να το αναβαθμίσει. Να κάνει κλειστό πρωτάθλημα; Ίσως. Δεν είμαι εγώ που θα βρω λύση στο πρόβλημα, να το επιλύσουν οι έχοντες και κατέχοντες. Όπως και να ‘χει, αν δεν αλλάξουν θα βουλιάξουν. Αν δεν έχουν βουλιάξει ήδη.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αντί, λοιπόν, να καθίσουν να ψάξουν λύσεις, συζητούν περί ανέμων και υδάτων, κάνουν διαχείριση φτώχιας, αντί να αναζητήσουν τον πλούτο, που κρύβει το άθλημα. Γιατί, η πλάκα είναι πως η Ευρωλίγκα δεν έχει υψηλό ποσοστό επιτυχίας, απλά παίζει άνευ αντιπάλου…