Να ήτανε το 2003 για τον Παναθηναϊκό του… αύριο

Μοιάζει να είναι… ιερή υποχρέωση για τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί. Κι όταν μιλάμε για το τμήμα μπάσκετ, για την ομάδα που από το 1998 και μετά δεν έχει περάσει χρονιά δίχως τίτλο, η έννοια του «πρωταγωνιστώ» ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο. Βεβαίως, είναι κάτι που κοστίζει ακριβά στην οικογένεια Γιαννακόπουλου και το θέμα είναι τι θα γίνει την επόμενη σεζόν, κατά πόσο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα μπορέσει να σηκώσει το φορτίο.

Ας ξεκινήσουμε με μια προφανή ανάλυση, σχετικά με τη μείωση των εσόδων. Αφήνουμε έξω, γιατί δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία, τους χορηγούς, γνωρίζοντας σχεδόν με βεβαιότητα ότι δύσκολα θα μπορέσει το «τριφύλλι» (και όχι μόνο) να διατηρήσει το επίπεδο των φετινών εσόδων. Το τηλεοπτικό συμβόλαιο με την COSMOTE θα είναι κατά πολύ μικρότερο, άρα έχουμε την πρώτη σημαντική (και δεδομένη) απώλεια χρημάτων.

Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έχει το μεγαλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα (μαζί με την ΑΕΚ, αλλά με πολύ περισσότερο κόσμο να πηγαίνει στους αγώνες του) και τα περισσότερα διαρκείας. Άρα θα είναι και το κλαμπ με τη μεγαλύτερη ζημιά, είτε πρόκειται για μέτρα ασφαλείας και λιγότερους θεατές ανά αγώνα, είτε (πολύ περισσότερο) αν μιλάμε για πιθανότητα κεκλεισμένων των θυρών αναμετρήσεων.

Με πολύ πρόχειρους υπολογισμούς, λαμβάνοντας υπόψη κι ότι τα «πράσινα» διαρκείας δεν ήταν φθηνά, τα sold out που συστηματικά γίνονταν, το σχεδόν γεμάτο «Νίκος Γκάλης» σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας, η ζημιά μπορεί να φτάσει (ου μην και υπερβεί) τα 3.000.000 ευρώ.

Κυκλοφορούν πολλά σενάρια, ένα από αυτά ήθελε τον κ. Γιαννακόπουλο να δίνει αύριο συνέντευξη Τύπου, που φτάνουν μέχρι και στην πιθανότητα πώλησης της ομάδας. Αρκετά είναι υπερβολικά, άλλα ίσως είναι fake news. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως ο διοικητικός ηγέτης του συλλόγου έχει κρατήσει για την ώρα κλειστά τα χαρτιά του. Όπως μοιάζει να είναι βέβαιο κι ότι θα επιχειρήσει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δραστική μείωση του μπάτζετ.

Κάποιοι, που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, λένε πως δεν αποκλείεται να ζήσουμε μέρες της διετίας 2002-2004, όταν ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο κλειστό του Σπόρτιγκ, λόγω των έργων που γίνονταν στο ΟΑΚΑ, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Τότε το μπάτζετ είχε πέσει αισθητά, οι «πράσινοι» δημιούργησαν ένα σχήμα, το οποίο διατήρησε τα σκήπτρα στην Ελλάδα, αλλά δεν είχε ιδιαίτερες αξιώσεις στην Ευρωλίγκα της εποχής.

Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά για πολλούς ήταν μονόδρομος, προκειμένου να ακολουθήσουν τα… χρυσά χρόνια και οι κατακτήσεις της κορυφής της Ευρώπης (2007, 2009, 2011). Βεβαίως, το πέρασμα από την Μπολόνια και την ομαδάρα του Μποντιρόγκα, δεν ήταν εύκολο. Λίγο πριν έρθει ο Διαμαντίδης, ωριμάσουν και δείξουν όλες τις πτυχές του ταλέντου τους παίκτες όπως ο Μπατίστ κι ο Τσαρτσαρής, υπήρξαν και… δύσκολες στιγμές, όπως το δύσκολο πέρασμα από το Περιστέρι στον ημιτελικό με 2-1 νίκες.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αν επιλεγεί ο δρόμος της μείωσης του μπάτζετ, είναι ζητούμενο αν χωράνε (δεν χωράνε) συμβόλαια όπως αυτό του Νικ Καλάθη. Δεν συζητάμε για την απεμπλοκή (δύσκολη, αλλά μονόδρομος) από τον βραχνά του Φριντέτ. Ο Παναθηναϊκός θα αλλάξει πρόσωπο κι ενδεχομένως θα κάνει ένα – δύο βήματα πίσω, ειδικά αν δεν υπάρχει άμεση αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό, στο εσωτερικό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι απρόβλεπτος, οπότε κι όλα αυτά μπορεί να ανατραπούν, όμως μοιάζει να είναι κοντά η… αναδρομή στο χθες (2002-2004), με το βλέμμα στο… αύριο.