Ένας εντελώς απρόβλεπτος Ολυμπιακός

Γενικότερα τα ντέρμπι δεν μπορείς να τα ψυχολογήσεις. Η φόρμα δεν έχει πάντα τον πρώτο λόγο με τις ομάδες να στηρίζουν πολλά στο «θέλω» και στην έδρα. Ο Ολυμπιακός βέβαια έχει καεί από την χυλό στο τελευταίο κομμάτι. Το γεμάτο ΣΕΦ μόνο κακό του έχει κάνει, αφού φέτος δεν έχει δει… χαρά όταν ξεπερνάει τους 8 χιλιάδες.

Τα ματς με τον Παναθηναϊκό είναι ειδικών συνθηκών όμως. Κανείς δεν θέλει να χάσει και αυτήν την στιγμή, ο Ολυμπιακός το θέλει περισσότερο.

Η αλήθεια είναι πως εάν οι Ερυθρόλευκοι ηττηθούν, ξεχνούν σε μεγάλο βαθμό τις όποιες ελπίδες για πλέι οφ.

Μην πάμε όμως τόσο μακριά, στα δικά μας καλύτερα…

ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ

Με τον ερχομό του Γιώργου Μπαρτζώκα ο Ολυμπιακός άλλαξε. Χρειάστηκε χρόνος, όμως πλέον βλέπουμε ένα σύνολο που αρνείται να χάσει. Με τις αδυναμίες του, τις αστοχίες σε θέμα ρόστερ (το έχουμε χιλιοαναλύσει αυτό) αλλά και την λειψανδρία που αντιμετώπισε το προηγούμενο διάστημα. Με την Μακάμπι Τελ Αβίβ όμως, παρότι υπήρξε πικρία στο τέλος, χαμογέλασε λίγο περισσότερο το χειλάκι με την γενικότερη εμφάνιση της ομάδας. O Ολυμπιακός παίζει μπάσκετ πια. Έχει ρόλους, φιλοσοφία, προσήλωση στην άμυνα, αποστάσεις αλλά πάνω από όλα όρεξη.

Στο Ισραήλ και χωρίς τον Μιλουτίνοφ, οι Ερυθρόλευκοι είχαν ψεγάδια στην απόδοσή τους. Τα πολλά λάθη, απόρροια της άμυνας της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου, οι βολές και μία κακή άμυνα, ήταν οι αιτίες για ένα χαμένο ματς. Και τα σφυρίγματα στο τέλος. Συμφωνώ απόλυτα σε όποιον πει ότι φταίξιμο του Ολυμπιακού ήταν που δεν έφυγε νικητής από το Τελ Αβίβ και δεν γίνεται να στεκόμαστε μόνο στις δύο φάσεις. Όμως όταν φτάσεις εκεί και είσαι μία ανάσα από τη νίκη, όπως και να έγινε αυτό, οφείλεις και εκεί να σταθείς.

Επιστρέφω όμως στο ντέρμπι. Ο ερχομός των ΜακΚίσικ και Μπάικς έχει λύσει τα χέρια του Μπαρτζώκα. Ο πρώτος ήταν η ευχάριστη έκπληξη, πιέζει ιδανικά στην μπάλα, τρέχει το γήπεδο, δεν φοβάται να… κουτουλήσει και με βράχο. Καιρό είχα να δω Αμερικανό που ψάχνει πρώτα το ντράιβ και μετά να σηκωθεί για σουτ. Στο σύγχρονο μπάσκετ των τριπόντων, ένας slasher ανοίγει ακόμα περισσότερο τους χώρους και δίνει το δικαίωμα στους υπόλοιπους να είναι έτοιμοι προς εκτέλεση. Γενικότερα τα στοιχεία του ΜακΚίσικ ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Μπαρτζώκα.

Όπως και του Μπάικς. Είναι δεδομένο πω ο Αμερικανός γκαρντ θα χρειαστεί χρόνο. Δεν ήταν έτοιμος στο Τελ Αβίβ, όμως όταν η μπάλα έκαιγε ήταν εκεί. Έψαξε την επαφή, πήρε το σουτ από την γωνία που του δόθηκε και το έβαλε. Πίεσε καλά στην άμυνα και οι πρώτες πληροφορίες από το ΣΕΦ κάνουν λόγο για έναν γκαρντ που τον έχει και με το παραπάνω ανάγκη ο Ολυμπιακός.

ΣΕ ΚΑΚΟ ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Γενικά οι ομάδες είναι στιγμές που κάνουν κοιλιά στην απόδοσή τους. Πιστεύω και βάσει των αποτελεσμάτων, ο Παναθηναϊκός δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση που θα ήθελε ο Ρικ Πιτίνο. Για να μην φανώ και έξυπνος, διάβασα πως από το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ,Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν ακριβώς το ίδιο ρεκόρ αφού έχουν 6 νίκες και 8 ήττες!

Οι Πράσινοι δεν ικανοποιούν στο παρκέ. Δεν μπορούν για 40 λεπτά να είναι προσηλωμένοι στο πλάνο τους, στην τέταρτη περίοδο δείχνουν πως ξεφουσκώνουν, την ώρα που ο Νικ Καλάθης είναι ο μόνος αξιόπιστος γκαρντ τους. Σε αυτά τα ματς πάντα βγαίνει μπροστά, όμως θα αντέξει την πίεση να κουβαλήσει οργανωτικά τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ; Στο ΟΑΚΑ τον… έσωσε ο Ράις, ο οποίος σε ένα σημείο και μετά ήταν ασταμάτητος. Φταίει όμως 100% ο Ολυμπιακός που συνέβη αυτό.

Είναι μία ομάδα που στηρίζεται στην επίθεσή της, όμως η άμυνά της είναι η «αχίλλειος» πτέρνα της. Μπορείς παντού να την σημαδέψεις. Στο κορμί του Ράις, στα αργά πόδια του Φριντέτ, στην κακή αμυντική αντίληψη του Τόμας, στο γεγονός πως είναι ελλιπέστατη αθλητικά στο «5». Ο Παπαγιάννης είναι ανεβασμένος, όμως αμυντικά αντιμετωπίζει προβλήματα. Λογικά θα δούμε πολύ Ουάιλι στο ΣΕΦ, καθώς με τον Έλις στο «5», τον Παπανικολάου στο «3» και τον ΜακΚίσικ στο «2» ο Ολυμπιακος υπερέχει ξεκάθαρα στην αθλητικότητα. Σε αυτό το σχήμα μου κολλάει πιο πολύ ο ανεβασμένος Βεζένκοφ που εκτελεί με κλειστά μάτια από την περιφέρεια αλλά και ο Ρότσεστι για να οργανώσει και να… κρυφτεί από τους υπόλοιπους.

YΓ. Κομβικό για όλα τα παραπάνω είναι η κατάσταση των Μιλουτίνοφ και Ρούμπιτ. Ο Σέρβος συνεχίζει θεραπεία όμως πιστεύω ότι θα παίξει στο ΣΕΦ. Μην περιμένουμε όμως και πάνω από 17 ποιοτικά λεπτά. Ο Ρούμπιτ προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του.

Ερωτηματικό ο Πολ που ήταν ο χειρότερος παίκτης του παρκέ με την Μακάμπι, αλλά και ο Μπόλντγουιν ο οποίος παρουσιάζεται Ντόκτορ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ. Στο δεύτερο ημίχρονο στο Τελ Αβίβ ήταν εξαιρετικός πάντως.

ΥΓ2. Το μεγαλύτερο φάουλ της διοργάνωσης η ανακοίνωση όπως και οι προηγούμενες. Τι να το κάνεις; Η ήττα γυρνάει πίσω; Όχι. Οσο και αν θέλει η Ευρωλίγκα, ΝΒΑ δεν μπορεί να γίνει. Το τελευταίο διάστημα η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση καταφέρνει να… διαλύει ότι η ίδια χτίζει τόσα χρόνια. Σε ένα πρωτάθλημα που ο τελευταίος είναι ικανός να κερδίσει τον πρώτο, με παίκτες που αφήνουν την Αμερική και έρχονται ως πρωταγωνιστές εδώ, με προπονητές του διαμετρήματος του Μπλατ, του Πιτίνο, του Μεσίνα, του Ομπράντοβιτς, του Γιώργου Μπαρτζώκα και του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Είναι στιγμές όμως που λειτουργεί εντελώς ερασιτεχνικά και βγάζει μάτι αυτό.

ΥΓ3. Και το παραπάνω το γράφω για πολλούς λόγους. Ακόμα και για το λεγόμενο Financial Fair Play της. Ας βρεθεί πρώτα ο τρόπος οι μεγάλες ομάδες να μην… σώνονται από τα έσοδα των ποδοσφαιρικών σωματείων και το συζητάμε ξανά.

ΥΓ4. Ξεκίνησε η ίδια ιστορία. Ο Πουκλ, ο ένας, ο άλλος. Στην Ελλάδα όμως δεν υπήρχε ο «Πουκλ» σωστά; Εκεί ΟΛΟΙ ήταν σωστοί και ακριβοδίκαιοι…

ΥΓ5. Δεν μου έκανε καρδιά να γράψω μετά την Μακάμπι. Όχι για την ήττα ή όπως ήρθε αυτή. Ήμουν πάρα πολύ γεμάτος από αυτό που είδα, ακολούθησε και το έπος στο Έμιρεϊτς. Μετά δεν υπήρχε ηρεμία για να γραφτεί μπλογκ. Θα το κάνω πιο συχνά από εδώ και πέρα πάντως. Υπόσχομαι…